The king of War นิยาย บท 110

เมื่อเห็นกวนเจิ้งซาน ก็พอที่จะทำให้คนตะลึงได้แล้ว แต่คำพูดของกวนเจิ้งซาน ยิ่งทำให้หยางเวยหวาดกลัวอย่างที่สุด

แม้แต่หยางเฉิน ก็ค่อนข้างคาดไม่ถึง

เขารู้ว่าช่วงหลายวันมานี้ ทำให้คนของตระกูลกวนกลัวไปแล้ว แต่หลับไม่คาดคิด ว่ากวนเจิ้งซานยอมที่จะมอบทุกอย่างของตระกูล ให้กับตน

“ผู้นำตระกูลกวน เขาเป็นคนที่ทำให้คุณติดคุกนะ แล้วคุณจะมอบธุรกิจตระกูลกวนทั้งหมดให้เขาได้อย่างไรกัน?"

หยางเวยพูดจาสะเปะสะปะอย่างตกใจ ด้วยสายตาหวาดกลัว

เมื่อกี้เขายังพูดอยู่เลย ว่าหยางเฉินไม่มีสิทธิ์ร่วมมือกับตระกูลหยาง แล้วยังพูดว่าจะฮุบธุรกิจในนามตระกูลกวนให้หมด กวนเจิ้งซานเอากิจการทั้งหมดของตระกูลกวน ให้หยางเฉิน

เมื่อเป็นอย่างนี้ อย่าว่าแต่จะฮุบตระกูลกวนเลย แม้แต่ร่วมมือกัน ก็ไม่เหลือความหวังแม้แต่น้อยแล้ว

เดิมทีตระกูลกวนคือหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ที่สุดยอดของเจียงโจว ตอนนี้ทั้งตระกูลภักดีต่อหยางเฉิน　แค่คิดก็รู้แล้ว ว่าตำแหน่งหยางเฉินที่เจียงโจว จะสูงมากขนาดไหน

เกรงว่าหลังจากวันนี้ไป เจียงโจวจะไม่มีการค้าของตระกูลหยางอีกต่อไป และในช่วงเวลานี้ ตระกูลหยางใช้ทรัพย์สินไปเกือบครึ่ง เพื่อรักษากิจการของตระกูลหยางที่เจียงโจว

ถ้าตระกูลหยางถูกไล่ออกจากเจียงโจว แค่คิดก็รู้แล้ว ว่าตระกูลหยางจะถูกเล่นงานมากขนาดไหน

กวนเจิ้งซานมองหยางเวยอย่างสงบแล้วกล่าว “แกเป็นใคร？ที่จะมายุ่งเรื่องของตระกูลกวน？ต่อให้หยางเซี่ยงหมิงปู่ของแกมา ก็ไม่มีสิทธิ์คุยเรื่องการร่วมมือทางการค้ากับฉัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเด็กเปรตอย่างแกเลย！”

จนกระทั่งตอนนี้ หยางเวยเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองสร้างเรื่องไว้ร้ายแรงขนาดไหน ทุกอย่างที่เขาเห็นแสดงให้เห็นแล้วว่า ตระกูลกวนอยู่ใต้อานัดของหยางเฉินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

＂อีกอย่าง มีเรื่องหนึ่งที่ต้องรายงานต่อคุณหยาง！＂

สีหน้าของกวนเจิ้งซานจู่ๆก็เศร้าโศกอย่างมาก แล้วกล่าว ＂หลานชายของผม กวนเสว่เฟิงที่ทำร้ายลูกสาวของคุณ ผมได้ยกเลิกการรักษาเขาแล้ว เมื่อกี้นี่เอง ที่โรงพยาบาลส่งข่าวมา บอกว่าเขาจากไปแล้ว＂

ตึง!ตึง!ตึง!

ข่าวนี้ทำให้คนยิ่งช็อกมากขึ้นไปอีก หยางเวยถอยหลังไปห้าหกก้าว ด้วยสายตาแห่งความหวาดกลัว

เพื่อให้หยางเฉินชอบพอ แม้แต่หลานชายของตัวเอง กวนเจิ้งซานก็เสียสละแล้ว

จนะกระทั่งตอนนี้ เขาเพิ่งจะตื่นตัวจริงๆ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับตระกูลกวนในวันนั้น เป็นการควบคุมของหยางเฉินทั้งหมด

เขาระดมพลชายกำยำกว่าร้อยคนมาจัดการตระกูลกวน แล้วยังปล่อยตระกูลกวนออกมาอย่างง่ายดาย จะต้องมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งขนาดไหนกัน ถึงจะทำเรื่องแบบนี้ได้？

“ตูม!”

เมื่อนึกถึงจุดนี้ หยางเวยขาทั้งสองข้างอ่อนลง คุกเข่าลงที่ขาของหยางเฉิน

“คุณหยาง ผมดูถูกคนอื่น ถึงได้ล่วงเกินคุณ ทุกอย่างที่ผมพูดไปเมื่อกี้ เป็นความคิดของผมคนเดียวเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องใดๆกับตระกูลหยาง ได้โปรดปล่อยตระกูลหยางด้วยครับ”

หยางเวยไม่ได้อ้อนวอนเพื่อตัวเอง แต่อ้อนวอนให้หยางเฉินปล่อยตระกูลหยาง จากที่เขารู้จักหยางเฉิน ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่นอน ในเมื่อเป็นแบบนี้ สู้ขอโอกาสให้กับตระกูลดีกว่า

เขาในขณะนี้ ไม่มีความสงสัยใดๆอีก เขาเชื่อ ว่าถ้าหยางเฉินจะล้างบางตระกูลหยางจริงๆ ง่ายนิดเดียว

แต่ตอนนี้ มือถือของเขาดังขึ้น ตอนที่เห็นว่าหยางเซี่ยงหมิงโทรเข้ามา เขากลัวจนใจเต้นรัวๆ

＂ปู่คุณโทรมานะ คุณไม่คิดจะรับหน่อยเหรอ？＂

หยางเฉินกำลังมองไปที่หยางเวยอย่างมีเลศนัย จากนั้นก็กล่าวต่อว่า ＂เปิดลำโพง คุณอย่าเพิ่งพูดอะไร มิเช่นนั้นตระกูลหยางก็ไม่จำเป็นต้องมีอีกต่อไป＂

หยางเวยตัวสั่น ทำตามที่หยางเฉินพูด รับสายแล้วเปิดลำโพง

＂หยางเวย เรื่องที่ฉันให้แกไปทำ ไปถึงไหนแล้ว? หุ้นของบริษัทก่อสร้างหลงเหอ ไอ้เด็กเปรตนั่นคืนให้มั้ย？ถ้าไม่คืน ฉันจะจัดคนไปเจียงโจวเดี๋ยวนี้ ไปฆ่ามัน！＂