The king of War นิยาย บท 1108

สำหรับผู้นำร่ำรวยเหล่านั้นที่คุกเข่าอยู่บนพื้น หยางเฉินไม่ได้มองดูพวกเขาด้วยซ้ำ และตามฉินเต๋อเจิ้งกลับไปที่ห้อง

“หยางเฉิน คุณจะทำอย่างไรกับไอ้พวกสารเลวนี้?”

ในห้องของฉินเต๋อเจิ้ง ฉินเต๋อเจิ้งมองไปที่หยางเฉินและถามอย่างจริงจัง

หยางเฉินยิ้ม “คุณท่านรอง นี่เป็นเรื่องของราชวงศ์ฉินของคุณ คุณสามารถจัดการกับมันได้ตามที่คุณต้องการ”

"โอเค!"

แสงเย็นวาบในดวงตาของฉินเต๋อเจิ้ง"ก่อนหน้านี้ผมเคยให้โอกาสพวกเขา แต่พวกเขาไม่ต้องการ ถ้าเป็นเช่นนั้น อย่าโทษผมที่ใจร้ายแล้วกัน"

หลังจากนั้นเขาก็สั่งพ่อบ้านชราข้างๆว่า "ให้ทุกคนเข้ามา!"

"ครับ!"

พ่อบ้านชราออกไป และในไม่ช้า ผู้นำตระกูลที่ร่ำรวยแปดคนในชุดจีนโบราณก็เดินเข้ามา

"ตุ๊บ!"

ทันทีที่ทั้งแปดคนเข้ามา พวกเขาคุกเข่าลงและอ้อนวอน "กษัตริย์ฉิน เรารู้ว่าเราผิดไปแล้ว ก่อนหน้านี้เราอยู่ภายใต้แรงกดดันจากเฉาเยว่ ดังนั้นเราจึงไม่กล้าติดตามคุณ!"

“เราสัญญาว่า ในอนาคต ทั้งแปดตระกูลใหญ่ของเราจะทำทุกอย่างเพื่อคุณ เราจะทำทุกอย่างที่คุณสั่งให้เราทำ และเราจะไม่ทรยศคุณ!”

ฉินเต๋อเจิ้งเพิกเฉยต่อคำอ้อนวอนขอความเมตตา แต่มองไปที่ชายวัยกลางคนที่คุกเข่าอยู่ด้านหลัง"เฉินจงคุณลุกขึ้น!"

ในบรรดาแปดยักษ์ใหญ่ก่อนหน้านี้ ตอนที่ฉินเต๋อเจิ้งสู้กับเฉาหยว่ มีเพียงเฉินจงเท่านั้นที่เลือกที่จะยืนเคียงข้างฉินเต๋อเจิ้ง

เฉินจงยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะมองไปที่ฉินเต๋อเจิ้ง และยังมีความตื่นตระหนกในสายตาของเขา

อันที่จริง ไม่ใช่ว่าเขาไม่กล้าที่จะไปมองฉินเต๋อเจิ้ง แต่เขากลัวหยางเฉินที่อยู่ข้างๆฉินเต๋อเจิ้ง

การต่อสู้ในเมื่อกี้ สำหรับเขา เป็นเหมือนความฝัน จนถึงตอนนี้ ภาพของหยางเฉินที่ชกเหมียวหยุนกว่างด้วยหมัดเดียวยังคงสะท้อนอยู่ในใจของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“กษัตริย์ฉิน!”

เฉินจงทำความเคารพฉินเต๋อเจิ้งด้วยความเคารพ

ฉินเต๋อเจิ้งพยักหน้าเล็กน้อย และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ก่อนหน้านี้ เมื่อทุกคนเลือกเฉาเยว่ คุณเป็นคนเดียวที่เลือกผม ผมเคยสัญญากับคุณว่า จากนี้ไป พื้นที่ทางตะวันออกของเมืองคิงฉินคุณเป็นคนดูแลแล้วกัน"

“ขอบคุณครับกษัตริย์ฉิน!”

เฉินจงรีบขอบคุณเขา

“เดิมที ผมคิดว่าตระกูลร่ำรวยในเมืองคิงฉิน ถึงแม้ว่าจะมีไม่ถึงครึ่ง แต่อย่างน้อยก็น่าจะมีสักสองตระกูลที่จะเลือกยืนเคียงข้างผม แต่น่าเสียดายที่พวกเขาไม่ได้ทำเช่นนั้น”

ฉินเต๋อเจิ้งถอนหายใจและพูดว่า "ตอนนี้ เมืองคิงฉินถูกแบ่งใหม่ และผมก็ต้องการคนมาช่วยดูแลพอดี มีเพียงคุณเท่านั้นที่ผมใช้ได้ในขณะนี้!"

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นผมขอประกาศว่า ต่อจากนี้ไป ผมจะแต่งตั้งเฉินจงเป็นข้าหลวงใหญ่ของเมืองคิงฉิน และช่วยผมดูแลสี่ภูมิภาค ตะวันออก ตะวันตก เหนือ ใต้ของเมืองคิงฉิน "

“อีกเจ็ดยักษ์ใหญ่ แต่ละตระกูล มอบหมายชายที่แข็งแกร่งสองคนที่ความแข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางขึ้นไปให้กับตระกูลเฉิน เจ็ดตระกูล ถอนตัวจากเมืองหลักของสี่ภูมิภาค!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สีหน้าของทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เฉินจงก็ตะลึงเช่นกัน เขารู้ว่าเขาชนะการเดิมพัน แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะชนะมากขนาดนี้

เมืองหลวงนับว่าเป็นเมืองบนและกลาง บวกกับภาคตะวันออก ตะวันตก เหนือ และใต้ มีทั้งหมดห้าภูมิภาค

ผู้นำตระกูลเจียงก็พูดขึ้นอย่างระมัดระวังว่า “เพราะว่า มีตระกูลเฉินเพียงตระกูลเดียว และเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าไปในสี่เมืองใหญ่พร้อมกัน”

“อืม?”

ฉินเต๋อเจิ้งยกคิ้วและพูดอย่างเย็นชา "ตระกูลเจียง ส่งผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางขึ้นไปสามคนให้กับตระกูลเฉิน!"

ทันใดนั้น ตระกูลเจียงดูตะลึงงัน เขาเพียงเสนอแนะ เดิมที เขามอบชายผู้แข็งแกร่งสองคนให้ตระกูลเฉินที่อยู่เหนือแดนราชาขั้นกลางเท่านั้น แต่ตอนนี้ กลายเป็นสามคนแล้ว

“ตระกูลไหนมีความคิดเห็นอย่างไรอีก?”

ฉินเต๋อเจิ้งมองไปที่ฝูงชนและถามด้วยเสียงที่เย็นชา

มีแบบอย่างอย่างตระกูลเจียง จะมีใครกล้าที่จะมีความคิดเห็นอีก ส่ายหัวทีละคน และพูดทันทีว่า “กษัตริย์ฉิน เรายินดีที่จะทำตามที่คุณพูด”

“โอเค ในเมื่อพวกคุณไม่มีความเห็นแล้ว งั้นก็ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ เรื่องต่อจากนี้ ตระกูลเฉินจะรับหน้าที่ต่อพวกคุณเอง”

ฉินเต๋อเจิ้งพูดอย่างไม่สุภาพ แล้วกล่าวเสริมว่า “พวกคุณทุกคนฟังให้ดีนะ มันเป็นการให้อภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับพวกคุณ ที่ให้พวกคุณแค่มอบเมืองและมอบชายผู้แข็งแกร่งสองคนแดนราชาขั้นกลางออกมา”

“ผลลัพธ์นี้ พวกคุณเป็นคนเลือกเอง ก่อนหน้านี้ ถ้าพวกคุณมีอีกเพียงคนเดียวที่จะยืนขึ้นและติดตามผม ครึ่งหนึ่งของทุกสิ่งที่ตระกูลเฉินมี ตอนนี้ ครึ่งหนึ่งจะเป็นของพวกคุณ!”

“ผิด ก็ต้องจ่ายค่าชดเชย! แน่นอน ตราบใดที่พวกคุณสามารถทำอะไรเพื่อเมืองคิงฉินในอนาคต ให้พวกคุณจะกลับไปสู่จุดสูงสุดเดิมของพวกคุณ ก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้”

ในที่สุด ฉินเต๋อเจิ้งก็พูดคำเหล่านี้ออกไป ผู้นำของยักษ์ใหญ่ทั้งหกตัวสั่นไปทั้งตัว มีความดีใจเล็กน้อยบนใบหน้าของพวกเขา และกล่าวซ้ำๆว่า “กษัตริย์ฉิน วางใจได้เลย เราจะทำงานอย่างหนักเพื่อเมืองคิงฉินอย่างแน่นอน !"

“โอเค ผมจะรอวันที่พวกคุณทำคุณงามความดี! ไปกันเถอะ!”

จนกระทั่งผู้นำของยักษ์ใหญ่ทั้งหกจากไป ฉินเต๋อเจิ้งจึงมองไปที่เฉินจง และถามว่า "ผมพูดแบบนั้นไป คุณรู้สึกถึงวิกฤตหรือไม่?"