The king of War นิยาย บท 1118

หลงเถิงดูลำบากใจมาก และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักใจว่า “คุณหยาง ผมขอนะ ท่านมาที่ตระกูลหลงหน่อย โอเคไหม?”

หยางเฉินซึ่งเดิมต้องการจะปฏิเสธ ได้ยินน้ำเสียงของหลงเถิง และเข้าใจว่าเขาเองก็ถูกบังคับเช่นกัน

“โอเค ในเมื่อเขาต้องการพบผม ผมจะไปหาเขา แต่ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่า ผมจะทำอะไรลงไป”

หยางเฉินกล่าวอย่างเย็นชา

หลงเถิงพูดอย่างรวดเร็ว “ได้! ถ้าอย่างนั้น ผมจะรอคุณที่ตระกูลหลงนะ!”

หลังจากที่หลงเถิงวางสายแล้ว หลังของเขาก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นยะเยือก

แน่นอน เขารู้ดีว่าหยางเฉินน่ากลัวแค่ไหน การปล่อยให้คนที่แข็งแกร่งเช่นหยางเฉินมาที่ตระกูลหลงเพื่อพบกับคนของตระกูลหลงนั้นค่อนข้างไม่สุภาพ แต่เขาไม่มีทางเลือก

“หลงเถิง ผมให้คุณสั่งให้เขามาที่ตระกูลหลงภายในสิบนาที และให้คำอธิบายแก่ผม นี่คุณกลับขอร้องเขางั้นเหรอ?”

สีหน้าของหลงเทียนหยู่มืดมนมาก และเจตนาฆ่าก็ฉายแววในดวงตาของเขา "คุณอยากตายเหรอ?"

หัวใจของหลงเถิงนั้นขมขื่นอย่างที่สุด ไม่ว่าจะเป็นหยางเฉินหรือหลงเทียนหยู่ ล้วนไม่ใช่คนที่เขาสามารถทำให้ขุ่นเคืองได้

“องค์ชาย ท่านอาจไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งในบูโดของหยางเฉิน ได้ไปถึงแดนเทพแล้ว และผมมีเพียงความแข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางเท่านั้น! ผมไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคืองจริงๆ”

หลงเถิงอธิบายอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ว่าคำอธิบายของเขา ต่อหน้าหลงเถิง ช่างไร้ประโยชน์

หลงเทียนหยู่ถามอย่างโกรธเคือง "คุณไม่กล้าทำให้เขาขุ่นเคือง ดังนั้นคุณจึงเลือกที่จะทำให้ราชวงศ์หลงอับอายเหรอ?"

ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลงหลายคนรอบๆตัวเขาต่างจ้องมองไปที่หลงเถิง ดูเหมือนว่าขอเพียงหลงเทียนหยู่ออกคำสั่ง พวกเขาจะคร่าชีวิตของหลงเถิงทันที

หลงเถิงสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว และคุกเข่าลงทันที “องค์ชาย ผมไม่กล้าทำให้ราชวงศ์อับอายขายหน้า!”

“เพียงแต่ว่า ตระกูลหลงอ่อนแอเกินกว่าจะจัดการกับผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ผมก็ไม่มีทางเลือก! โปรดยกโทษให้ผมด้วย องค์ชาย!”

เมื่อเห็นหลงเถิงคุกเข่าลงขอความเมตตา สายตาของหลงเทียนหยู่ก็ยิ่งดูถูกเหยียดหยามยิ่งขึ้นไปอีก และเขาพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้าเป็นอย่างนั้น วันนี้ ผมจะให้โอกาสคุณฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพ"

“หลังจากที่คุณฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเทพด้วยมือของคุณเอง คุณจะรู้ว่า ต่อหน้าราชวงศ์หลง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพก็ยังเป็นมดเท่านั้น!”

ในเวลานี้ หลงเทียนหยู่มีใบหน้าที่ภาคภูมิใจ ราวกับว่าต่อหน้าเขา ผู้แข็งแกร่งแดนเทพนั้นขี้ขลาดมาก

ร่างกายหลงเถิงกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้ และเขาก็เข้าใจว่าหลงเทียนหยู่หมายถึงอะไร

“องค์ชาย อย่าประมาทหยางเฉิน เขาอายุเพียงยี่สิบแปดปี และเขามีความแข็งแกร่งของแดนเทพ ดังนั้นเขาต้องมีภูมิหลังที่ไม่ธรรมดาแน่นอน”

หลงเถิงพูดอย่างรวดเร็ว "ผมขอแนะนำว่า ราชวงศ์หลงควรเป็นเพื่อนกับเขา เยี่ยนตูในตอนนี้ มีเพียงหยางเฉินเท่านั้นที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู"

“ถ้าเขากลายเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูแล้ว เขาก็สามารถสืบทอดตี้ชุนได้อย่างสมเหตุสมผล แม้ว่าเขาจะไม่มีกองกำลังอยู่เบื้องหลังเขา แต่ตี้ชุนก็สามารถทำให้สถานะของเขาพุ่งสูงขึ้นได้”

“ถ้าราชวงศ์หลงเป็นมิตรกับหยางเฉินในตอนนี้ หลังจากที่เขาสืบทอดตี้ชุน ราชวงศ์หลงจะสามารถสร้างความสัมพันธ์ฉันมิตรกับตี้ชุนได้”

หลงเถิงรู้ดีว่า จุดประสงค์ที่แท้จริงของหลงเทียนหยู่ที่นำผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงมาที่เยี่ยนตู คือมาเพราะตี้ชุน

เขารู้ด้วยว่าหยางเฉินไม่ต้องการให้ตี้ชุนออกมายังโลก แต่จะหยุดยั้งกองกำลังทั้งหมดที่ต้องการให้ตี้ชุนออกมายังโลก

ตอนนี้ เขาสามารถพูดได้แค่นี้ จึงจะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งระหว่างหลงเทียนหยู่และหยางเฉิน

“ตบปาก!”

จู่ๆหลงเทียนหยู่ก็ออกคำสั่ง

โซ่ว!

ร่างหนึ่งหายไปจากข้างหลังเขาในทันที

"ผัวะ!"

ทันทีหลังจากนั้น เสียงตบก็ดังขึ้น ร่างของหลงเถิงพุ่งขึ้นไปในอากาศ และบินตรงออกไปกว่าสิบเมตร เลือดพุ่งกระฉูด