สรุปเนื้อหา บทที่ 1122 คาดว่าเป็นผู้รักษาดินแดนเหนือ – The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง
บท บทที่ 1122 คาดว่าเป็นผู้รักษาดินแดนเหนือ ของ The king of War ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
“คุณเป็นใครกันแน่”
หลงจ้านไม่ได้ลงมือ สีหน้าของเขาเคร่งขรึมอย่างยิ่ง และดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยางเฉิน
ถ้าจนถึงตอนนี้ เขายังไม่รู้ว่าหม่าชาวกำลังใช้มือของเขาทำลายบูโดที่ค้างอยู่ แสดงว่าเขาเป็นคนโง่จริงๆ
เขามีลางสังหรณ์ว่า หยางเฉินซึ่งยืนอยู่ข้างๆอย่างสงบน่าจะน่ากลัวยิ่งกว่า
แม้แต่หม่าชาวก็สามารถใช้ความแข็งแกร่งของแดนราชาเพื่อระเบิดออร่าที่เทียบได้กับกึ่งแดนเทพชั้นต้น แล้วหยางเฉินล่ะ ผู้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ แล้วพลังต่อสู้ที่แท้จริงของเขาล่ะ?
หยางเฉินเหลือบมองหลงจ้านจ่างๆ ดวงตาที่สงบ นิ่งราวกับน้ำ ทำให้หลงจ้านรู้สึกว่าเขาไม่สามารถมองทะลุได้
“ผมเป็นใคร ราชวงศ์หลงน่าจะสืบเรื่องนี้มานานแล้วใช่ไหม?”
จู่ๆหยางเฉินก็พูดขึ้นว่า เขาเป็นผู้แข็งแกร่งที่มาจากแดนเหนือ ในสายตาของคนอื่นๆ แดนบูโดของเขาได้เข้าสู่แดนเทพแล้ว
เมื่อมองดูทั่วทั้งแดนเหนือ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพมีกี่คน?
ราชวงศ์หลงจะไม่สามารถคาดเดาตัวตนที่แท้จริงของหยางเฉินได้อย่างไร?
"คุณคือ……"
รูม่านตาของหลงจ้านหดตัวลงทันที และเขาพูดอย่างเหลือเชื่อ“คุณคือผู้รักษาดินแดนเหนือ
!”
หยางเฉินยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ และพูดติดตลกว่า “จะเดาอย่างไร แล้วแต่คุณ แต่ผมไม่ยอมรับ!”
ตัวตนของเขา สำหรับราชวงศ์และตระกูลคิงนั้น ง่ายต่อการเดามาก แต่แดนหนือนั้นลึกลับเกินไป ไม่มีใครรับประกันได้ว่า แดนเหนือจะมีผู้รักษาดินแดนเหนือเพียงคนเดียวเท่านั้น ได้เข้าสู่แดนเทพ
แต่การตอบของหยางเฉิน ทำให้หลงจ้านมั่นใจมากขึ้นกับการเดาในใจของเขา และคนทั้งคนก็ไม่ค่อยสบายนัก
ถ้าหยางเฉินเป็นผู้รักษาแดนเหนือจริงๆ เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน
สายตาของเขาจับจ้องมาที่หม่าชาวอีกครั้ง
ทันใดนั้น เขาจำบางอย่างได้ ตามข่าวลือ เก้ากษัตริย์ในแดนเหนือ ล้วนอยู่ในแดนราชา อย่างไรก็ตาม เก้าคนนี้ มีพรสวรรค์ด้านบูโดอย่างมาก และพวกเขาสามารถระเบิดพลังการต่อสู้เป็นกึ่งแดนเทพชั้นต้นได้
ส่วนหม่าชาว ตอนที่เขาเริ่มต่อสู้กับเขา เขาสามารถระเบิดเป็นกึ่งแดนเทพ แต่เขารู้สึกได้ชัดเจนว่าแดนบูโดของหม่าชาว ยังไม่ถึงกึ่งแดนเทพ
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลงจ้านก็ตัดสินว่า หม่าชาว เป็นหนึ่งในเก้ากษัตริย์ในแดนเหนือ และชายที่แข็งแกร่งมีเพียงคนเดียวเท่านั้น ที่สามารถมีหนึ่งในกษัตริย์ทั้งเก้าในแดนเหนือติดตาม ก็คิอผู้รักษาแดนเหนือ หยางปูไป้
"มันเป็นเช่นนี้นี่เอง! เป็นเช่นนี้นี่เอง!"
หลงจ้านถอนหายใจด้วยใบหน้าขมขื่น "แม้แต่คุณลงมือด้วยตนเอง การชิงตี้ชุน ใครมีคุณสมบัติชิงกับคุณ?"
ทุกคนตกตะลึง หลงจ้าน ผู้แข็งแกร่งแดนเทพของราชวงศ์หลง กลับกล่าวว่า ไม่มีใครมีคุณสมบัติที่จะแข่งขันกับเขาในการแย่งชิงตี้ชุน
คนนั้นคือใคร?
หรือว่า เป็นชายหนุ่มที่อายุน้อยกว่าสามสิบปี?
ผู้คนในราชวงศ์หลง ต่างตกตะลึง และสายตาก็จับจ้องไปที่หยางเฉิน
และหยางเฉิน หัวใจของเขายังคงเป็นเหมือนน้ำ เขายืนอยู่ตรงจุดนั้นแล้วพูดว่า "กลับมา!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ร่างของหม่าชาวก็กระโดดวาบ และเขากลับมาข้างหลังหยางเฉิน แต่ใบหน้าของเขายังคงไม่เต็มใจอยู่เล็กน้อย เขาเพิ่งทะลวงผ่านเข้าไปและเข้าสู่แดนราชาขั้นปลาย อยากจะปลดผนึก และสู้กับผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นดู
ในเวลานี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของหลงจ้านสลายไปโดยสิ้นเชิง เนื่องจากเขาคาดเดาตัวตนของหยางเฉินได้แล้ว เขาจะอยู่ที่นี่และต่อสู้กับหม่าชาวได้อย่างไร?
แม้ว่าเขาจะชนะหม่าชาวจริงๆ แล้วยังไงล่ะ?
ผู้รักษาแดนเหนือ ไม่ใช่การดำรงอยู่ที่ทรงพลังที่เขาสามารถเอาชนะได้
“ลุงจ้าน คุณรีบฆ่าเขาสิ!”
หลงเทียนหยู่มองไปที่หลงจ้านด้วยความไม่พอใจและกล่าว
อย่างไรก็ตาม หลงจ้านถอยกลับไปข้างหลังหลงเทียนหยู่ ก้มศีรษะเล็กน้อยแล้วพูดว่า “องค์ชาย ไปกันเถอะ!”
“คุณ กล้าสู้กับผมไหม?”
จู่ๆหลงเทียนหยู่ก็ยื่นนิ้วชี้ออกไป และถามไปทางหยางเฉิน
ในเวลานี้ หลงเทียนหยู่ถูกอาบด้วยเจตนาต่อสู้ และจิตสังหารที่รุนแรงก็ฉายประกายในรูม่านตาที่มืดมิดของเขา
เขาจะไม่มีวันยอมให้ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่งที่มีความสามารถโดดเด่นมาปรากฏตัว
“แข็งแกร่งมาก!”
ผู้คนในตระกูลหลงแห่งเยี่ยนตู รู้สึกถึงแรงผลักดันอันทรงพลังที่ค่อยๆปะทุขึ้นจากหลงเทียนหยู่ และทุกคนต่างก็ตกใจ
“นี่คืออัจฉริยะบูโดของราชวงศ์หลงใช่หรือไม่? ตามที่เล่าขานกันเลย แดนบูโดของเขา น่าจะเข้าสู่แดนราชาสูงสุดแล้วใช่ไหม?”
“ในฐานะหลานชายคนโตของราชวงศ์หลง แม้ว่าเขาจะมีเพียงแดนราชาสูงสุดเท่านั้น แต่ก็จะสามารถระเบิดพลังการต่อสู้เทียบเท่ากับแดนเทพอย่างแน่นอน”
“เขายังเด็กมาก เขาน่าจะอายุประมาณสามสิบห้าปีใช่ไหม?ผู้แข็งแกร่งระดับนี้ แม้แต่คิงแห่งตระกูลคิง ก็เป็นแค่แบบนั้นใช่ไหม?”
คนในตระกูลหลงในเยี่ยนตู กล่าวด้วยเสียงต่ำ
ในทางกลับกัน หยางเฉินและหม่าชาวถูกละเลย
“คุณอยากสู้กับผม?”
หยางเฉินยิ้ม แต่ในความเห็นของหลงเทียนหยู่ หยางเฉินกำลังเยาะเย้ยเขาในเวลานี้ และเยาะเย้ยเขาว่าด้อยกว่าคนอื่น
ชั่วขณะหนึ่ง หลงเทียนหยู่ก็โกรธ "เจ้าหนู ถ้าคุณเป็นผู้ชาย ออกไปสู้กับผมซะ!"
“อย่างคุณเนี่ยนะ ยังไม่มีคุณสมบัติที่จะสู้กับพี่เฉินของผม”
หม่าชาวก้าวไปข้างหน้า เต็มไปด้วยความตั้งใจในการต่อสู้
เขาเพิ่งเข้าสู่แดนราชาขั้นปลาย และต้องการคนที่แข็งแกร่งเพื่อเพิ่มฐานความมั่นคงในแดนบูโดของเขา คิดไม่ถึงว่าหลงเทียนหยู่จะมาด้วยตนเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...