The king of War นิยาย บท 1133

ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงล้วนอดสั่นไปทั้งตัวไม่ได้

ปีศาจขาวสีหน้าซีดเผือดครู่หนึ่ง มองทางหยางเฉินแล้วบอกว่า “คุณหยางครับ พวกผมไม่ได้ตั้งใจทำร้ายคนของท่านนะครับ พวกผมยินยอมชดใช้ค่าเสียหาย และขอให้ท่านมีเมตตาต่อคนผู้น้อย ปล่อยพวกผมออกไปเถอะครับ”

คนที่หลงเทียนหยู่ส่งมาล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลง พวกเขารู้ดีอย่างมาก ถ้าเกิดหยางเฉินอยากจะฆ่าพวกเขา ย่อมง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก

ต่อให้พวกเขาร่วมมือกัน อยู่ต่อหน้าหยางเฉิน ก็ไม่มีโอกาสชนะโดยเด็ดขาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งหยางเฉินเป็นตัวตนอันน่าสะพรึงกลัวที่สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นต้นแพ้ได้ในเสี้ยววินาที

เมื่อสักครู่ พวกเขารีบร้อนพาหวางจ้านไป ดังนั้นจึงทำร้ายพนักงานรักษาความปลอดภัยของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้ว

ส่วนพนักงานรักษาความปลอดภัยสองคน เพียงแค่โดนหมัดหนึ่งของผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลง ตอนพวกเขาได้ยินหยางเฉินบอกว่าพวกเขาเป็นคนของตนเอง รู้สึกเพียงว่าในใจมีความอบอุ่นไหลเวียน

“ชดใช้?”

หยางเฉินหัวเราะเยาะทีหนึ่ง “พวกนายคิดว่า ฉันหยางเฉินขาดค่าชดใช้ส่วนนั้นของพวกนายรึไง?”

“งั้นคุณหยางอยากจะเอาอย่างไรครับ?”

ปีศาจขาวมองทางหยางเฉินพลางถามขึ้น

“ปล่อยคนทิ้งไว้ แล้วฉันจะปล่อยพวกนายกลับไปได้!”

หยางเฉินยืนเอามือไพล่หลัง ทำหน้าเหยียดหยามมองทางปีศาจขาวแล้วตอบไป

ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ปีศาจขาวเพียงรู้สึกว่าเสียวสันหลังเย็นวาบ นี่คือหยางเฉินอยากปกป้องหวางจ้านเหรอ?

ถ้าเกิดหวางจ้านถูกหยางเฉินเอาตัวไว้ต่อจริง เกรงว่าราชวงศ์หลงอยากฆ่าหวางจ้านทิ้งอีกรอบ คงไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้นแล้ว

ด้วยบุญคุณความแค้นระหว่างราชวงศ์กับหวางจ้านในปัจจุบันนี้ หวางจ้านในอนาคต คงไม่ปล่อยราชวงศ์ไปแน่

“ขอโทษครับ หวางจ้านเป็นคนที่องค์ชายต้องการ ต่อให้ตาย พวกผมก็ต้องนำตัวกลับไปครับ!”

ปีศาจขาวทำหน้าเคร่งขรึมมองทางหยางเฉิน พูดจาแบบแน่วแน่ไร้ที่เปรียบ

เหตุผลที่หวางจ้านสามารถมีชีวิตจนถึงตอนนี้ สาเหตุหลักใหญ่เป็นเพราะเขาโดนลูกไม้ของหวางจ้านขู่ขวัญเข้าแล้ว จึงไม่กล้าไปฆ่าหวางจ้าน ทำให้หวางจ้านหาโอกาสหนีออกมาได้

ถ้าเกิดหวางจ้านถูกหยางเฉินเอาตัวไว้ แม้เขาจะมีชีวิตรอดกลับไป หลงเทียนหยู่คงไม่ปล่อยเขาไปเด็ดขาด

ดังนั้น ต่อให้ตาย เขาก็จำเป็นต้องรับประกันว่าจะนำหวางจ้านกลับไป

ได้ยินคำพูดของปีศาจขาว ในสายตาของหยางเฉินมีแรงอาฆาตแวววาวนิดๆ แวบผ่าน หรี่ตาพูดว่า “ถ้าฉันไม่ให้นายพาตัวเขาไปล่ะ?”

ปีศาจขาวสีหน้าซีดเซียวสุดๆ ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลงคนอื่นๆ ก็เป็นเหมือนกัน เพียงรู้สึกว่าแรงกดดันมหาศาลส่วนหนึ่ง กำลังจู่โจมมายังพวกเขา

นอกจากปีศาจขาวแล้ว ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดสี่คน เวลานี้ล้วนมองทางหยางเฉินด้วยท่าทางขึงขัง

ส่วนด้านหลังหยางเฉิน มีผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลายหลายคนปรากฏตัวขึ้น ผู้แข็งแกร่งที่เป็นผู้นำ ความสามารถบรรลุถึงแดนราชาสูงสุดแล้ว

“คุณหยาง ไม่ว่าอย่างไรหวางจ้านก็เป็นคนของราชวงศ์หลง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นไม่ว่าใครคนใดก็ไม่มีเหตุผลขัดขวางพวกผมในการเอาตัวหวางจ้านไปครับ”

ปีศาจขาวพูดจาแบบไม่ดูต่ำต้อยและไม่โอหังว่า “ผมคิดว่า คุณหยางน่าจะไม่อยากเป็นศัตรูกับราชวงศ์หลง ขอให้ท่านอย่าได้แทรกแซงเรื่องภายในของราชวงศ์หลงเลยนะครับ”

หยางเฉินยืนเอามือไพล่หลัง ทำหน้าเฉยชา “นายกำลังสอนฉันว่าควรทำตัวยังไง?”

“ไม่กล้าครับ!”

ปีศาจขาวกัดฟันแน่นตอบ

เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนหนึ่ง เขาเพียงรู้สึกว่ากลัดกลุ้มใจอย่างยิ่ง อยากจะพาตัวหวางจ้านไป กลับไม่กล้าตาต่อตาฟันต่อฟันกับหยางเฉิน

“ในเมื่อไม่กล้า งั้นก็หุบปากให้ฉันซะ! อีกอย่าง พวกนายทำร้ายคนของฉันเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ชดใช้ค่าเสียหายก่อนหนึ่งพันล้าน ไม่อย่างนั้นวันนี้พวกนายก็ไม่ต้องกลับไปแล้ว”

ท่าทีหยางเฉินดูแข็งกร้าวมาก ในเมื่อคนของราชวงศ์หลงยั่วยุก่อนเอง งั้นก็โทษเขาไม่ได้แล้ว

สำหรับหวางจ้าน เขาชื่นชมอย่างมาก

เวลานี้ ในใจยังรู้สึกเศร้าใจแทนหวางจ้าน เพื่อปกป้องหลงเทียนหยู่ไว้ เขายินยอมแม้กระทั่งใช้ชีวิตของตนเองมาปกป้อง แต่ผลปรากฏว่ากลับโดนผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ตามฆ่า จนหนีมาถึงเขาที่นี่แล้ว

ถ้าหากวันนี้เขาไม่ได้มาเยี่ยนเฉินกรุ๊ป หวางจ้านจะถูกผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงนำตัวไปหรือไม่?

“คุณหยางครับ คุณอย่าทำเกินไปนะครับ!”