The king of War นิยาย บท 1186

“คุณหยาง ใกล้ถึงเวลาแล้ว เราควรไปที่ โรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตูแล้ว!”

ในขณะนี้ หวังจ้านเดินเข้ามา มองไปที่หยางเฉิน และกล่าวด้วยความเคารพ

สถานที่จัดการแข่งขันชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตูในครั้งนี้ อยู่ในโรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตู

หม่าชาวยังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงถึงจะเสร็จ แต่การแข่งขัน กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

“ได้ เราไปกันก่อน เมื่อหม่าชาวพร้อม ก็ให้เขาไปที่หอโรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตูโดยตรง”

หยางเฉินมองไปที่เฝิงเสียวหว่านอีกครั้งและกล่าวว่า

เฝิงเสียวหว่านพยักหน้าและพูดอย่างจริงจังว่า “พี่หยาง หวางจ้าน พวกคุณต้องระวังนะ!”

“ไม่ต้องห่วง พวกเราจะปกป้องตัวเองให้ดีอย่างแน่นอน”

หยางเฉินพูดจบด้วยรอยยิ้ม และจากไปกับหวังจ้าน

ในขณะนี้ โรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตูเต็มไปด้วยผู้คนแล้ว และที่นั่งรูปวงแหวนที่กว้างขวางก็เต็มไปด้วยผู้คนแล้ว

ทั้งหมดในบูโด เต็มไปด้วยบรรยากาศบูโดที่น่าสะพรึงกลัว ผู้ที่สามารถเข้าไปในโรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตูได้นั้นไม่รวยหรือก็มีอำนาจ รวมถึงผู้แข็งแกร่งที่แดนราชาขึ้นไป

“คุณหยาง ผมสัมผัสได้ถึงผู้แข็งแกร่งแดนเทพหลายคนมาก”

ทันทีที่เขาเข้าไปในสถานที่นั้น หวังจ้านพูดอย่างเคร่งขรึม

หยางเฉินพยักหน้า หวังจ้านสามารถสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของผู้ที่แข็งแกร่งแดนเทพ และโดยธรรมชาติแล้วเขาก็สามารถสัมผัสได้เช่นกัน

สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือ ในสถานที่นั้น นอกจากเขาและหวังจ้านแล้ว ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพอย่างน้อยสิบห้าคน

และในบรรดาสิบห้าคนเหล่านี้ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด มีทั้งหมดสี่คน

"จิ่วโจวมีผู้เก่งกาจซ่อนไว้มากมายจริงๆ!"

แสงเย็นวาบในดวงตาของหยางเฉินวาบผ่าน เขาหรี่ตาลงและกล่าวว่า “หากผู้แข็งแกร่งแดนเทพเหล่านี้ สามารถนำมาใช้ในสนามรบ ความแข็งแกร่งของจิ่วโจวอาจจะทรงพลังมาก”

อาจกล่าวได้ว่า จำนวนผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่อยู่โรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตู ในปัจจุบัน มีมากกว่าจำนวนผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่สนามรบทั้งหมด

สิ่งสำคัญคือ ผู้แข็งแกร่งแดนเทพที่มาในวันนี้ ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพในจิ่วโจวทั้งหมด

หวังจ้านอดไม่ได้ที่จะหน้าแดงและพูดว่า "ถ้าวันหนึ่ง จิ่วโจวต้องการผม ผมจะไปที่สนามรบอย่างแน่นอน!"

เขาเคยเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพของราชวงศ์หลง เขาทำงานให้กับราชวงศ์หลงมาตลอดชีวิต และเขาไม่เคยไปที่สนามรบเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรบเพื่อจิ่วโจวเลย

ในตอนที่หยางเฉินและหวังจ้านเข้ามาในโรงยิมศิลปะการต่อสู้เยี่ยนตูเกือบจะในทันที พวกเขาก็ดึงดูดความสนใจของเหล่าผู้แข็งแกร่งที่ระดับสูงสุด

หากราชวงศ์และตระกูลคิงไม่เข้ามาแทรกแซง หยางเฉิน จะเป็นผู้ที่มีความหวังมากที่สุดในการเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู เป็นเพราะว่ามีข่าวลือว่าหยางเฉินต้องการเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู ดังนั้นจึงทำให้คนของตระกูลคิงปรากฏตัในเยี่ยนตู

หลังจากนั้น ผู้แข็งแกร่งระดับสูงของราชวงศ์และสมาคมบูโด ต่างก็ได้ตั้งรกรากในเยี่ยนตู

หยางเฉินไม่แม้แต่จะมองคนเหล่านั้น ก้าวไปข้างหน้า และตรงไปที่ที่นั่งวีไอพี

"ใครคือชายหนุ่มคนนั้น เขามีคุณสมบัติที่จะนั่งบนที่นั่งวีไอพีเหรอ"

"ที่นั่งวีไอพี ล้วนมาจากผู้แข็งแกร่งชั้นนำในจิ่วโจว และดูเหมือนว่ายังมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพด้วย ชายหนุ่มผู้นี้ กล้าไปนั่งวีไอพีได้อย่างไร?"

“ไอ้โง่ เขาเป็นประธานเยี่ยนเฉินกรุ๊ป หยางเฉิน! ถ้าไม่ใช่เพราะราชวงศ์และตระกูลคิงเข้ามาแทรกแซง เขาจะได้เป็นคิงแห่งเยี่ยนตูแล้ว!”

...

การปรากฏตัวของหยางเฉิน ดึงดูดความสนใจของผู้ชมนับไม่ถ้วนในทันที

หยางเฉินและหวังจ้านกำลังนั่งอยู่ในที่นั่งวีไอพีที่รายล้อมไปด้วยผู้แข็งแกร่งแดนเทพ ในเวลานี้ สายตาที่เย็นชาก็จับจ้องไปที่หยางเฉิน

“ไอ้หนุ่ม คุณคือหยางเฉินใช่หรือไม่?”

ในเวลานี้ ข้างๆเขามีผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลางชื่อหลงเจียงซึ่งติดตามหลงเฟยหยางไปหาเรื่องที่คลินิกอ้ายหมินในวันนั้นก็อยู่ที่นั่นด้วย

อย่างไรก็ตาม หลงเจียง ไม่ใช่ผู้ที่ทรงพลังที่สุดในราวงศ์หลง

ชายชราที่มีใบหน้าเหี่ยวย่น ดวงตาลึกราวกับดวงตาของนกอินทรี กำลังจ้องมองไปที่หยางเฉินอย่างดุเดือดในเวลานี้

ดูเหมือนรู้สึกถึงสายตาของชายชรา หยางเฉินหันศีรษะและสบตากับชายชรา

ในขณะที่หยางเฉินและชายชราสบตากัน เขาก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย รู้สึกเหมือนอยู่ในนรก

แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้น หยางเฉินก็ย้ายสายตาจากอีกฝ่าย มุมปากของเขายกส่วนโค้งที่ดูถูกเหยียดหยาม จากนั้นสายตาของเขาก็กลับไปที่เดิม

ในที่สุดดวงตาที่เหมือนนกอินทรีของชายชราก็แสดงความประหลาดใจเล็กน้อย

เขาฝึกวิชานัยน์ตามาตั้งแต่เด็ก และเมื่อเขาต่อสู้กับผู้คน เขาสามารถทำให้อีกฝ่ายตกอยู่ในภาพลวงตา หรือแม้แต่ผล็อยหลับไป

เมื่อต่อสู้กันอย่างดุเดือด ชัยชนะและความพ่ายแพ้สามารถตัดสินได้ในทันที

เมื่อคู่ต่อสู้มีความแข็งแกร่งเท่ากับเขา เขาเพียงแค่ปล่อยให้คู่ต่อสู้ตกอยู่ในภาพลวงตาชั่วขณะหนึ่ง ก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะคร่าชีวิตของคู่ต่อสู้

แต่เมื่อเขาเผชิญหน้ากับหยางเฉินในเมื่อกี้ หยางเฉินก็ตอบสนองทันทีที่เขาจ้องมองมาที่เขา และกลับสู่สภาวะปกติในทันที

ตอนที่ชายชราประหลาดใจ หัวใจของหยางเฉินก็เริ่มเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย เขารู้ว่าในบรรดาราชวงศ์ในจิ่วโจว มีคนที่แข็งแกร่งที่มากด้วยวิธีการพิเศษ แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะได้พบกับผู้แข็งแกร่งที่เป็นวิชานัยน์ตา

ผู้อาวุโสของราชวงศ์หลงในเมื่อกี้ ความแข็งแกร่งของเขาเป็นเพียงแดนเทพชั้นปลายเท่านั้น แต่เมื่อรวมกับวิชานัยน์ตาแล้ว เขาก็สามารถระเบิดความแข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดได้อย่างแน่นอน

ผู้แข็งแกร่งแบบนี้ เมื่อเขาทะลวงไปสู่แดนเทพชั้นยอด แม้แต่เขาก็อาจรับมือไม่ไหว

“ทำไมคุณไม่พูด? เจ้าของสุนัขไม่ออกคำสั่ง คุณก็ไม่กล้าแม้แต่จะตอบผมเลยหรือ?”

เมื่อเห็นหวังจ้านไม่สนใจเขา หลงเคอถามด้วยท่าทางล้อเลียน