The king of War นิยาย บท 1189

"ปัง!"

ในที่สุด ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพคนแรกก็พุ่งขึ้นไป เวทีที่ถูกครอบครองโดยผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลง

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพชกออกไป และภายใต้ความตกใจของทุกคน หมัดของเขาชกไปที่ร่างกายของผู้แข็งแกร่งราชวงศ์หลง

อย่างไรก็ตาม กลับไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย เห็นเพียงมุมปากของผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงมีรอยยิ้มที่เย็นชา"ไม่เจียมตัว!"

“บูม!”

เมื่อเสียงของเขาลดลง แรงกดดันที่น่ากลัวก็ปะทุขึ้นจากเขา และเห็นเขาเตะขาออกไป และผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพก็ตกลงมาจากเวทีโดยตรง

ในเวลาเดียวกัน ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพอีกเก้าคนในอีกเก้าสนามประลอง ก็ถูกชกลงจากเวทีเช่นกัน

นาทีนี้ คนดูเงียบกริบ!

……

ทุกคนจ้องไปที่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพในเวทีด้วยสายตาที่ตกตะลึง

“นี่...แข็งแกร่งเกินไปมั้ย”

“ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ ไม่มีแม้แต่แรงที่จะสู้กลับ?”

“แม้แต่ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ ต่อหน้าพวกเขาก็ยังเปราะบาง แล้วพวกเราที่เป็นแค่แดนราชา ยังมีโอกาสอยู่หรือไม่?”

...

ผู้แข็งแกร่งแดนราชาที่อยู่ด้านล่างเวทีนั้น หน้าของพวกเขาซีดมาก

จนกระทั่งถึงเวลานี้เองที่พวกเขาเพิ่งรู้ว่า การมาถึงของพวกเขานั้น ทำหน้าที่เป็นตัวประกอบเท่านั้น

“ผมขอถอยออกจากการแข่งขันชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตู!”

“ผมก็ขอยกเลิกเหมือนกัน!”

...

ณ ขณะหนึ่ง ในสถานที่จัดงานนี้ มีเสียงของผู้แข็งแกร่งแดนราชาซึ่งกำลังจะถอนตัวออกจากการแข่งขันอย่างต่อเนื่อง

แต่ก็ยังมีบางคนที่มีความหวังอยู่

“ถ้ายังมีคนที่อยากสู้ ก็ขึ้นมาพร้อมกันเลย!”

ผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลายของราชวงศ์เย่ ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ขณะที่เสียงของเขาลดลง ผู้แข็งแกร่งแดนเทพคนอื่นๆบนเวทีก็แสดงความคิดเห็นของพวกเขาด้วย"พวกคุณมาพร้อมกันเลย!"

แน่นอน พวกเขาทั้งหมดต้องการต่อสู้ให้เสร็จอย่างรวดเร็ว ถ้าจะสู้แบบนี้ต่อไป มันยังช้าเกินไป

“ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นเราจะร่วมมือกันแล้วนะ”

“เรามาร่วมมือกันปราบพวกเขาก่อน แล้วเราค่อยมาตัดสินผล โอเคไหม?”

“โอเค ผมเห็นด้วย!”

"ผมก็เห็นด้วย!"

...

ผู้แข็งแกร่งแดนราชาซึ่งยังคงมีความฝันที่จะเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู ต่างก็พูดอย่างกระตือรือร้น

ชั่วขณะหนึ่ง ในแต่ละเวที ก็มีผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดและกึ่งแดนเทพสิบกว่าคนพุ่งขึ้นไป หากเวทีใหญ่กว่านี้ ก็จะมีผู้แข็งแกร่งพุ่งขึ้นไปในเวทีมากกว่านี้แน่นอน

สำหรับผู้แข็งแกร่งที่อยู่ใต้แดนราชาขั้นปลายเหล่านั้น พวกเขาไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเข้าสู่เวทีด้วยซ้ำ ทำได้แค่เป็นผู้ชมเท่านั้น

"ฆ่า!"

ในที่สุดก็มีคนเคลื่อนไหว และในเวทีของหวางจ้าน ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสูงสุดและกึ่งแดนเทพสิบกว่าคน ต่างก็รีบวิ่งเข้าหาเขา

เมื่อเห็นใบหน้าที่เย็นชาของหวางจ้าน ออร่าของผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลาง ก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเขาในทันใด

"ไสหัวไป!"

เขาตะโกนอย่างโกรธจัด และกระทืบเวทีด้วยเท้าข้างหนึ่ง

“บูม!”

ก็ได้ยินเสียงดังในเวที

วินาทีถัดมา แรงการบีบบังคับอันน่าสะพรึงกลัวก็ปกคลุมทั่วทั้งเวที

“ปังปังปัง!”

เห็นเขาหายไปอย่างกะทันหัน และเมื่อเขาปรากฏตัวอีกครั้ง ก็มีเพียงเขาคนเดียวที่เหลืออยู่บนเวที

สถานการณ์ของเก้าเวทีอื่นๆ เกือบจะเหมือนกันจนหมด เพิ่งเริ่มต่อสู้ ก็เหลือเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเทพของราชวงศ์เท่านั้น

ฉากนี้ ทำให้เหล่าผู้แข็งแกร่งที่ยังกระตือรือร้นที่จะขึ้นเวทีนั้น สิ้นหวัง

อาจกล่าวได้ว่า แดนเทพและภายใต้แดนเทพ เป็นความแตกต่างโดยสิ้นเชิง แดนเทพ ไร้คู่ต่อสู้

"ผมยอมแพ้!"

มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพในนี้มากมาย นอกจากหยางเฉินและหัวยินเจ๋แล้ว ไม่มีใครที่มีความแข็งแกร่งระดับแดนเทพชั้นยอด

ผู้ที่ความแข็งแกร่งไปถึงแดนเทพชั้นยอด บางคนก็เป็นผู้นำของราชวงศ์ หรือไม่ก็เป็นสายลับของราชวงศ์ หรือผู้แข็งแกร่งที่ซ่อนตัวจากโลกอยู่บางส่วน

แม้ว่าราชวงศ์จะโลภและอยากได้ตี้ชุน แต่พวกเขาก็กลัวคนเมื่อร้อยปีก่อนเช่นกัน อาจกล่าวได้ว่า ที่พวกเขาส่งคนมาร่วมแข่งขันชิงตำแหน่งคิงแห่งเยี่ยนตูนั้น ก็ถือว่าละเมิดกฎแล้ว

แน่นอน ให้ผู้นำราชวงศ์มาด้วยตนเอง พวกเขาไม่กล้าหรอก

แต่ตอนนี้ มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพสวมเสื้อคลุมสีดำปรากฏ ซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกเป็นภัยอย่างยิ่ง

“คุณ คุณเป็นใคร?”

หัวยินเจ๋ถามอีกครั้ง จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้พลุ่งพล่านบนร่างกายของเขา

"ไสหัวไป!"

ภายใต้ความตกใจของทุกคน ชายชุดดำก็ตะโกนอย่างโกรธเคืองไปที่หัวยินเจ๋

“คุณอยากตายเหรอ!”

ในฐานะหัวหน้าของสมาคมบูโด หัวยินเจ๋จะทนต่อการดูถูกเช่นนี้ได้อย่างไร?

เห็นเพียงเท้าของเขาขยับ และรีบวิ่งไปที่ชายเสื้อคลุมสีดำทันที

ผู้แข็งแกร่งคนอื่นๆที่อยู่บนเวที ก็มองหัวยินเจ๋และชายชุดดดำด้วยท่าทางเคร่งขรึม

"ปัง!"

วินาทีถัดมา หัวยินเจ๋ก้าวเข้าไปในเวที แล้วชกใส่ชายเสื้อคลุมสีดำ

ภายใต้ความตกใจของทุกคน ชายชุดดำก็ชกต่อยและปะทะกับหัวยินเจ๋

ทันใดนั้น รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นจากใจกลางของเวที และแพร่กระจายไปยังบริเวณโดยรอบ

ในสนามประลองที่แข็งมากนั้น รอยแตกหลายรอยปรากฏขึ้นในทันที

"ปัง!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น และทั้งเวทีก็พังทลายลงในทันที

ชายชุดดำและหัวยินเจ๋ ทั้งคู่ยืนอยู่บนพื้น

อย่างไรก็ตาม ณ เวลานี้ ยังไม่มีใครสนใจ เวทีถูกทำลาย พวกเขาจะแข่งขันต่อไปได้อย่างไร ความสนใจของทุกคนอยู่ที่ชายชุดดำและหัวยินเจ๋

ในสถานการณ์เช่นนี้ เวทีนั้นไร้ความหมาย มีเพียงการต่อสู้อย่างแท้จริงเท่านั้นที่มีความหมาย