The king of War นิยาย บท 1194

เดิมที หลังจากที่เขาอยู่ในอ่างแช่ยาที่เฝิงเสียวหว่านเตรียมไว้เป็นเวลา 49 ชั่วโมง เขาก็บุกเข้าไปในกึ่งแดนเทพจากแดนราชาขั้นกลาง

มีความแตกต่างอย่างมากระหว่างกึ่งแดนเทพกับแดนเทพ

แต่เขารู้ว่า ถ้าเขามีเพียงความแข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ ไม่มีทางที่จะช่วยหยางเฉินได้ ดังนั้นเขาจึงให้เฝิงเสียวหว่านเพิ่มปริมาณยาในอ่างยาของเขา

ความเจ็บปวดที่เขาได้รับก็เพิ่มขึ้นหลายครั้งเช่นกัน แต่โชคดีที่เขาทนได้และบุกเข้าสู่แดนเทพชั้นต้น

แต่ตอนนี้ เขายังช่วยหยางเฉินไม่ได้

“คุณหยาง!”

ตาของหวางจ้านก็แดงเช่นกัน กับหยางเฉิน เขารู้สึกซาบซึ้งใจมาก

พูดได้เลยว่า ถ้าไม่มีหยางเฉิน ก็คงไม่มีหวางจ้านในวันนี้

เพื่อหยางเฉิน เขาสามารถจ่ายราคาด้วยชีวิตของเขา แต่ตอนนี้ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และเขาไม่มีกำลังที่จะต่อสู้อีก

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งสถานที่ก็เงียบ และทุกคนดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความเศร้าของหม่าชาวและหวางจ้าน

“ราชวงศ์เย่ ราชวงศ์ต้วน ราชวงศ์หลง และสมาคมบูโด พวกคุณจะรอดูผลใช่ไหม?”

สายตาของซ่านกวนหรัวเป็นประกายด้วยแสงเย็นเฉียบ กวาดล้างทิศทางของกองกำลังระดับสูงหลายกองกำลัง และพูดอย่างโกรธเคือง“ตอนนี้ เรามีโอกาสได้ก็ต่อเมื่อรวมพลังเข้าด้วยกัน ไม่เช่นนั้นจะไม่มีใครสามารถเอาชนะหลิวเหล่าก้วยได้เพียงลำพัง!”

“เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดของเมืองเหมียว หากไม่สอนบทเรียนให้เขาในวันนี้ อาจมีผู้แข็งแกร่งรายอื่นๆในเมืองเหมียวที่จะเข้ามาตั้งรกรากในเยี่ยนตูในอนาคต”

ในทิศทางของราชวงศ์หลง หลงเคอส่งเสียงอย่างเย็นชา "ซ่านกวนหรัว นี่เป็นเพียงความคิดเห็นของคุณเอง ราชวงศ์หลงของเราจะลงมือเมื่อไหร่ก็เรื่องของเรา เกี่ยวอะไรกับราชวงศ์ซ่านกวนของคุณ?”

"ถูกตัอง!"

ในทิศทางของราชวงศ์ต้วน ชายวัยกลางคนในชุดจีนโบราณก็พูดอย่างเย็นชาว่า “จัดการดูแลเรื่องของราชวงศ์ซ่านกวนของคุณให้ดีก็พอ ราชวงศ์ต้วนของผม ไม่ต้องเป็นต้องผู้หญิงเข้ามายุ่งเรื่องของเรา"

ในทิศทางของตระกูลเย่ แม้ว่าเย่ชงจะไม่ได้ไม่ไว้หน้าเหมือนหลงเจียงและผู้ดูแลของราชวงศ์ต้วน แต่เขาก็ยังคงปฏิเสธอย่างสุภาพ"เมื่อถึงเวลาต้องทำอะไร ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่จะลงมือเอง แต่ไม่ใช่ตอนนี้ "

ราชวงศ์ทั้งสี่ราชวงศ์ ยกเว้นราชวงศ์ซ่านกวน ทั้งสามราชวงศ์ที่เหลือปฏิเสธที่จะเข้าร่วมกองกำลังเพื่อจัดการกับหลิวเหล่าก้วย

ซ่านกวนหรัวดูผิดหวัง ในที่สุดสายตาของเธอก็ตกลงไปที่หัวยินเจ๋ และเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่กระชับ“หัวหน้าหัว ศิลปะการต่อสู้ของคุณเป็นแดนเทพชั้นยอดแล้ว และตอนนี้มีเพียงคุณเท่านั้นที่สามารถเอาชนะหลิวเหล่าก้วยได้ ได้โปรดเถอะ หัวหน้าหัวได้โปรดลงมือเถอะ!"

เมื่อเผชิญหน้ากับหัวยินเจ๋ ท่าทีของซ่านกวนหรัวดูเคารพมากขึ้น

แต่สิ่งนี้ก็ยังไม่สามารถโน้มน้าวใจหัวยินเจ๋ได้ เห็นเพียงสายตาของหัวยินเจ๋จ้องไปที่หยางเฉิน และพูดอย่างเย็นชาว่า “หยางเฉิน ก่อนหน้านี้ผมส่งคนไปชักชวนให้คุณเข้าร่วมสมาคมบูโด แต่คุณปฏิเสธ”

“ตอนนี้ ผมสามารถให้โอกาสคุณอีกครั้ง เข้าร่วมสมาคมบูโด ผมจะช่วยคุณ!”

“คุณ ตอบตกลงได้ไหม?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา สมาชิกราชวงศ์ที่อยู่รอบๆก็ตกตะลึงมากขึ้นไปอีก

หลิวเหล่าก้วยซึ่งเป็นแดนเทพชั้นยอด เป็นคนท้าหยางเฉินสู้ ซึ่งเพียงพอที่จะทำให้พวกเขาตกใจแล้ว ตอนนี้ แม้แต่หัวยินเจ๋ยังได้เชิญหยางเฉินเข้าร่วมสมาคมบูโด

ไม่เพียงแค่นั้น แต่หยางเฉินยังได้รับการเสนอชื่อให้เป็นหัวหน้ารองของสมาคมบูโดอีกด้วย

ในสมาคมบูโด ไม่เคยมีแบบนี้มาก่อน เมื่อเข้าร่วมสมาคมบูโด ก็สามารถเป็นหัวหน้ารองของสมาคมที่ทรงพลัง

เมื่อทุกคนสงสัยว่าหยางเฉินจะเห็นด้วยหรือไม่ เขาก็ก้าวเข้าไปหาหลิวเหล่าก้วยที่อยู่กลางโรงยิมศิลปะการต่อสู้ทีละก้าว

เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเดินมาถึงตรงหน้าหลิวเหล่าก้วย ก็ได้ยินเพียงเขาพูดอย่างเย็นชาว่า “มองดูทั้งโลก ยังไม่มีผู้แข็งแกร่งคนใดที่สามารถทำให้ผมยอมจำนนได้ แม้ว่าคุณจะเป็นหัวหน้าของสมาคมบูโด คุณก็ไม่มีคุณสมบัตินั้น!"

บูม!

"ถ้าคุณอยากสู้ ก็สู้!"

ทันใดนั้น หยางเฉินก็พูดขึ้น และทันใดนั้น ออร่าของบูโดที่ไม่อ่อนแอไปกว่าหลิวเหล่าก้วย ก็แผ่ซ่าออกมาจากร่างกายของเขา

ในเวลานี้ ผู้ชมต่างตกตะลึง!

เนื่องจากรัศมีที่เล็ดลอดออกมาจากหยางเฉินนั้นทรงพลังเกินไป แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไกล แต่พวกเขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงความกดดันของบูโดจากหยางเฉิน

“มันเป็นไปได้อย่างไร?”

ในทิศทางของสมาคมบูโด หัวยินเจ๋ดูเหลือเชื่อ

จนกระทั่งถึงเวลานี้เองที่เขาตระหนักว่า คนที่หยางเฉินพึ่งพานั้น ไม่ใช่หวางจ้าน แต่เป็นตัวเขาเอง

หัวยินเจ๋เองเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอด แต่ในเวลานี้ เขารู้สึกได้ถึงการบังคับที่น่ากลัวอย่างยิ่งจากร่างกายของหยางเฉิน

ไม่เพียงแต่หัวยินเจ๋เท่านั้น แต่คนอื่นๆในราชวงศ์ก็ตกตะลึงเช่นกัน

“ปังปังปัง!”

เห็นเพียงว่า พื้นใต้เท้าของหยางเฉินแตกในทันที และด้วยตำแหน่งของเท้าของเขาที่ตรงกลาง รอยร้าวก็ปรากฏขึ้น กระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง

“พี่เฉิน!”

รู้สึกถึงรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวบนร่างกายของหยางเฉินที่แข็งแรงขึ้น ใบหน้าของหม่าชาวเต็มไปด้วยความกังวล

เช่นเดียวกับหวางจ้าน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

พวกเขาเข้าใจถึงสถานการณ์ของหยางเฉินเป็นอย่างดี เมื่อเขาโกรธ ความโกรธจะนำทางยาที่สมบูรณ์แบบที่เหลืออยู่ในร่างกายของเขาให้ทำงาน ทำให้หยางเฉินค่อยๆเข้าสู่ความบ้าคลั่ง