The king of War นิยาย บท 1279

“ฮึ!”

หลี่ซานพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “ในสายตาของผมหลี่ซาน ตระกูลลู่นั้นเหมือนลูกไก่ในกำมือ จำเป็นอะไรต้องปรักปรำด้วย?”

“ถ้าอย่างนั้น เจ้าบ้านหลี่ก็รอฝังศพลูกชายของคุณได้เลย!”

ลู่หยวนทง กล่าวอย่างเย็นชา

“พ่อครับ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว!”

หลี่ถงเฮ่อรีบห้ามเขาทันที เขากลัวจริงๆ

หลี่ซานไม่รู้เลยว่าตระกูลลู่มีความเด็ดขาดแค่ไหน เขามีความรู้สึกว่าตระกูลลู่กำลังเริ่มเปิดฉากยั่วยุตระกูลหลี่

หากเป็นเช่นนี้ เขาคงจะออกไปจากตรงนี้ได้ยากแล้ว

“เศษสวะ! ฉันบอกให้แกไปขอคำชี้แจงจากเสี่ยวหู่ แล้วผลเป็นไง?” หลี่ซานถามอย่างโกรธจัด

หลี่ถงเฮ่อรีบปิดเสียงแล้วพูดเบาๆ ว่า “พ่อครับ ผมขอเถอะพ่ออย่าพูดอะไรอีกเลย เดี๋ยวผมกลับไปค่อยอธิบายให้ท่านฟัง ได้ไหม?”

“ไม่ได้!”

ท่าทีของหลี่ซานนั้นแข็งกร้าวอย่างคาดไม่ถึง เขาพูดอย่างโกรธเคือง “กองกำลังที่แกพาไปมันก็ได้ครึ่งหนึ่งของตระกูลหลี่แล้วไม่ใช่เหรอ? อย่าบอกนะว่าตระกูลลู่กล้าเปิดศึกกับพวกเรา?”

“พ่อครับ ตระกูลลู่กล้าเปิดศึกจริงๆ!”

หลี่ถงเฮ่อร้อนใจและกล่าวอย่างโกรธเคือง “ตอนนี้พวกเราถูกห้อมล้อมไปด้วยกองกำลังของตระกูลลู่ หากเกิดการต่อสู้ ผมอาจจะตายอยู่ที่ตระกูลลู่จริงๆ นะ!”

“อะไรนะ?”

จนในเวลานี้ หลี่ซานถึงตระหนักได้ว่าเกิดเรื่องขึ้นแล้ว เขาตะโกนอย่างโกรธเคือง “ลู่หยวนทง มันกล้าดียังไง!”

“พ่อครับ เขากล้าจริงๆ นะ! ท่านอย่าเพิ่งโกรธ! หากเกิดการต่อสู้ขึ้น ตระกูลหลี่จะไม่มีความหวังที่จะขึ้นเป็นผู้ปกครองมหาอำนาจของหนิงโจวอีกแล้ว!”

หลี่ถงเฮ่อรีบบอก

แน่นอนว่าประโยคนี้ได้ผล หลี่ซานสงบลงทันที

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “แกส่งโทรศัพท์ให้ลู่หยวนทงซิ!”

“อาลู่ พ่อของผมต้องการคุยกับท่าน!”

หลี่ถงเฮ่อกล่าวด้วยความเคารพ

เขาไม่เคยเห็นลู่หยวนทงนอบน้อมถ่อมตนขนาดนี้มาก่อน?

แม้ว่าลู่หยวนทงจะเป็นเจ้าบ้านของตระกูลลู่ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าทายาทของตระกูลหลี่อย่างเขา ก็ต้องปฏิบัติตัวอย่างสุภาพ

แต่ตอนนี้กลับต้องการให้ทายาทของตระกูลหลี่อย่างเขา ไปพูดคุยกับลู่หยวนทงอย่างนอบน้อม

“เอาโทรศัพท์มาสิ!”

ลู่หยวนทงกล่าวอย่างเย็นชา

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งหลี่ถงเฮ่อก็เดินไปหาลู่หยวนทง ใช้สองมือยื่นโทรศัพท์ให้เขาด้วยความเคารพ

“ให้เขาคุกเข่าลง!”

หลังจากคำสั่งของลู่หยวนทง อาจารย์ฉีก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังหลี่ถงเฮ่ออย่างกะทันหัน

“ปัง!”

อาจารย์ฉีเตะขาของหลี่ถงเฮ่อ หลี่ถงเฮ่อคุกเข่าลงกับพื้นอย่างแรง

“อา!!”

หลี่ถงเฮ่อถลึงตามองด้วยความโกรธ ในสายตาเต็มไปด้วยความอัปยศอดสู จ้องเขม็งไปที่อาจารย์ฉี

แต่อาจารย์ฉีไม่แม้แต่จะมองเขา ยืนอยู่ตรงหน้าเขาอย่างเฉยเมย

ในเวลานี้ ลู่หยวนทงมองลงมาที่เขาและกล่าวอย่างเย็นชา “ถ้าเขากล้าลุกขึ้นยืน ก็ฆ่าเขาได้เลย!”

“ครับท่าน!”

อาจารย์ฉีตอบกลับ

ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดของตระกูลหลี่ที่หลี่ถงเฮ่อพามานั้นแต่ละคนหน้าซีดราวกับขี้เถ้า ทายาทตระกูลหลี่ของพวกเขาถูกบังคับให้คุกเข่าลงกับพื้น มันคือความอัปยศครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับตระกูลหลี่ในรอบหลายปี