The king of War นิยาย บท 135

จนถึงชั้นบนสุดของหวงเหอบาธ ภายในของในห้องทำงาน

“คุณหยาง เมื่อคืนตีหนึ่งกว่าๆ หวงเหอบาธรับสาวสวยยอดเยี่ยมมาสองคน เดิมทีผมจะปฏิเสธ แต่กังวลจะทำให้พวกเขาเกิดความสงสัย ก็รับไว้”

หวังเฉียงพูดอย่างมีภูมิฐาน ต่อจากนั้นพูดว่า: “ผมสงสัยว่า มีเครือข่ายขนาดใหญ่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ และตระกูลเว่ยก็เป็นหนึ่งในนั้น”

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเฉียง สีหน้าของหยางเฉินก็เย็นชาทันที ไม่แปลกเลยที่หวังเฉียงจะรายงานเรื่องนี้ต่อหน้าตัวเอง มันเป็นเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง

เดิมทีเขายังคิดว่า ตระกูลเว่ยมักจะตามหาสาวสวยยอดเยี่ยม ต่อจากนั้นบีบบังคับพามาที่หวงเหอบาธ ดำเนินซื้อขายที่ให้ใครเห็นไม่ได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่า ไม่ได้ธรรมดาขนาดนั้น

“เป็นเวลานานแค่ไหนที่จะส่งหนึ่งครั้ง? ทุกครั้งส่งกี่คน?”หยางเฉินถาม

“เวลาไม่แน่นอน บางครั้งไม่กี่วันส่งหนึ่งครั้ง บางครั้งสิบวันถึงครึ่งเดือน แต่ว่านานสุดไม่เกินหนึ่งเดือน ที่สำคัญจำนวนคนที่ส่งมาก็ไม่แน่นอน ทุกครั้งสามารถส่งได้ประมาณสองถึงสามคน โดยเฉลี่ยหนึ่งเดือน จะอยู่ที่เจ็ดถึงแปดคน” หวังเฉียงพูด

“เรื่องราวของหวงเหอบาธ เกรงว่าตระกูลเว่ยจะรู้เรื่องในไม่ช้า นายคิดหาทางติดต่อกับคนที่ส่งสาวสวย เรื่องนี้ ฉันจะจัดการเรื่องนี้เอง” หยางเฉินพูดอย่างสง่าผ่าเผย

เพียงแค่ตระกูลเว่ย ทุกเดือนก็สามารถรับสาวสวยเจ็ดถึงแปดคน ถ้าหากเครือข่ายนี้ใหญ่มาก ถ้าอย่างนั้นจำนวนของสาวสวยที่โดนปล้นเอาตัวไปทุกเดือน ก็ล้นหลามอย่างมาก

หวังเฉียงหัวเราะแฮะๆ ทันใดนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดซอฟต์แวร์ เหมือนกับเป็นแผนที่เรดาร์ มีจุดสีแดง กะพริบเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุด

“คุณหยาง ผมได้ติดเครื่องติดตาม บนรถของอีกฝ่ายแล้ว ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่เมืองจินเหอ คาดว่าเมืองจินเหอก็มีอำนาจที่จะรับสาวสวย”

ขณะที่พูดหวังเฉียงก็เปิดบันทึกในโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง ด้านบนยังบันทึกตำแหน่งไว้สองแห่ง เขาพูดต่อว่า: “หลังจากที่รถของพวกเขาออกจากเจียงโจว ยังไปที่เมืองโจวเฉิงและเมืองจินเหอ เมืองฉางซื่อเป็นเมืองที่สี่แล้ว พวกเขาไปถึงทุกเมืองก็จะหยุด ผมก็จะทำเครื่องหมายที่ตั้งหนึ่งครั้ง”

หยางเฉินมองไปที่หวังเฉียงแวบหนึ่ง คาดไม่ถึงหัวล้านที่ไม่มีการศึกษาคนนี้ จะยังมีความฉลาดด้านนี้ ในเมื่อติดเครื่องติดตามอยู่บนรถแล้ว ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็จัดการได้ง่ายมาก

“เอาเลขทะเบียนรถให้ฉัน!”

หยางเฉินเอ่ยปาก รอหวังเฉียงบอกเลขทะเบียนรถแล้ว เขาแก้ไขหมายเลขดังกล่าวเป็นข้อความและส่งออกไป

ไม่ถึงห้านาที โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมา

“พี่เฉิน ตรวจสอบเจ้าของรถคันนี้พบแล้ว เป็นคนขับรถบรรทุกที่ชื่อว่าหลี่ฝู และไม่มีปัญหาใดๆ” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“แจ้งเจ้าหน้าที่ในท้องถิ่นทันที ช่วยหญิงสาวในรถออกมาก่อน” หยางเฉินสั่ง

อย่างที่เขาคิด เบื้องหลังของเรื่องนี้ คงจะมีปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่ง ในเมื่ออีกฝ่ายกล้าทำธุรกิจแบบนี้ คงจะมีแผนการอย่างแน่นอน

“คุณหยาง เรื่องนี้ ผมจะสามารถทำอะไรได้บ้าง?”

เมื่อเห็นหยางเฉินวางสาย หวังเฉียงถามอย่างระมัดระวัง

“เรื่องนี้นายไม่ต้องยุ่ง” หยางเฉินพูดอย่างราบเรียบ

ปลาใหญ่ที่แอบส่งสาวสวยให้ตระกูลเว่ย ใช่ว่าหวังเฉียงจะจัดการได้?

ไม่นาน โทรศัพท์ของหยางเฉินก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง

“พี่เฉิน คนและรถโดนยึดไว้แล้ว ผู้หญิงในรถก็ได้รับความช่วยเหลือแล้ว แต่ว่าตรวจสอบไม่พบอะไร คนขับรถรับงานผ่านบนอินเทอร์เน็ต และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าในตู้บรรทุกของตัวเองขนอะไร”

“เขารับงานเป็นครั้งแรก อีกฝ่ายบอกสถานที่รับสินค้าบนอินเทอร์เน็ต ต่อจากนั้นก็มีคนลำเลียงสินค้าตลอดทาง และยังมีรถคันหนึ่งติดตามอยู่ตลอด เมื่อใดก็ตามถึงสถานที่แห่งหนึ่ง คนก็พวกเขาก็ลำเลียงสินค้า”

เมื่อได้ยินเสียงที่ดังมาจากในสาย หยางเฉินขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่า การซ่อนเร้นของอีกฝ่ายจะทำได้ดีมาก

แบบนี้ เบาะแสก็จะขาดหายไปทั้งหมด ต้องการหาต้นตอเจอ ก็ยากมาก

“โอเค ฉันรู้แล้ว เรื่องนี้มอบให้เจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบ” หยางเฉินพูดจบก็วางสาย

ในขณะนี้ มีคนมาเคาะประตู และหวังเฉียงก็ขมวดคิ้ว: “เข้ามา!”

“พี่เฉียง เว่ยเชินของตระกูลเว่ยพาคนมาแล้ว”