The king of War นิยาย บท 1377

เมื่อเห็นทัศนคติที่แน่วแน่ของซ่านกวนโหรวแล้ว หลี่เจียงสงรู้สึกสั่นสะท้านอยู่ในใจ เมื่อเห็นซ่านกวนจื่อฉินถูกผู้แข็งแกร่งของโต่วซื่อกรุ๊ปปราบ แม้แต่เขายังอดไม่ได้อยากจะลงมือเคลื่อนไหว

แต่นึกไม่ถึงว่าซ่านกวนโหรวกลับสามารถอดทนได้ โดยยืนกรานว่าต้องรอจนกระทั่งไช่ซื่อกรุ๊ปมาถึงแล้ว และไช่ซื่อกรุ๊ปเปิดเผยความปรารถนาที่มีต่อราชวงศ์ ถึงจะปิดเกม

“ถ้าเป็นเช่นนั้น เพื่อรับรองความปลอดภัยขององค์ชายสาม ผมขอตัวออกไปก่อน”

หลังจากหลี่เจียงสงกล่าวจบ เมื่อเห็นซ่านกวนโหรวพยักหน้า เขาถึงได้ไปทันที

เดิมเขาเป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ และเขาใช้เทคนิคการหายใจที่หลี่จ้งถ่ายทอด ทำให้คนที่มีความแข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ทั่วไปนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

ถ้าชีวิตของซ่านกวนจื่อฉินตกอยู่ในอันตราย ขอเพียงแค่เขายื่นมือเข้าไปช่วย ก็จะสามารถช่วยชีวิตของซ่านกวนจื่อฉินไว้ได้

ขณะเดียวกัน ณ.ห้องรับแขก หลี่จ้งมองไปทิศทางของซ่านกวนโหรวที่อยู่ด้านล่าง จากนั้นมองไปที่กษัตริย์ซ่านกวนและกล่าวว่า “ฝ่าบาท คุณค้นพบทายาทผู้สืบทอดที่ยอดเยี่ยมสำหรับราชวงศ์แล้ว หลังจากวันนี้เป็นต้นไป ความรุ่งโรจน์ของราชวงศ์ซ่านกวนอยู่ได้อย่างน้อยเป็นร้อยปี”

สถานะอย่างหลี่จ้ง การที่เขาสามารถพูดคำเหล่านี้ออกมาได้ ถือเป็นความชื่นชมที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับซ่านกวนโหรวแล้ว

กษัตริย์ซ่านกวนหัวเราะ มองไปยังทิศทางของซ่านกวนโหรวด้วยความพึงพอใจ และกล่าวว่า “แค่ไม่รู้ว่าโหรวเอ๋อร์ จะอยู่ในราชวงศ์อีกนานแค่ไหน?”

ตอนนี้ซ่านกวนโหรวอายุเพียงสามสิบปี ก็กลายเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นกลางแล้ว ด้วยบูโดอัจฉริยะของซ่านกวนโหรวแล้ว การที่จะทะลวงเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ก่อนอายุสี่สิบปี ใช่ว่าจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

เมื่อซ่านกวนโหรวทะลวงเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์แล้ว เกรงว่าเธอจะไม่อยู่ในราชวงศ์ซ่านกวนอีกต่อไป

สายตาของกษัตริย์ซ่านกวนจับจ้องไปที่หยางเฉิน ทันใดนั้นเขาก็คิดว่าถ้าซ่านกวนโหรวสามารถติดตามอยู่ข้างกายหยางเฉินได้ อนาคตของราชวงศ์จะรุ่งโรจน์ขึ้นหรือไม่?

“คุณหยาง ผมมีคำขอที่ไม่สมเหตุผล หวังว่าคุณจะสามารถรับซ่านกวนโหรวเป็นลูกศิษย์”

กษัตริย์ซ่านกวนเอ่ยปากทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หลี่จ้งแปลกใจเช่นกัน เดิมทีซ่านกวนโหรวเป็นคนที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว ถ้าหยางเฉินรับเขาเป็นลูกศิษย์ ต่อไปเธอจะต้องแข็งแกร่งกว่านี้อีกแน่นอน?

สีหน้าของหยางเฉินนิ่งเหมือนเดิม เขาเหลือบมองกษัตริย์ซ่านกวน แล้วกล่าวว่า “ซ่านกวนโหรว เหมาะสมที่จะอยู่ข้างกายกษัตริย์ซ่านกวนเป็นอย่างมาก”

ถึงแม้จะไม่ได้กล่าวตามตรง แต่ความหมายนั้นชัดเจนมาก

สีหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนเต็มไปด้วยความผิดหวัง แต่ยังกล่าวว่า “ขอบคุณ คุณหยาง!”

ขณะนี้ การต่อสู้ระหว่างซ่านกวนจื่อฉินและผู้แข็งแกร่งของโต่วซื่อกรุ๊ปกำลังใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว

แม้ว่าผู้แข็งแกร่งของโต่วซื่อกรุ๊ปจะแข็งแกร่งกว่า แต่ในขณะที่การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาก็ถูกใช้ไปมากเช่นกัน

“ซ่านกวนจื่อฉิน การต่อสู้ควรจะจบลงแล้ว!”

ดวงตาของผู้แข็งแกร่งโต่วซื่อกรุ๊ปประกายความเยือกเย็น และกล่าวอย่างเย็นชา

ซ่านกวนจื่อฉินเช็ดเลือดออกจากมุมปาก ดวงตาที่กระหายเลือดของเขาจ้องไปที่ผู้แข็งแกร่งของโต่วซื่อกรุ๊ป “การต่อสู้ควรจะจบลงแล้ว!"

หลังจากกล่าวจบ พลังบูโดบนร่างกายของเขาก็เพิ่มขึ้นไปถึงขีดสุด

นี่คือสถานะที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

หากไม่สามารถเอาชนะผู้แข็งแกร่งของโต่วซื่อกรุ๊ปได้ เขาก็จะไม่มีวิธีอื่นแล้วจริง ๆ

“คฤหาสน์ราชวงศ์ครึกครื้นจริง ๆ!”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะโจมตีอย่างรุนแรงที่สุด ทันใดนั้นก็มีเสียงหยอกล้อดังขึ้นขึ้น

ชั่วขณะหนึ่ง สายตาของทุกคนจ้องไปที่ทางเข้าคฤหาสน์ราชวงศ์ มีคนสิบกว่าคนเดินเข้ามาเรื่อย ๆ

สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจก็คือ ในบรรดาคนกลุ่มนี้ มีผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดแปดคน แล้วยังมีผู้แข็งแกร่งที่ต่ำกว่าแดนเทพชั้นยอด แดนเทพชั้นต้น และที่สูงกว่านั้นประมาณสิบกว่าคน

ความแข็งแกร่งดังกล่าว แซงหน้าโต่วซื่อกรุ๊ปไปมาก

โต่วซื่อกรุ๊ปนั้นมีแค่โต่วเฮ่อเพียงคนเดียวที่ความแข็งแกร่งทะลวงไปถึงกึ่งแดนเหนือมนุษย์ และมีผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดห้าคน ส่วนที่เหลือเป็นผู้แข็งแกร่งที่ต่ำกว่าแดนเทพชั้นยอด

ดวงตาของซ่านกวนจื่อฉินเป็นประกาย สาเหตุที่เขาพาคนมาสกัดกั้นอยู่ที่ทางเข้าคฤหาสน์ราชวงศ์ ความจริงแล้วเพียงเพื่อถ่วงเวลาเท่านั้น อย่างน้อยต้องถ่วงเวลาจนถึงผู้แข็งแกร่งของโต่วซื่อกรุ๊ปและผู้แข็งแกร่งของไช่ซื่อกรุ๊ปพบหน้ากัน

ในที่สุดก็ถึงเวลาที่รอคอยแล้ว

“ฮ่า ๆ!”

ไช่เสียนหัวเราะเช่นกัน “เมื่อเป็นเช่นนั้น งั้นพวกเราไปปรึกษาหารือกันเถอะ?”

“โอเค!”

โต่วเฮ่อเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นกวาดสายตาไปที่ผู้แข็งแกร่งของโต่วซื่อกรุ๊ป และออกคำสั่งว่า “ทุกคนรอที่ที่!”

ไม่นาน โต่วเฮ่อและไช่เสียนเดินไปด้านข้าง

หลังจากแน่ใจว่าจะไม่มีบุคคลที่สามได้ยินการสนทนาของพวกเขา โต่วเฮ่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ผู้นำไช่ การที่คุณพาคนมาที่นี่ก็เพื่อศึกชิงราชวงศ์ใช่ไหม?”

โดยปกติแล้วไช่เสียนไม่ปฏิเสธแน่นอน และกล่าวเยาะเย้ยว่า “ถูกต้อง พวกเรามาที่นี่วันนี้เพื่อควบคุมราชวงศ์ให้อยู่ในกำมือของพวกเรา”

“กล่าวตามตรง ตระกูลฟั่นแห่งเมืองราชวงศ์เย่และไช่ซื่อกรุ๊ปแต่งงานเชื่อมความสัมพันธ์กันมานานแล้ว และตอนนี้พวกเราสองตระกูลดูแลปกป้องกันและกันอยู่”

“คราวนี้พวกเราได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลฟั่นเช่นกัน ผมถึงได้สามารถพาผู้แข็งแกร่งของตระกูลมาที่ราชวงศ์ได้”

“ผมไม่บอกว่าให้ผู้นำโต่วล่าถอย คุณกับผมร่วมมือกันทำลายราชวงศ์ก่อน จากนั้นค่อยร่วมกันปกครองเมืองราชวงศ์ โต่วซื่อกรุ๊ปปกครองทางตอนเหนือของเมืองราชวงศ์ ส่วนไช่ซื่อกรุ๊ปปกครองทางใต้ของราชวงศ์”

“จากนี้เป็นต้นไป ไช่ซื่อกรุ๊ปจะรับผิดชอบทางตอนใต้ของเมืองราชวงศ์ และโต่วซื่อกรุ๊ปจะรับผิดชอบทางตอนเหนือของเมืองราชวงศ์ คุณคิดว่าไง?”

ในเมื่อไม่สามารถทำสงครามได้ งั้นจึงทำได้เพียงแบ่งการครอบครองเมืองราชวงศ์กับโต่วซื่อกรุ๊ปเท่านั้น

สีหน้าของโต่วเฮ่อดูน่าเกลียดเล็กน้อย ด้วยพลังอำนาจของตระกูลโต่ว การปกครองเมืองราชวงศ์ทั้งหมดนั้นไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน แต่ใครจะรู้ว่าไช่ซื่อกรุ๊ปจะโผล่มากลางทาง

“ผู้นำไช่ คุณนั้นโลภมากเกินไปแล้วมั้ง?”

เสียงของโต่วเฮ่อค่อย ๆ เย็นลง ขณะที่เขามองไช่เสียน เจตนาฆ่าประกายอยู่ในม่านตาของเขา

เขาเป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ แต่ไช่เสียนเป็นเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดเท่านั้น ถ้าเขาต้องการฆ่าไช่เสียนนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก