The king of War นิยาย บท 1383

เลือดเนื้อบนร่างของหลี่จ้งหายไปด้วยความเร็วจนสามารถมองเห็นด้วยตาเปล่า เผยให้เห็นกระดูกสีขาว

นี่ไม่ใช่จุดสิ้นสุด แต่ทันใดนั้น สิ่งขนาดเล็กมากมายที่เล็กพอ ๆ กับมดปกคลุมโครงกระดูกของโต่วเฮ่อทันที

เพียงเวลาสิบวินาที เลือดเนื้อบนร่างกายของโต่วเฮ่อก็หายจนเผยให้เห็นกระดูกสีขาว และบนกระดูกนั้นมีโลหะปกคลุมอยู่หนึ่งที่ส่องแสงแวววาว

“นี่.......นี่เป็นสัตว์ประหลาดอะไรกันแน่?”

หลี่จ้งอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปาก

เดิมเขายังสามารถรับรู้ได้ถึงพลังของบูโดจากร่างกายของโต่วเฮ่อ แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถรับรู้ถึงร่องรอยของพลังบูโดจากร่างกายของโต่วเฮ่อแล้ว

ถ้าโต่วเฮ่อยืนนิ่ง หลี่จ้งจะคิดว่าสถานะตอนนี้ของโต่วเฮ่อนั้นเป็นหุ่นยนต์ที่ทำจากเหล็ก

หยางเฉิน ซึ่งอยู่ในห้องรับแขกของคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน ขณะที่เขาเบิกตากว้างเช่นกัน และดวงตาสีเข้มของเขานั้นเต็มไปด้วยความตกใจ

เขารู้ว่าการเปลี่ยนแปลงบนร่างกายของโต่วเฮ่อนั้น จะต้องเกี่ยวข้องกับดอกเตอร์แบล็กอย่างแน่นอน และเขาก็รู้ว่าดอกเตอร์แบล็กเป็นคนที่บ้าวิทยาศาสตร์ แต่เขาไม่เคยคิดว่า สัตว์ประหลาดที่เขาเห็นด้วยตาตัวเองที่ตายไปแล้ว ผลการวิจัยของเขาจะปรากฏอยู่บนร่างของโต่วเฮ่อ

เพียงแต่หลังจากที่โต่วเฮ่อระเบิดพลังขึ้นมา เลือดเนื้อบนร่างกายนั้นหายไป แล้วโลหะแวววาวที่ปรากฏบนกระดูกนั้นคืออะไรกันแน่?

นี่เป็นผลการวิจัยของดอกเตอร์แบล็กด้วยเหรอ?

หรือว่าดอกเตอร์แบล็กมีชีวิตอยู่?

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือมีใครบางคนได้ทุกอย่างที่ดอกเตอร์แบล็กวิจัยค้นคว้าตอนที่เขามีชีวิต และนี่เป็นผลการวิจัยใหม่เหรอ?

ตอนนี้หยางเฉินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขารู้เพียงโต่วเฮ่อที่หลี่จ้งกำลังเผชิญหน้านั้นอันตรายมาก

กษัตริย์ซ่านกวนที่อยู่ด้านข้า ตกใจจนไม่สามารถพูดอะไรได้ และตอนนี้ร่างกายของเขาสั่นไปหมด

เขามีชีวิตอยู่มานานขนาดนี้แล้ว เคยประสบเรื่องราวมาทุกรูปแบบ

อย่างไรก็ตาม เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นภาพดังกล่าว

“ฆ่า!”

ขณะนี้ ในสนามรบ หลี่จ้งตะโกนแล้วพุ่งเข้าไปหาโต่วเฮ่อทันที

ตอนนี้ถึงแม้ว่าร่างกายของโต่วเฮ่อจะไม่มีพลังของบูโด แต่กลับทำให้เขารู้สึกกดดันมาก

เมื่อเห็นหลี่จ้งพุ่งเข้าหาตนเอง โต่วเฮ่อที่ยืนนิ่งอยู่ก็เงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วแสงแข็งแกร่งสองเส้นก็พุ่งออกมาจากดวงตาสีเข้มคู่นั้นทันที

“ฟิ้ว!”

ก่อนที่หลี่จ้งจะเข้าใกล้ แสงแข็งแกร่งสองเส้นที่พุ่งออกจากดวงตาของโต่วเฮ่อนั้นได้ทะลุผ่านร่างกายของเขา

วินาทีถัดมา โต่วเฮ่อปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าหลี่จ้งอย่างรวดเร็ว แล้วปล่อยพลังหมัดออกไป

“ปัง!”

เสียงดังสนั่น ร่างของหลี่จ้งกระเด็นออกไปราวกับว่าวที่เชือกขาด

เดิมผู้แข็งแกร่งทุกคนที่ถอยไปไกลแล้ว แม้พวกเขาจะอยู่ห่างไกล แต่ยังเห็นทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในสนามรบได้ เมื่อพวกเขาเห็นด้วยตาตนเอง หลี่จ้งกระเด็นออกไปด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ดวงตาของพวกเขาต่างเบิกกว้าง

โดยเฉพาะหลี่เจียงสงและซ่านกวนโหรว เพราะพวกเขารู้ถึงความแข็งแกรงของหลี่จ้งเป็นอย่างดี แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาเห็นด้วยตาตนเอง หลี่จ้งถูกโจมตีจนกระเด็นออกไป ทำให้พวกเขารู้สึกความตกใจสุดขีดแล้ว

“เป็นไปได้อย่างไร?”

สีหน้าของหลี่เจียงสงเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ “พ่อของผมอยู่ในระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ เดิมทีโต่วเฮ่ออยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์เท่านั้น แล้วเขาจะสามารถเอาชนะพ่อของผมได้อย่างไร?”

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”

ถึงแม้ซ่านกวนโหรวจะไม่อยากเชื่อภาพที่อยู่ตรงหน้า แต่เธอรู้ว่านี่เป็นความจริง และตอนนี้หลี่จ้งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโต่วเฮ่อแล้ว