The king of War นิยาย บท 1388

"คุณโหรวเอ๋อร์!"

หลังจากเห็นซ่านกวนโหรว หลี่เจียงสงก็รีบเข้าไปด้วยท่าทีที่เคารพมาก

มีความแปลก แวบเข้ามาในดวงตาของซ่านกวนโหรว การเปลี่ยนแปลงของหลี่เจียงสงนั้นมากเกินไป เมื่อกี้ตอนที่เขาเรียกเธอ กลับโค้งตัวเล็กน้อย

ยังไงซะหลี่เจียงสงก็เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองราชวงศ์ซ่านกวน ที่ไม่ใช่ราชวงศ์ ถ้าเป็นอดีต แม้ว่าหลี่เจียงสงจะพบกษัตริย์ซ่านกวน ก็ไม่ได้มีท่าทางเคารพเหมือนตอนนี้เลย

"เจ้าบ้านหลี่!"

ซ่านกวนโหรวพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นสายตาก็ก้มลงมองขวดหยกในมือของหลี่เจียงสง และพูดว่า:"ไม่ทราบว่าเจ้าบ้านหลี่มาหาฉัน มีธุระอะไรเหรอคะ?"

หลี่เจียงสงยิ้ม สองมือยื่นขวดหยกให้ซ่านกวนโหรว แล้วพูดว่า:"นี่คือยารักษาที่พ่อของผมบังเอิญไปพบในสุสานโบราณเมื่อ 30 ปีที่แล้ว ยารักษามีผลในการชุบชีวิตคนตาย ถึงแม้บาดเจ็บจะสาหัสแค่ไหน ขอแค่ยังมีลม หายใจเฮือกสุดท้าย ก็สามารถช่วยชีวิตได้"

"ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากที่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ทานแล้ว จะมีโอกาสสูงที่จะทะลุแดนเล็กๆ ได้ ส่วนผลกระทบจะเป็นเช่นนี้จริงหรือไม่ ก็ยังไม่เป็นที่ทราบ"

"ถ้าคุณโหรวเอ๋อร์วางใจ ก็ให้คุณหยางทาน แน่นอนว่า ด้วยรากฐานบูโดของคุณหยาง บาดแผลแค่นี้ เกรงว่าคงจะใช้เวลาไม่นาน ก็จะตื่นขึ้นมาได้ คุณโหรวเอ๋อร์ยังสามารถรอจนกว่าคุณหยางตื่นขึ้นมา แล้วเอายารักษาส่งต่อให้คุณหยาง จะทานหรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับคุณหยางแล้วครับ"

หลังจากที่ซ่านกวนโหรวรับขวดหยกมา แม้ว่าในใจจะแอบตกใจเล็กน้อย ถึงจะมีขวดหยกกั้นไว้ เธอก็สามารถรู้สึกได้ถึงคลื่นเต้นของพลังชีวิตอย่างมากในขวดหยก

เธอรู้ความล้ำค่าของยารักษาดี ในยุคนี้ ไม่มีนักปรุงยาแล้ว

แม้แต่หมอเทวดาบางคนที่มีทักษะทางการแพทย์ทรงพลัง ก็ได้แค่พอผลิตยาที่คล้ายกับยารักษาออกมา แต่เมื่อเทียบกับยารักษาของจริงนั้น ยังมีช่องว่างขนาดใหญ่

แม้ว่าตระกูลหลี่จะมอบยารักษาอันล้ำค่าให้กับหยางเฉิน

ซ่านกวนโหรวก็ไม่สงสัยยารักษาของจริงหรือปลอม ตอนนี้หลี่จ้งได้รับบาดเจ็บสาหัสและยังไม่หายดี แม้ว่าหยางเฉินจะได้รับบาดเจ็บสาหัสจนหมดสติ แต่อาการบาดเจ็บนั้นกลับไม่ถึงตาย และอาจจะตื่นขึ้นได้ทุกเมื่อ

ถ้าตระกูลหลี่กล้าเอายารักษาปลอมมาหลอกหยางเฉิน หยางเฉินจะไม่ปล่อยให้ตระกูลหลี่ไปแน่ และตระกูลหลี่ย่อมไม่เสี่ยงขนาดนั้นแน่นอน

"ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นฉันจะรับยารักษาแทนคุณหยางก่อน พอคุณหยางตื่นขึ้นมา จะกินหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคุณหยาง"

ซ่านกวนโหรวยิ้มพูดอีกครั้ง:"โหรวเอ๋อร์ขอขอบคุณเจ้าบ้านหลี่แทนคุณหยางค่ะ!"

หลี่เจียงสงแอบรู้สึกประหลาดใจ ซ่านกวนโหรวจะขอบคุณแทนหยางเฉิน ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนนั้นไม่ธรรมดาเลย บางทีอาจมีความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง

เขาแค่แปลกใจเล็กน้อย แล้วยิ้มพูดว่า:"คุณโหรวเอ๋อร์เกรงใจเกินไป ในเมื่อส่งยารักษาถึงแล้ว งั้นผมก็ต้องกลับไปรายงานผลแล้ว"

"เจ้าบ้านหลี่ เดินทางปลอดภัยนะคะ!"

ซ่านกวนโหรวพูดขึ้น

ก่อนที่หลี่เจียงสงจะมา ไม่ชัดเจนว่าหยางเฉินตื่นอยู่หรือไม่ เดิมทีเขานำหนังสือโบราณที่หลี่จ้งสั่งให้เขามองให้หยางเฉิน ก็ไม่มีโอกาสที่จะส่งออกไป ทำได้แค่รอให้หยางเฉินตื่นขึ้นมา แล้วหาโอกาสมอบหนังสือโบราณให้หยางเฉินคนเดียว

"ตระกูลหลี่ นี่ใจกว้างจริงๆ!"

หลังจากที่หลี่เจียงสงจากไป ซ่านกวนโหรวก็มองไปที่ขวดหยกในมือ และพูดด้วยความประหลาดใจ

ในเวลาเดียวกัน หยางเฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ ดูเหมือนสติจะตกอยู่ในความโกลาหล

ออร่าบูโดที่พลุ่งพล่านออกมาจากตัวเขา ซ่านกวนโหรวซึ่งยังคงตกใจกับความใจกว้างของตระกูลหลี่ จู่ๆ ก็รู้สึกถึงออร่าของบูโดที่พลุ่งพล่านออกมาจากร่างกายหยางเฉิน และรู้สึกประหลาดใจทันที

ออร่านี้ระเบิดออกมาเป็นสถานะที่แข็งแกร่งที่สุด เกินกว่าตอนที่หยางเฉินยังมีสติอยู่

ไม่เพียงแต่ซ่านกวนโหรวเท่านั้น แต่ทั้งคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน ดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยออร่าของบูโดที่น่าสะพรึงกลัว สมาชิกของราชวงศ์ ต่างมองไปยังทิศทางของคฤหาสน์ที่หยางเฉินอาศัยอยู่ด้วยความตกใจ

"ถ้าบูโดบริสุทธิ์ถึงขีดสุด พวกเขาจะเรียกว่านักบูโดสมบูรณ์แบบ นี่ก็หมายความว่า เขาสามารถปืนขึ้นถึงบูโดชั้นยอด"

หลี่เจียงสงตกตะลึง แม้ว่าหลี่จ้งจะเล่าเรื่องบูโดให้เขาฟังมากมาย แต่ก็ไม่ได้พูดเยอะเหมือนวันนี้

ทันใดนั้น เขาก็มีความรู้สึกว่าได้เปิดโลก

"นายรีบเรียกคนในตระกูลมาประชุมทันที และบอกพวกเขาว่า อนาคตตระกูลหลี่จะเคารพคุณหยางเป็นเจ้า หากใครกล้าแสดงท่าทางที่สูงส่งเหมือนเมื่อก่อน จะฆ่าโดยไม่มีข้อแม้!"

จู่ๆ หลี่จงพูดอย่างเคร่งขรึม

เมื่อก่อน ตอนที่เขาคุยเรื่องหยางเฉินกับหลี่เจียงสง มักจะเรียกชื่อจริงโดยตรง แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นคุณหยาง และยังให้ทั้งหลี่ซื่อกรุ๊ปเคารพหยางเฉินเป็นเจ้า

ตระกูลหลี่ก็เป็นตระกูลสืบทอดมาหลายร้อยปี หลายปีที่ผ่านมา สถานะของคนนอกยังไม่เคยอยู่ในระดับสูงเช่นนี้เลย

แต่ว่า หลังจากที่รู้ว่าหยางเฉินเป็นนักบูโดที่สมบูรณ์แบบ หลี่เจียงสงก็รู้ว่าพรสวรรค์ด้านบูโดของหยางเฉินน่ากลัวเพียงใด ถ้าสามารถเคารพคนเช่นนี้เป็นเจ้าได้ อนาคตของหลี่ซื่อกรุ๊ป จะต้องไปถึงจุดสูงสุด

บางทีแม้แต่ราชวงศ์ก็อาจจะไม่สามารถถึงความสูงนั้นได้

หลี่เจียงสงเรียกประชุมกลุ่มทันที และอีกด้านหนึ่ง ในคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวน หยางเฉินยังคงนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ราวกับอยู่ในอาการหมดสติ แต่ปรากฏการณ์เหนือที่พักยังคงอยู่ต่อไป

ปรากฏการณ์นี้อยู่นานเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง จึงค่อยๆ หายไป และในที่สุดก็กลายเป็นรุ้งกินน้ำบนท้องฟ้า

และภายในห้อง ออร่าบูโดของหยางเฉิน ก็เพิ่มขึ้นจนสุด แล้วค่อยๆ ลดลง

"คุณหยาง ฟื้นแล้วเหรอ!"

ในเวลานี้เอง ในห้องก็มีเสียงแปลกใจของซ่านกวนโหรวดังขึ้น