The king of War นิยาย บท 1392

หลังจากที่ไอรีนตะโกนออกไป หยางเฉินซึ่งกำลังฝึกฝนคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานอยู่ในห้องลับ จู่ๆ ก็ลืมตาขึ้น

"คุณหยาง ข้างนอกมีสองคนอ้างว่าเป็นเพื่อนของคุณ……"

กษัตริย์ซ่านกวนเพิ่งมาถึงหน้าประตูห้องลับ แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ หยางเฉินก็หายตัวไปจากที่เดิม

รู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันทรงพลังที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของหยางเฉิน ใบหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนดูหวาดกลัวทันที

คฤหาสน์ราชวงศ์นั้นใหญ่มาก และเมื่อผู้คุมบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นที่หน้าประตู ทุกอย่างก็สายไปแล้ว

"โหรวเอ๋อร์ คุณหยางดูเหมือนจะโกรธแล้ว ทำยังไงดี?"

กษัตริย์ซ่านกวนมองไปที่ซ่านกวนโหรวที่อยู่ข้างๆ ในใจรู้สึกไม่สบายใจมาก

ซ่านกวนโหรวส่ายหัวเล็กน้อย และพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม:"เป็นเพราะว่าผู้หญิงสองคนที่อยู่ข้างนอกนั้น เป็นคนสำคัญของนายหยางแน่นอนค่ะ"

ทันใดนั้นเอง ผู้คุมคนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปด้วยความตื่นตระหนก และรีบพูดว่า:"ฝ่าบาท มีผู้แข็งแกร่งกึ่งแกนเหนือมนุษย์สองคนกำลังไล่ตามผู้หญิงสองคนนั้น และเมื่อกี้นี่เอง ผู้หญิงหนึ่งในสองคนนั้นถูกพาตัวไปแล้วขอรับ"

"อะไรนะ?"

กษัตริย์ซ่านกวนสีหน้าเปลี่ยนทันที และพูดอย่างโกรธเคือง:"ทำไมพวกเจ้าไม่หยุดล่ะ?"

หลังจากที่พูดคำเหล่านี้ออกมาเขาก็ตระหนักว่าคำพูดของเขามีปัญหาใหญ่เพียงใด อีกฝ่ายหนึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์สองคน ผู้คุมของราชวงศ์จะหยุดพวกเขาได้อย่างไร?

ผู้คุมคนนั้นตื่นตระหนก และไม่รู้จะพูดอะไร

ซ่านกวนโหรวจึงพูดว่า:"คุณออกไปก่อน!"

หลังจากที่ผู้คุมออกไปแล้ว ซ่านกวนโหรวพูดอย่างเคร่งขรึมว่า:"ไม่แปลกใจที่คุณหยางจะโกรธขนาดนี้ ดูเหมือนว่า จะมีคนพาตัวเพื่อนของเขาไป"

"แต่ว่า อีกฝ่ายเป็นใครกันแน่ ส่งผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ถึงสองคน เพื่อพาผู้หญิงคนหนึ่งไป และผู้หญิงคนนี้ก็เกี่ยวข้องกับคุณหยางอีกด้วย"

กษัตริย์ซ่านกวนออกคำสั่งทันที:"แจ้งไป ปิดเมืองราชวงศ์ และต้องหาคนสองคนนั้นออกมาให้ได้"

หลังจากนั้น เขามองไปที่ซ่านกวนโหรวอีกครั้ง และพูดว่า:"โหรวเอ๋อร์ ยังไงซะเพื่อนของคุณหยางก็ถูกพาตัวไปจากราชวงศ์ของเรา เกรงว่าเหตุการณ์นี้จะทำให้คุณหยางโกรธราชวงศ์ของเรา"

ซ่านกวนโหรวส่ายหัว:"คุณปู่ ไม่ต้องกังวลค่ะ คุณหยางไม่ใช่คนแบบนั้น ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุด คือหาวิธีตามหาผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์สองคนนั้นก่อน"

"ค่ะ!"

ในตอนที่สองปู่หลานกำลังเดาว่าใครคือผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ หยางเฉินก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูคฤหาสน์ราชวงศ์แล้ว

"พี่อ้าย!"

เมื่อเห็นอ้ายหลินมีใบหน้าซีดเซียว หัวใจของหยางเฉินก็รู้สึกโกรธทันที

ในความทรงจำของเขา อ้ายหลินเป็นผู้หญิงที่มีแฟชั่นมาก แต่ตอนนี้ หน้าซีดเผือด และเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอไม่ได้เปลี่ยนไปเป็นเวลานานอย่างเห็นได้ชัด

แน่นอนว่าอ้ายหลินต้องเจอกับปัญหามากมาย ถึงกลายเป็นแบบนี้

"หยางเฉิน!"

เมื่อเห็นหยางเฉิน อ้ายหลินก็ร้องไห้ออกมาทันที และพูดว่า:"เร็ว นายไปช่วยเสียวหว่านเร็ว เสียวหว่านถูกพาตัวไป"

"โอเค!"

หยางเฉินไม่มีเวลารำลึกความหลัง ร่างของเขาก็แวบหายตัวไปเลย จากนั้นก็มีเสียงฟ้าร้องดังก้องไปทั่วคฤหาสน์ราชวงศ์:"ขอรบกวนฝ่าบาท ช่วยดูแลเพื่อนผมด้วยขอรับ!"

เมื่อทุกคนได้สติกลับมา หยางเฉินก็ไปแล้ว

ในเวลาเดียวกัน ในโรงแรมระดับไฮเอนด์ในเมืองจักรพรรดิ ชายสองคนในชุดจีนพาหญิงสาวคนหนึ่ง ตรงไปที่หอทรงศักดิ์ที่อยู่ชั้นบนสุด

หอทรงศักดิ์ ในห้องชั้นบนสุดของโรงแรมระดับไฮเอนด์ ในเมืองราชวงศ์ซ่านกวน

รอบห้องนั่งเล่นในห้อง เป็นฟิล์มกระจก ซึ่งสามารถมองเห็นสีสันอันตระการตาของทั้งเมืองราชวงศ์ได้

"ครับ!"

ในไม่ช้า เฝิงเสียวหว่านตื่นจากออกการหมดสติและพอลืมตาขึ้น เธอเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย

"ที่นี่คือที่ไหน?"

เฝิงเสียวหว่านยังไม่ได้สติกลับมาครู่หนึ่ง แล้วถามด้วยท่าทางกลัว

ในไม่ช้า ความทรงจำในหัวของเธอก็ค่อยๆ ฟื้นคืนกลับมา จากนั้นเธอก็จำสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ได้

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเหนือมนุษย์ที่ชื่ออู่เทา จู่ ๆ ก็เข้าใกล้เฝิงเสียวหว่านทีละนิด และพูดในขณะที่เดินไปว่า:"เธอไปเอายาที่เธอขายนั้นมาจากไหนกันแน่? รีบบอกมา ไม่อย่างนั้นจะถอดเสื้อเธอ แล้วโยนเธอออกไปจากที่นี่!"

ใบหน้าของอู่เทาดุร้าย เฝิงเสียวหว่านเกือบจะร้องไห้ เธอเติบโตมากับคุณปู่ในหมู่บ้านตั้งแต่ยังเด็ก และหลังจากที่ถูกหยางเฉินพามาเยี่ยนตู เธอก็ค่อยๆ ทำความรู้จักกับคนนอกบ้าง

เมื่อเธอเห็นการต่อสู้เช่นนี้ ร่างกายของเธอก็ถอยไปถึงฟิล์มกระจก เธออุทาน และมองลงไป ถึงตระหนักได้ว่า ที่ๆ เธออยู่นั้นสูงแค่ไหน

ถ้าถูกโยนทิ้งจริงๆ จะต้องเละแน่ๆ สินะ?

"ฉันเป็นคนปรุงยาเหล่านั้นเอง และสิ่งที่ฉันพูดก็เป็นความจริง!"

"ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ ก็เตรียมเครื่องยาให้ฉัน แล้วฉันจะปรุงให้พวกคุณเดี๋ยวนี้"

เฝิงเสียวหว่านกลัวจนเกือบร้องไห้ และรีบพูดอ้อนวอน

"ฮึ! ยังกล้าปากแข็งอีก!"

อู่เทาตะโกนด้วยความโกรธ ยื่นมือไปจับคอเฝิงเสียวหว่าน ทำท่าเหมือนจะโยนเฝิงเสียวหว่านออกไปจากหน้าต่าง

"ช้าก่อน!"

ในเวลานี้ ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกจู่ๆ ก็พูดขึ้น และมองที่เฝิงเสียวหว่านด้วยใบหน้าดุร้าย:"เธอบอกว่า ยาเหล่านั้นเธอเป็นคนปรุงเองทั้งหมดใช่ไหม?"