The king of War นิยาย บท 1418

ทุกคนรู้ดีว่าอาการบาดเจ็บของหลงจิ้นเมื่อครู่รุนแรงแค่ไหน หลังจากกินยาที่หยางเฉินให้มา เขาก็ฟื้นขึ้นมาได้ในเวลาอันสั้น ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทุกคนตกใจมากแค่ไหน

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงประคองหลงจิ้นลุกขึ้นนั่ง เขามองไปที่หยางเฉินด้วยความรู้สึกผิด “คุณหยาง ขอโทษที่ทำให้คุณผิดหวัง!”

หยางเฉินส่ายหัวและพูดเสียงขรึม “ความสามารถของอีกฝ่ายได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว การปรากฏตัวของเขาในห้องวีไอพีโดยไม่มีใครสังเกตเห็นก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ถึงความแข็งแกร่งของเขา”

“ด้วยความสามารถในปัจจุบันของท่าน ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเขา แต่ยังมีชีวิตอยู่ได้ ก็ถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายแล้ว”

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งลึกลับก็ยังอยู่แค่ระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งเท่านั้น หากเขาจะฆ่าหลงจิ้นที่อยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

หลงจิ้นผงกศีรษะอย่างขมขื่น จู่ๆ สายตาเขาก็หยุดนิ่งและพูดด้วยความประหลาดใจ “ผมรู้สึกได้ว่า อาการบาดเจ็บของผมกำลังฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่แค่นี้ ดูเหมือนว่าความสามารถของผมจะพัฒนาขึ้นมากด้วย”

เขาเพิ่งฟื้น ยังไม่รู้ว่าหยางเฉินเป็นผู้ให้ยารักษาแก่เขา เขารู้เพียงว่าเขาเกือบจะถูกผู้แข็งแกร่งลึกลับฆ่าตาย

ในเวลานี้ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลงกล่าวว่า “คุณหยาง เป็นคนให้ยาแก่ฝ่าบาท”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงจิ้นก็มองไปที่หยางเฉินด้วยความขอบคุณทันที “คุณหยาง บุญคุณที่ช่วยชีวิตผม หลงจิ้นเกรงว่าจะไม่สามารถตอบแทนบุญคุณของคุณได้หมดในชั่วชีวิตนี้ได้ ต่อไปหากท่านต้องการเรียกใช้ผม คุณหยางสั่งการมาได้เต็มที่ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”

มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขารุนแรงเพียงใด

อาจกล่าวได้ว่าหากไม่ใช่เพราะยาที่หยางเฉินมอบให้เขา แม้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ได้ ก็อาจจะสูญเสียระดับการฝึกฝนบูโดในร่างกายของเขาไป

แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่เขายังมีชีวิตอยู่ แต่ระดับการฝึกฝนบูโดก็เพิ่มขึ้นด้วย เขารู้สึกว่าตนเองอยู่ห่างจากแดนเหนือมนุษย์เพียงก้าวเดียวเท่านั้น

แต่หยางเฉินกลับโบกมืออย่างเฉยเมยและพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “ดูเหมือนว่าจะมีผู้แข็งแกร่งระดับสูงหลายคนมาที่เมืองเยี่ยนตูเพราะงานฉลองวันเกิดของราชวงศ์เย่”

ทุกคนเงียบไปในทันใด

ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นเมื่อครู่นี้ เป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งมาก ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รอดจากเงื้อมมือของหยางเฉิน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลายคนเริ่มวิตกกังวลมากขึ้น

“วันนี้พอแค่นี้ก่อน ทุกท่านคงรู้ท่าทีของข้าที่มีต่อราชวงศ์เย่ดี ข้าคงไม่ต้องบอกว่าควรทำอย่างไร พวกท่านคงเข้าใจใช่ไหม?”

หลงจิ้นกวาดสายตามองพวกเขา แล้วถามขึ้น

หลินฮุยรีบแสดงท่าที “ฝ่าบาทไม่ต้องเป็นห่วง พวกข้ารู้ดีว่าต้องทำอย่างไร”

เจียงเหวินซานและหวี๋สุ่ยก็แสดงท่าทีเช่นกัน

หลังจากที่พวกเขาจากไป สีหน้าของหลงจิ้นก็ขรึมลง กล่าวอย่างเย็นชาว่า “คิดว่าราชวงศ์หลงของเราเป็นพวกรังแกได้ง่ายๆ งั้นหรือ รอให้เรื่องที่เมืองเยี่ยนตูสิ้นสุดลงก่อน ก็จะถึงเวลาจัดระเบียบกองกำลังทั้งหมดในเมืองราชวงศ์หลงใหม่แล้ว”

จากนั้นเขามองไปที่หยางเฉินอีกครั้ง พลางกล่าวอย่างเคร่งขรึม “คุณหยาง ผมเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เดิมทีผมคิดว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี แต่นึกไม่ถึงเลยว่า จะมีอะไรเกิดขึ้นมากมายขนาดนี้”

หยางเฉินส่ายหัวแล้วถามว่า “ท่านรู้จักฟางหรูคนนี้มากแค่ไหน?”

หลงจิ้นรู้สึกงุนงง แต่ก็ยังพยักหน้าและพูดว่า “แม้ว่าปกติฟางหรูจะเป็นคนตรงไปตรงมา แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ค่อยสนใจราชวงศ์มากนัก เพราะเขาคิดว่าความแข็งแกร่งของตัวเองอยู่ที่ระดับแดนเทพชั้นยอด เมื่อครั้งที่หลงหวงยังมีชีวิตอยู่ เขาเคยคิดที่จะจัดการฟางหรู แต่ก็หาโอกาสที่เหมาะเจาะไม่ได้”

หยางเฉินขมวดคิ้วทันที หากพูดแบบนี้ ก็ยากที่จะรู้ว่าลับหลังฟางหรูสมรู้ร่วมคิดกับคนนอกหรือไม่