The king of War นิยาย บท 1432

ไม่ใช่แค่หลี่เจียงสงที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนอื่นๆ ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเช่นกัน พวกเขาเห็นเพียงแสงระยิบระยับพุ่งออกมาห่างจากหัวของหลี่เจียงสงประมาณหนึ่งเมตร ตามมาด้วยการระเบิดอย่างรุนแรง

แต่ทุกคนในที่นี้รู้ดีว่า มีใครบางคนต้องการฆ่าหลี่เจียงสง แต่มีคนช่วยชีวิตไว้จึงรอดหวุดหวิด

บรรดาผู้ที่รู้ความสามารถของหยางเฉิน ในเวลานี้มีเพียงการคาดเดาในใจ และมองไปทางหยางเฉินด้วยความตกใจ

หยางเฉินสีหน้าไร้อารมณ์ เหมือนทุกอย่างไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขา พลางหยิบถ้วยชาลายครามสีขาวขึ้นมาจิบชาเบาๆ แล้ววางถ้วยชาลง ก่อนจะพูดอย่างเฉยเมย “ในเมื่อราชวงศ์เย่อยากเล่น ผมหยางเฉินก็จะเล่นด้วยจนจบ แค่หวังว่าทุกท่านจะปฏิบัติตามกฎการเล่น มิฉะนั้น...”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ หยางเฉินก็ได้ยินและเงยหน้าขึ้นในที่สุด สองตามองไปทางเย่หลินที่มีสีหน้ามืดมน พลางพูดอย่างเย็นชา “มิฉะนั้น สมาชิกของราชวงศ์เย่จะต้องตายหลายคน”

พูดจบทุกคนก็เบิกตากว้าง มองดูหยางเฉินอย่างไม่เชื่อสายตา นี่เขากำลังข่มขู่สมาชิกของราชวงศ์เย่ต่อหน้าสาธารณชนในงานฉลองวันเกิดที่จัดโดยราชวงศ์เย่งั้นหรือ?

เป็นไปตามคาด หยางเฉินพูดกับเย่หลิน

เมื่อครู่ก็สงสัยว่าเย่หลินต้องการฆ่าหลี่เจียงสง จากนั้นก็มีคนขัดขวางการโจมตีของเย่หลิน ตอนนี้ดูเหมือนว่าคนที่ช่วยชีวิตหลี่เจียงสงไว้ก็คือหยางเฉินนั่นเอง

เพียงแต่ว่า เย่หลินเป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ หยางเฉินก็ยังเด็กมาก ดูเหมือนมีอายุเพียง 28 ปีเท่านั้น บนโลกนี้มีผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ที่ยังหนุ่มเช่นนี้ด้วยหรือ?

และที่หยางเฉินข่มขู่ราชวงศ์เย่ ก็เพื่อรับประกันความปลอดภัยให้คนของเขา

มิฉะนั้น หากระดับแดนเหนือมนุษย์ลงมือ ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์จะถูกฆ่าได้ภายในเสี้ยววินาที

สีหน้าของเย่หลินมืดมนจนถึงขีดสุด เขารู้ข่าวลือเกี่ยวกับหยางเฉินแล้ว เขารู้อย่างแจ่มแจ้งตั้งนานแล้ว ตอนแรกยังคิดว่าไม่ว่าหยางเฉินจะมีพรสวรรค์ด้านบูโดแค่ไหน โดดเด่นแค่ไหน อย่างมากที่สุดก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แต่เมื่อครู่หยางเฉินหยุดการโจมตีของเขา ซึ่งเพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า หยางเฉินมีพลังเทียบเท่าระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

แม้แต่เย่หลินเองก็ยังตกใจ ถึงอย่างไรเขาก็มีชีวิตอยู่มาถึงหนึ่งร้อยปีกว่าจะก้าวสู่ระดับบูโดในปัจจุบัน แต่หยางเฉินยังหนุ่ม อ่อนกว่าหลานของเขามาก

สำหรับสมาชิกของราชวงศ์เย่ สีหน้าของพวกเขาแย่ลง ความเย่อหยิ่งของราชวงศ์เย่ อดีตผู้นำตระกูลที่มีชีวิตอยู่มาร้อยปีในระดับแดนเหนือมนุษย์ แต่ดันถูกคนอื่นคุกคามเข้าแล้ว

“ขอบคุณคุณหยางที่ช่วยชีวิตผม!”

หลี่เจียงสงสูดหายใจเข้าลึกๆ และมองไปที่หยางเฉินอย่างซาบซึ้ง

เมื่อครู่เขาคิดจริงๆ ว่าตัวเองต้องตายแล้ว

คำพูดของเขายืนยันการคาดเดาของทุกคน เมื่อครู่เป็นเย่หลินจริงๆ ที่ลงมือ จากนั้นหยางเฉินก็หยุดการโจมตีของเย่หลิน ช่วยชีวิตหลี่เจียงสงไว้

หยางเฉินมองหลี่เจียงสงอย่างเฉยเมย พลางพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณหรอก เดี๋ยวจะได้สังหารผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์เย่อีกมาก ดีเหลือเกิน”

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง หยางเฉินให้หลี่เจียงสงฆ่าสมาชิกของราชวงศ์เย่ให้มากๆ ต่อหน้าทุกคนในราชวงศ์เย่ ช่างจองหองอะไรขนาดนี้ ถึงได้พูดจาเช่นนี้ออกมาได้?

หลี่เจียงสงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะนึกขึ้นได้ แววตาดุร้ายฉายผ่านดวงตาของเขา เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า เขาเหลือบมองไปทางราชวงศ์เย่ พลางหรี่ตาลง “ถ้าสมาชิกของราชวงศ์เย่ไม่เคลื่อนไหวก็ไม่เป็นไร แต่หากพวกเขาเคลื่อนไหว ผมจะทำให้พวกเขารู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากพวกกล้ายั่วยุคุณหยาง”

ความมั่นใจของหลี่เจียงสงเพิ่มทวีสูงขึ้น เขาอยู่ในระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ และตอนนี้หยางเฉินได้เขย่าขวัญทุกคนแล้ว ราชวงศ์เย่ยังบอกอีกว่าผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ไม่ได้รับอนุญาตให้โจมตีผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าระดับแดนเหนือมนุษย์

กล่าวอีกนัยหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งในระดับแดนเหนือมนุษย์หรือระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์นั้นไร้คู่ต่อสู้

หลี่เจียงสงเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ มีความสามารถใกล้เคียงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่ง แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา

“ดี! ดีมาก!”

เย่หลินโกรธจัด จับจ้องไปที่หยางเฉินด้วยดวงตาคมกริบดุจนกอินทรี พลางหรี่ตาลงแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อคุณรนหาที่ตาย งั้นผมจะช่วยให้สมหวัง!”

เขาโบกมือและพูดอย่างเย็นชา “ใครก็ตามที่เข้าร่วมการต่อสู้ในตี้ชุนต้องเตรียมพร้อมที่จะถูกฆ่า!”