The king of War นิยาย บท 1447

ขณะที่อวี๋เหวินปิงให้คนพาอวี๋เหวินเกาหยางไปที่ภูเขาเยี่ยนซาน หยางเฉินกำลังต่อสู้กับหลิวเหล่าก้วยอยู่บนภูเขาเยี่ยนซาน

หยางเฉินคิดว่าหลิวเหล่าก้วยทะลวงสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้วจริง ๆ แต่เมื่อการต่อสู้ดำเนินต่อไป เขารู้สึกอย่างชัดเจนว่าพลังของหลิวเหล่าก้วยนั้นไม่แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อน

ที่แท้หลิวเหล่าก้วยไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหก แต่หลังจากพิษกู่ดูดเลือดของกษัตริย์เย่แล้วพลังของเขาเพิ่มขึ้น

ตอนนี้ หลิวเหล่าก้วยสามารถระเบิดพลังพลังความแข็งแกร่งของแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าเท่านั้น เห็นได้ชัดว่านี่ถึงจะเป็นพลังการต่อสู้ที่แท้จริงของเขา

เพราะอย่างไรหยางเฉินเป็นเพียงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม และเพิ่งทะลวงไปเมื่อสักครู่ และบังคับใช้เทคนิคการหายใจขั้นหกของคัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยาน ซึ่งสร้างความเสียหายอย่างหนักต่อร่างของเขา

พลังความแข็งแกร่งของเขาลดลงมากเช่นกัน หลังจากพลังของหลิวเหล่าก้วยลดลงถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าแล้ว หยางเฉินก็หยุดใช้เทคนิคการหายใจขั้นหกอย่างรวดเร็ว และเริ่มใช้เทคนิคการหายใจขั้นห้าอีกครั้ง

เทคนิคการหายใจขั้นหกนั้นก่อให้เกิดความเสียหายอย่างหนักต่อร่างกายของเขา แต่เทคนิคการหายใจขั้นห้านั้น เมื่อเขาอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง มันสามารถทำงานได้อย่างอิสระ ตอนนี้เขาทะลวงไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว สำหรับเขาแล้วการใช้เทคนิคการหายใจขั้นห้านั้นเป็นเรื่องง่าย

ถึงกระนั้น แต่เย่หลินก็ยังไม่มีโอกาสเข้าไปแทรกแซง ก่อนหน้านั้นหยางเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัส และตอนนี้เขายังไม่ฟื้นตัว

“บูม บูม บูม!”

การต่อสู้ที่ดุเดือดระหว่างหยางเฉินและหลิวเหล่าก้วยยังคงดำเนินต่อไป แม้ว่าพลังของทั้งคู่จะลดลงมาก แต่พลังที่พวกเขาระเบิดออกมาก็ยังคงทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึง

“หลิวเหล่าก้วย ก่อนหน้านั้นคุณต้องการให้ผมยอมจำนนต่อคุณ? ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ผมจะให้โอกาสคุณยอมจำนนต่อผม ผมรับรองได้ว่าจะทำให้พลังบูโดของคุณพัฒนาไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกโดยเร็วที่สุด”

หยางเฉินกล่าวขณะกำลังโจมตีหลิวเหล่าก้วย

“บังอาจ!”

หลิวเหล่าก้วยกล่าวด้วยโมโห “คุณเป็นตัวอะไร คุณมีคุณสมบัติที่จะทำให้ผมยอมจำนนต่อคุณ? คุณไม่รู้ว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำแค่ไหน คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเมืองเหมียวที่กว้างใหญ่ไพศาลนั้นมีผู้แข็งแกร่งมากมายเพียงใด?”

“ยอมจำนนต่อผม และจงรักภักดีต่อเมืองเหมียว คุณถึงจะมีชีวิตรอดได้ มิเช่นนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของคุณ!”

หยางเฉินกล่าวเยาะเย้ย “เมื่อเป็นเช่นนั้น ผมทำได้เพียงธำรงคุณธรรม ฆ่าเฒ่าประหลาดที่ชั่วร้ายอย่างคุณ”

หลังจากกล่าวจบ พลังบูโดบนร่างกายของหยางเฉินแข็งแกร่งขึ้น ราวกับราชาแห่งโลก ทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่อยากจะเลื่อมใสศรัทธา

หลิวเหล่าก้วยแอบตกใจ เขาไม่คิดว่าหยางเฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้ ขณะเดียวกันความร้อนรุ่มในดวงตาของเขายิ่งรุนแรงขึ้น

เมื่อครึ่งปีที่แล้ว เขาเกือบตายด้วยน้ำมือของหยางเฉิน และช่วงเวลาวิกฤติเขาได้รับการช่วยเหลือจากหวงจิ้นซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์แห่งเมืองเหมียว หลังจากนั้นเขาก็เริ่มฝึกฝนอย่างบ้าคลั่ง

ด้วยการอาศัยเลือดของผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นยอดมาเลี้ยงพิษกู่ ทำให้พลังความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด เวลาเพียงครึ่งปี แดนบูโดของเขาได้รับการปรับปรุงถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

ถ้าเขานำเลือดของหยางเฉินมาเลี้ยงพิษกู่ เกรงว่าพลังความแข็งแกร่งของหลิวเหล่าก้วยจะทะยานสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว และเขาอาจทะลวงไปสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นหก หรือแม้แต่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด

นี่เป็นเหตุผลที่หลิวเหล่าก้วยตกลงที่จะร่วมมือกับราชวงศ์เย่เพื่อฆ่าหยางเฉิน ไม่เพียงแต่สามารถล้างความอัปยศได้ แต่ยังสามารถใช้เลือดของหยางเฉินเพื่อปรับปรุงพลังความแข็งแกร่งของตนเอง

เมื่อสักครู่ หลังจากหลิวเหล่าก้วยใช้พิษกู่ดูดเลือดของราชวงศ์เย่แล้ว พลังความแข็งแกร่งของเขาก็ทะยานสูงขึ้น หากไม่ใช่เพื่อการต่อสู้กับหยางเฉินแล้วใช้พลังมากเกินไป เพียงแค่อาศัยเลือดของกษัตริย์เย่ ก็สามารถทำให้พลังความแข็งแกร่งของหลิวเหล่าก้วยพุ่งทะยานขึ้นไปอีกครั้งได้

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองยังคงดำเนินต่อไป และเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นหยางเฉินหรือหลิวเหล่าก้วยต่างก็ได้รับบาดเจ็บ

เย่หลินที่ยืนอยู่ด้านข้าง รอโอกาสดีที่สุดเพื่อเคลื่อนไหว แต่เขาไม่สามารถหาโอกาสที่เหมาะสมได้ ซึ่งทำให้เขาลำบากใจมาก

ด้วยพลังความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ ถ้าเขาเข้ามาแทรกแซง เว้นเสียแต่เขาจะสามารถฆ่าหยางเฉินได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มิเช่นนั้นสถานการณ์ของเขาจะอันตรายมาก

และถ้าเขาตายไปแล้ว ราชวงศ์เย่ก็จะถูกทำลายล้างเช่นกัน

ตอนนี้สีหนาของสองพี่น้องซ่งจั่วและซ่งโหย่วเต็มไปด้วยความกังวลเช่นกัน มองหยางเฉินที่กำลังต่อสู้อย่างดุเดือด พวกเขาอธิษฐานอยู่ในใจ