The king of War นิยาย บท 1507

หลี่เป่าจุ้นที่เดิมทีไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น ตอนที่มองเห็นหยางเฉินเดินมาข้างหน้าแบบท่าทางไม่กลัว ในใจเกิดความรู้สึกอยากถอยขึ้นฉับพลัน

เขาก็เพียงแค่ถูกความโกรธแค้นทำให้ขาดสติเท่านั้น ถึงได้กล้าพูดการคาดเดาของตนเองต่อหยางเฉินว่าฟื้นวิถีบู๊กลับคืนหรือไม่ ถึงในใจผู้คนมากมายล้วนมีความสงสัยเหมือนกัน กลับไม่มีใครกล้าพูดออกมา

“คุณหยางครับ ท่านพูดจริงจังเกินไปแล้วครับ หลี่เป่าจุ้นสถานะอะไร แล้วท่านสถานะอะไร เขามีสิทธิ์ท้าทายท่านที่ไหนกันครับ?”

ชั่วขณะหนึ่งผู้อาวุโสตระกูลหลี่สับสนแล้ว รีบเดินมาด้านหน้า พูดด้วยท่าทางหวาดผวา “ในเมื่อในใจองค์หญิงโหรวมีคนชอบอยู่แล้ว งั้นพวกเราก็ไม่บังคับให้ลำบากใจครับ งานแต่งครั้งนี้ จบสิ้นแล้ว ผมจะพาหลี่เป่าจุ้นออกไปเดี๋ยวนี้ครับ”

พูดจบ เขายังตะโกนใส่หลี่เป่าจุ้นว่า “ยังไม่ขอโทษคุณหยางอีก?”

หลี่เป่าจุ้นที่ก่อนหน้านี้ในใจเกิดความรู้สึกอยากถอยขึ้น หลังจากได้ยินคำพูดของผู้อาวุโสตระกูลหลี่ เพียงรู้สึกถึงความอัปยศอดสูอันเข้มข้น เต็มไปทั่วตัวเขาอยู่

เขารู้สึกว่าตอนที่ทุกคนมองทางเขา ในสายตามีการดูถูกอยู่

ไฟโกรธที่มอดดับลง โหมกระเพื่อมขึ้นมาอีกกะทันหัน เขาเดินเข้าไปโดยตรง ตวาดว่า “ผมไม่ได้ผิด! ทำไมต้องขอโทษด้วย?”

“หยางเฉิน ในเมื่อแกกล้ารับคำท้าของฉัน งั้นฉันจะทำให้ทุกคนรู้ว่า แกในตอนนี้ มีความสามารถแค่ไหนกันแน่”

เพิ่งพูดจบ ไม่รอผู้อาวุโสตระกูลหลี่ขัดขวาง เขาก็พุ่งเข้าไปยังหยางเฉินเลย

“แดนเทพชั้นกลาง!”

“คาดไม่ถึงเขาทะลวงถึงแดนเทพชั้นกลางแล้ว!”

“ผู้อาวุโสตระกูลหลี่ ในที่สุดก็มองเห็นความหวังแล้ว!”

พอหลี่เป่าจุ้นลงมือ ผู้แข็งแกร่งมากมายรู้สึกถึงแดนวิถีบู๊แท้จริงของหลี่เป่าจุ้น ทันใดนั้นคนของตระกูลหลี่ฮึกเหิมขึ้นมาอย่างยิ่ง

คนของราชวงศ์ซ่านกวน แต่ละคนกลับสีหน้าดูแย่พอสมควร ถ้าหยางเฉินตีทีเดียวก็ล้มไปจริง งั้นควรจะจบเรื่องลงอย่างไร?”

ซ่านกวนโหรวกุมหมัดแน่น ได้เตรียมความพร้อมสนับสนุนทุกเมื่อไว้เรียบร้อย ถ้าหากพบว่าหยางเฉินไม่สามารถสู้ได้ เธอจะต้องพุ่งเข้าไปช่วยเหลือในวินาทีแรก

แต่ทว่า หยางเฉินยังยืนอยู่ที่เดิม เหมือนไม่ได้รู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของหลี่เป่าจุ้นในเวลานี้เลย ในสายตายังมีการเหยียดหยามระดับหนึ่ง

“ไปตายซะ!”

หลี่เป่าจุ้นพุ่งไปด้านหน้าหยางเฉินแล้ว ยกมือขึ้นคือหมัดหนึ่ง รวบรวมพลังทั่วตัวทั้งหมดเอาไว้บนหมัดนี้โดยตรง

เขาเชื่อว่า ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพชั้นปลาย ยังไม่แน่ใจว่าจะรับหมัดนี้ของเขาไว้โดยง่ายดาย

ภายใต้ความตกใจของทุกคน เห็นเพียงหยางเฉินยกแขนข้างหนึ่งขึ้นทันใด

“ตึง!”

วินาทีต่อมา เสียงกระแทกที่ทุ้มต่ำเสียงหนึ่ง ดังทั่วทั้งห้องโถง ลักษณะพลังวิถีบู๊อันคลุ้มคลั่ง ราวกับพายุทอร์นาโด ทำลายล้างอยู่ในห้องโถง

เห็นเพียงโซฟาไม้แดงด้านข้าง ภายใต้การปะทะของกำลังคลุ้มคลั่งส่วนนี้ ระเบิดแตกในชั่วพริบตา ยังมีของใช้เครื่องแก้วในห้อง ก็พลอยแตกละเอียดไปด้วย

“นี่ นี่เป็นไปได้อย่างไร?”

หลี่เป่าจุ้นเบิกดวงตาโตแล้ว มองหยางเฉินที่ยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับสักนิด และเพียงแค่ยื่นแขนข้างหนึ่งออกมา

เวลานี้ หมัดของเขาโจมตีที่ฝ่ามือของหยางเฉินแล้ว อย่าว่าแต่สร้างการบาดเจ็บถึงชีวิตแก่หยางเฉินเลย แม้กระทั่งไม่อาจทำหยางเฉินขยับได้สักนิด

“มีแค่กำลังเท่านี้เองเหรอ?”

ทันใดนั้นหยางเฉินหัวเราะแบบหยอกเย้า ในสายตาเปล่งประกายแรงอาฆาตแค้น

จนกระทั่งวินาทีนี้ ผู้คนที่อึ้งทึ่งถึงได้สติกลับมาหมด ตอนที่มองทางหยางเฉิน สีหน้าต่างเปลี่ยนไปมาก

เมื่อสักครู่คนที่ถูกหลี่เป่าจุ้นว่า พวกเขาสงสัยอยู่บ้าง หยางเฉินได้รับบาดเจ็บหนักใช่หรือไม่ แดนวิถีบู๊ย่อมต้องตกลงฮวบ แต่ว่าตอนนี้ดูแล้ว เหมือนว่าจะไม่ใช่

ซ่านกวนโหรวที่อยู่ในความประหม่ามาตลอด เวลานี้แอบโล่งอกไปทีหนึ่ง บนหน้าเผยรอยยิ้มที่ดูดีออกมา

คนของตระกูลหลี่ ต่างสีหน้าเปลี่ยนยกใหญ่กันหมด ผู้อาวุโสตระกูลหลี่พูดอย่างหวาดกลัว “คุณหยางครับ ลงมือปรานีด้วยครับ!”

ไม่นาน คนของตระกูลหลี่ออกไปจากคฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวนกันหมด คฤหาสน์ราชวงศ์ซ่านกวนสงบเงียบลงมาอีกครั้ง

คนของราชวงศ์ซ่านกวน ตอนที่แต่ละคนมองทางหยางเฉิน สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หยางเฉินบอกว่า “พวกคุณก็ออกไปเถอะ!”

คนของราชวงศ์ซ่านกวน ถึงต่างแยกย้ายไป สุดท้ายเหลือเพียงซ่านกวนโหรว

“คุณก็ออกไปเถอะ!” หยางเฉินมองทางซ่านกวนโหรวแล้วพูดขึ้น

ปัจจุบันนี้ เขาครอบครองร่างกายและกำลังของแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม กลับไม่มีความสามารถของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม เมื่อสักครู่ระเบิดกำลังความแข็งแรงของร่างกายออกมา ฆ่าหลี่เป่าจุ้นในเสี้ยววินาทีเดียวทันที แต่ความกังวลในใจเขายิ่งหนักกว่าเดิม

ถ้าเกิดความลับนี้ถูกรู้เข้า เขาคงอันตรายแล้ว

ตอนนี้เขาต้องการเร่งรีบฟื้นการฝึกฝนวิถีบู๊กลับคืน มีเพียงฟื้นตัวกลับทั้งหมดได้ ถึงจะไม่มีความกลัวใดๆ

ซ่านกวนโหรวมองทางหยางเฉินด้วยท่าทางอ่อนโยน ถลึงตาใส่เขาแบบสารพัดอารมณ์ บอกว่า “พอได้แล้วก็ทำเป็นลืมเลยนะ นี่อยากจะไล่ฉันไปเหรอ?”

หยางเฉินส่ายหน้าหัวเราะแบบขมขื่น ทันใดนั้นไม่รู้จะพูดอะไร

เห็นแก้มของหยางเฉินแดงฉาน ซ่านกวนโหรวอดหัวเราะเสียง“หึๆ”ออกมาไม่ได้ จากนั้นพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณบอกฉันมาตามตรง การฝึกฝนวิถีบู๊ของคุณ สรุปฟื้นกลับคืนหรือยัง?”

ซ่านกวนโหรวถามขนาดนี้ ชั่วขณะนั้นในใจหยางเฉินหน่วงลงไป แม้แต่ซ่านกวนโหรว ยังมองความผิดปกติออกเหรอ?

ผู้แข็งแกร่งวิถีบู๊ ตอนที่ปะทะฝีมือ ล้วนจะระเบิดลักษณะพลังวิถีบู๊อันยิ่งใหญ่ออกมา แต่ว่าปัจจุบันนี้วิถีบู๊ของหยางเฉินเสียหายหมด เดิมทีไม่มีลักษณะพลังวิถีบู๊สักนิด

เมื่อสักครู่ฆ่าหลี่เป่าจุ้นทิ้งในเสี้ยววินาทีได้ เป็นเพราะเขาครอบครองร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ตอนที่โจมตีหลี่เป่าจุ้น บนตัวเขาไม่มีลักษณะพลังวิถีบู๊ปล่อยออกมาสักนิด

นี่คุ้มค่าทำให้คนสงสัยแล้ว ดังนั้นซ่านกวนโหรวจึงเกิดความสงสัยขึ้น

เห็นหยางเฉินไม่พูดจา ชั่วขณะหนึ่งซ่านกวนโหรวสีหน้าเปลี่ยน พูดแบบตกใจ “หรือว่า การฝึกฝนวิถีบู๊ของคุณ ไม่ได้ฟื้นกลับมาจริง?”