The king of War นิยาย บท 1527

“พ่อหนุ่ม แกอย่าไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีไปหน่อยเลย พวกเราให้แกช่วยพวกเราหน่อย ก็คือกำลังช่วยชีวิตของแก ไม่เช่นนั้นต่อให้พวกเราตาย ซ่านกวนฟู่ก็ไม่มีทางปล่อยแกไป”

เมื่อเห็นหยางเฉินปฏิเสธ เจ้าสี่ตระกูลหลี่ก็พูดอย่างโกรธเคือง

หยางเฉินแสยะยิ้ม: “ก็หมายความว่าต่อให้ฉันช่วยเหลือพวกแก ก็คือฆ่าซ่านกวนฟู่ไม่ได้ ต่อให้ฆ่าได้ งั้นหลังจากนี้ล่ะ? หลี่จ้งจะปล่อยให้ฉันมีชีวิตอยู่รอดงั้นเหรอ”

“แกรนหาที่ตาย!”

ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของตระกูลหลี่ทยอยกันโกรธจัด

แต่พวกเขาก็รู้ดีว่า สิ่งที่หยางเฉินพูดเป็นความจริง ยังไงซะหยางเฉินก็ฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ทั้งสามคนของพวกเขาแล้ว ต่อให้หลี่จ้งยอมที่จะปล่อยหยางเฉินไป พวกเขาก็ไม่มีทางปล่อยไป

ซ่านกวนฟู่ดูเหมือนจะไม่กังวลเลยสักนิดว่าผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่จะร่วมมือกันจัดการเขา แต่กลับมองดูสีหน้าที่ขี้เล่นแทน

หยางเฉินก็รีบมองไปทางซ่านกวนฟู่ และพูดเสียงดังว่า: “ผู้อาวุโส แม้ว่าผมจะเล่นงานราชวงศ์ซ่านกวน แต่แท้จริงก็ไม่เคยทำอะไรเสียหายต่อราชวงศ์ ผมขอให้ผู้อาวุโสปล่อยผมไปสักครั้งหนึ่ง หลังจากที่วิถีบู๊ของผมกลับมาสูงสุด ราชวงศ์ซ่านกวนก็จะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผม”

ซ่านกวนฟู่จ้องมองหยางเฉินดูเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม และพูดออกมาว่า: “งั้นก็ขึ้นอยู่กับทำวางตัวของนายแล้ว ถ้าหากตอนนี้นายฆ่าคนพวกนี้ ให้โอกาสนายครั้งหนึ่ง ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้”

หยางเฉินยิ้มอย่างขมขื่น: “ผู้อาวุโส ด้วยสายตาของคุณ น่าจะมองออกได้ง่ายดายมาก ว่าผมในตอนนี้ ไม่มีพลังที่จะต่อสู้อีก ต่อให้ผมอยากช่วยท่านฆ่าพวกเขา ก็ฆ่าไม่ได้! นอกจากนี้ ถ้าหากผู้อาวุโสกังวลว่าผมจะยอมจำนนต่อตระกูลหลี่ ไม่จำเป็นต้องกังวล ยังไงซะผมก็ได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ทั้งสามคนของตระกูลหลี่กับมือตัวเองแล้ว”

“คนของตระกูลหลี่ ตอนนี้แต่ละคนก็แทบอยากจะแล่นเนื้อของผมออกมาบางๆช้าๆจนกว่าจะตาย ผมจะยอมจำนนให้กับตระกูลหลี่ได้ยังไง? ขอร้องผู้อาวุโสให้โอกาสผมครั้งหนึ่ง”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่แต่ละคนก็โกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้

เจ้าสี่ตระกูลหลี่ตะคอกด้วยความโกรธว่า: “หยางเฉิน แกกำลังรนหาที่ตาย รอเหล่าจู่ของพวกเรามา จะทำให้ได้แกชดใช้กรรมอย่างสาสมแน่ๆ”

หยางเฉินแสยะยิ้ม: “พวกแกคิดจริงๆเหรอว่า อย่างหลี่จ้ง จะฆ่าผู้อาวุโสซ่านกวนได้เหรอ? ถ้าหากพวกแกยังไม่แสดงตัว ไม่แน่ผู้อาวุโสซ่านกวนอาจจะปล่อยตระกูลหลี่ไปได้ แต่ตอนนี้ พวกแกแสดงตัวแล้ว ผู้อาวุโสซ่านกวนยังจะทนต่อตระกูลหลี่ที่ใช้อำนาจในทางมิชอบต่อในราชวงศ์ซ่านกวนได้เหรอ?”

ดวงตาทั้งสองของกษัตริย์ซ่านกวนหรี่ลงเล็กน้อย เขาย่อมเข้าใจความหมายคำพูดนี้ของหยางเฉินเป็นธรรมดา

เห็นได้ชัด หยางเฉินตั้งใจเล่นอุบายอยู่ตรงหน้าของเขา เพื่อดึงดูดความสนใจของเขา และหลีกเลี่ยงความตาย

เพียงแต่ว่า หยางเฉินคิดแบบนี้จริงๆงั้นเหรอ?

“พี่น้อง ขนาดพี่ใหญ่ก็ตายแล้ว ต่อให้พวกเราพยายามอย่างเต็มที่ ก็ไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของคนไม่รู้จักละอายใจอย่างซ่านกวนได้”

เจ้าสี่ตระกูลหลี่มองไปทางผู้แข็งแกร่งหลายคนอย่างกะทันหัน พูดด้วยอารมณ์ตื่นเต้น

หลายคนทยอยพยักหน้า ในดวงตาปรากฏความอาฆาตแค้นที่รุนแรง

“พี่สี่ แกไม่ต้องพูดแล้ว พวกเราเข้าใจความหมายของพี่ ขนาดพี่ใหญ่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนไม่รู้จักละอายใจอย่างซ่านกวน พวกเราก็ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่ พูดง่ายๆหน่อย วันนี้ พวกเราต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!”

ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งของตระกูลหลี่เอ่ยปากพูด ต่อจากนั้นหยิบขวดแก้วใสออกมาหนึ่งขวด ในขวดแก้ว ยังมีเหลวสีแดงเข้ม

เมื่อหยางเฉินเห็นขวดแก้วในมือของอีกฝ่าย สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที และพูดออกมาว่า: “ยาแดนเหนือมนุษย์!”

หยางเฉินในฐานะผู้ถูกยาของดอกเตอร์แบล็กทำร้าย ก็ย่อมรู้ดีเป็นธรรมดา ในมือของผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่ถืออะไร ยาที่สามารถฝืนทนเพิ่มพลังการต่อสู้ได้

ยาชนิดนี้ ถ้าเกิดทานลงไป ความแข็งแกร่งจะพุ่งสูงขึ้น แน่นอนว่า ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนสามารถใช้ได้ ผู้ที่มีสมรรถภาพทางกายไม่ดี ไม่สามารถที่จะแบกรับผลของยาแดนเหนือมนุษย์ที่รุนแรงได้

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่มองไปทางหยางเฉินด้วยท่าทางอาฆาตแค้น ดูเหมือนจะคาดไม่ถึงว่า หยางเฉินจะรู้จักยาแดนเหนือมนุษย์ด้วย

ซ่านกวนฟู่ขมวดคิ้ว มองไปทางหยางเฉินแล้วถาม: “ยาแดนเหนือมนุษย์คืออะไร?”

หยางเฉินถึงได้ตระหนักว่า ตัวเองพลั้งปากพูดออกไป ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่ควรพูดอะไร ตระกูลหลี่ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งห้าคน ถ้าเกิดพวกเขาทานยาแดนเหนือมนุษย์ได้สำเร็จ ก็สามารถที่จะฝืนทนเพิ่มความแข็งแกร่งภายในเวลาสั้นๆ

“ตูม ตูม ตูม!”

การต่อสู้ระหว่างสองฝ่ายนั้นดุเดือดมาก ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหลี่หลังจากที่ทานยาแดนเหนือมนุษย์ไปแล้ว ไม่มีใครตายสักคน แต่ความแข็งแกร่งของทุกคนกลับเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก

แม้ว่าซ่านกวนฟู่จะแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่สามารถต้านทานฝูงหมาป่าที่สูญเสียการควบคุมได้ ผู้แข็งแกร่งตระกูลหลี่ล้วนต่อสู้อย่างไม่กลัวตาย ดูเหมือนจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ทุกหมัดก็เต็มไปด้วยกำลังทั้งหมด

แต่ยังคงมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างทั้งสองฝ่าย ซ่านกวนฟู่ก็โกรธจัดมาก ต่อยลงไปหนึ่งหมัดอย่างรุนแรง

“ผลัวะ!”

ผู้แข็งแกร่งหนึ่งคนของตระกูลหลี่ ก็เหมือนลูกบอล กระเด็นออกไปหลายสิบเมตร กระแทกต้นไม้ใหญ่อย่างแรง ต้นไม้แตกหัก ตกลงพื้นเสียงดังลั่น แต่ผู้แข็งแกร่งคนนั้นของตระกูลหลี่ ก็เสียชีวิตไปอย่างน่าอนาถ

สองนาทีต่อมา ผู้แข็งแกร่งทั้งหมดของตระกูลหลี่ ก็ล้มลงอยู่ในกองเลือด ไม่มีเว้นสักคนเดียว ถูกฆ่าทั้งหมด

ซ่านกวนฟู่ยืนอยู่ที่เดิม หอบเล็กน้อย การต่อสู้ดุเดือดเมื่อกี้นี้ ทำให้เขาใช้พลังงานไปเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขามากนัก

“แกผิดหวังมากใช่มั้ย?”

จู่ๆซ่านกวนฟู่ก็หรี่ตามองไปทางหยางเฉินแล้วถาม

หยางเฉินแกล้งทำเป็นสงบ และปฏิเสธอย่างรวดเร็ว: “ผู้อาวุโสซ่านกวนพูดเป็นเล่นไปได้ พวกเขาจะฆ่าผม ผู้อาวุโสช่วยชีวิตผม ท่านช่วยผมฆ่าพวกเขา ผมยังต้องรีบขอบคุณท่านด้วยซ้ำ แล้วจะผิดหวังได้ยังไง?”

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ แรงกดดันของวิถีบู๊ที่น่าสะพรึงกลัว ปกคลุมผืนโลกแห่งนี้ขึ้นมา

สีหน้าของซ่านกวนฟู่กลายเป็นเคร่งขรึมอย่างยิ่ง เมื่อกี้นี้หยางเฉินค่อนข้างผิดหวัง แต่ในเวลานี้กลับดีใจขึ้นมาเป็นอย่างมาก ในที่สุดหลี่จ้งก็มาสักที?