The king of War นิยาย บท 1529

เมื่อหยางเฉินแอบประหลาดใจ หลี่จ้งและซ่านกวนฟู่ก็ต่อสู้กันอีกครั้ง การต่อสู้ของผู้แข็งแกร่งระดับแบบนี้ ก็คือกำลังทำลายล้างชัดๆ

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะต่อสู้กันที่ไหน ถูกทำลายล้างในทันที ไม่ว่าจะเป็นอาคาร หรือโครงสร้างพื้นฐานริมถนน ก็ถูกทำลายล้างทั้งหมด

ทั้งเมืองราชวงศ์ซ่านกวน ในเวลานี้ก็เหมือนกับประสบภัยพิบัติ ลมปราณวิถีบู๊ที่ปะทุจากการต่อสู้ระหว่างซ่านกวนฟู่และหลี่จ้ง ราวกับฟ้าฝนพายุที่ซัดกระหน่ำ กวาดล้างทุกส่วนของเมืองราชวงศ์ซ่านกวนอย่าต่อเนื่อง

“พระเจ้า! นี่ใกล้ถึงวันสิ้นโลกแล้วเหรอ? ทำไมฉันรู้สึกเหมือนหายใจค่อนข้างไม่สะดวก?”

“วันสิ้นโลกบ้าไร นี่เป็นลมปราณวิถีบู๊ ที่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์สามารถที่จะปะทุออกมาได้ ส่วนแกรู้สึกว่าหายใจไม่สะดวก นั่นเป็นเพราะช่องว่างระหว่างแกกับแดนวิถีบู๊มากเกินไป นี่เป็นปราบปรามวิถีบู๊”

……

ได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความตะลึงงันทุกประเภททุกที่ในเมืองราชวงศ์ซ่านกวน และในเวลานี้ ซ่านกวนฟู่และหลี่จ้งกำลังต่อสู้กันอย่างบ้าคลั่ง และทั้งคู่ก็ต่อสู้กันในสภาวะที่แข็งแกร่งที่สุด

ทุกครั้งที่ปะทะกัน ก็ราวกับพายุวิถีบู๊ กวาดล้างไปทั่วทั้งเมืองราชวงศ์ซ่านกวน

แม้ว่าหยางเฉินจะมีพลังผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันขนาดใหญ่ที่หาที่เปรียบมิได้ในเวลานี้

“ตูม!”

หลังจากการปะทะกันอีกครั้ง ซ่านกวนฟู่และหลี่จ้งทยอยถอยกลับไปในทิศทางตรงกันข้าม ทั้งสองมีความแข็งแกร่งเกือบเสมอกัน แม้แต่ระยะถอยหลัง ก็เหมือนกัน

“หลี่จ้ง แกน่าจะรู้ดี ว่าระหว่างพวกเราแข็งแกร่งเท่ากัน แกอยากจะฆ่าฉัน เป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ ในขณะเดียวกัน ฉันอยากจะฆ่าแก ก็เป็นไปไม่ได้ สู้พวกเราใจเย็นก่อน คุยกันดีๆดีกว่า?”

ซ่านกวนฟู่ก็เอ่ยปากพูดอย่างกะทันหัน แต่ร่างกายกลับเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ทุกเมื่อ และดวงตาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง

ในเวลานี้ หลี่จ้งรู้สึกแค่ว่าร่างกายของตัวเองกำลังจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ยาแดนเหนือมนุษย์กระตุ้นร่างกายของเขาอย่างล้ำลึก ทำให้เขาสามารถรักษาสภาวะที่แข็งแกร่งที่สุดได้ตลอดเวลา

ดวงตาสีแดงก่ำคู่นั้นของเขาจ้องไปที่ซ่านกวนฟู่ กัดฟันพูดด้วยความแค้นว่า: “คุยงั้นเหรอ? แกฆ่าผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ที่ฉันทุ่มเทพยายามเป็นเวลาห้าสิบปี แกจะเอาอะไรมาคุยกับฉัน?”

ซ่านกวนฟู่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ชนะเป็นเจ้าแพ้เป็นโจร! แกก็อย่าพยายามหลอกฉันเลย แกแอบฝึกฝนผู้แข็งแกร่งชั้นยอดมามากมายขนาดนี้ วางแผนร้ายอะไรกันแน่ แกรู้ดี ถ้าหากฉันไม่ฆ่าพวกเขาในวันนี้ สักวันหนึ่ง พวกแกจะทำให้เมืองราชวงศ์ซ่านกวนเดือดร้อน”

“ตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ขอร้องที่จะคุยกับแก แต่จะบอกกับแกอย่างมีสติปัญญามากๆ ว่าพวกเราใครก็ไม่สามารถทำอะไรใครได้ เป็นแบบนี้ต่อไป จนสุดท้าย ทำได้เพียงบาดเจ็บกันทั้งสองฝ่าย”

เมื่อได้ยินคำพูดของซ่านกวนฟู่ หลี่จ้งก็ค่อยๆใจเย็นลงมา และกัดฟันถามว่า: “แกอยากจะคุยเรื่องอะไร?”

ซ่านกวนฟู่พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า: “ในเมื่อฉันรู้ว่าแกแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็ย่อมไม่ยอมให้ตระกูลหลี่อยู่ในเมืองราชวงศ์ซ่านกวนต่อไป แกน่าจะรู้ดี ว่าถ้าเกิดเรื่องราวในวันนี้รั่วไหลออกไป มันจะส่งผลร้ายแรงที่ไม่สามารถแก้ไขได้ต่อแกและฉัน”

“เหตุผลที่ราชวงศ์เป็นเพียงราชวงศ์ เพราะว่าในสายตาของราชวงศ์โบราณเหล่านั้นและตระกูลบู๊โบราณ ราชวงศ์ไม่มีผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ที่แข็งแกร่งเกินไป”

“ความแข็งแกร่งที่แกกับฉันแสดงออกมาให้เห็นในตอนนี้ แม้แต่ในราชวงศ์โบราณและตระกูลบู๊โบราณ ก็นับได้ว่าค่อนข้างจะนำหน้าไปก่อนผู้แข็งแกร่งกลุ่มนั้น ถ้าหากให้พวกเรารู้ว่า ความแข็งแกร่งนั้นด้อยกว่าตระกูลของพวกเขามาก แต่มีผู้แข็งแกร่งระดับแบบนี้ พวกเขาต้องไม่มีทางปล่อยพวกเราไว้แน่ๆ”

“ฉันก็รู้ว่า แกเคียดแค้นฉันเป็นอย่างมาก ให้แกปล่อยวางความเกลียดแค้นที่มีต่อฉัน เป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นพวกเราก็มาทำข้อตกลงกัน แกพาคนของตระกูลหลี่ย้ายออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวน สักวันหนึ่ง ตอนที่แกคิดว่าตัวเองสามารถฆ่าฉันได้ ค่อยมาหาฉันที่ราชวงศ์ ฉันจะสู้กันแกจนถึงสุดทางอย่างแน่นอน”

ต้องบอกว่า คำพูดนี้ของซ่านกวนฟู่มีเหตุผลมาก แม้ว่าหลี่จ้งจะโกรธ แต่ไม่ถึงกับโกรธจนหน้ามืดตามัว

ทันใดนั้น หลี่จ้งก็เงียบลงมา ซ่านกวนฟู่ก็ไม่รีบร้อน ก็รออยู่อย่างนั้น รอการตัดสินของหลี่จ้ง

ในวินาทีนี้ หยางเฉินค่อนข้างวิตกกังวลขึ้นมาอย่างกะทันหัน แม้ว่าการต่อสู้ระหว่างซ่านกวนฟู่และหลี่จ้งจะรุนแรงมาก ทั้งสองคนใช้พลังก็มากมาย ทั้งคู่ต่างก็ได้รับบาดเจ็บ แต่พลังและอาการบาดเจ็บแค่นั้น สำหรับความแข็งแกร่งของพวกเขา ไม่ได้มีอะไรเสียมากนัก

ซ่านกวนฟู่ก็ปะทุอย่างสมบูรณ์ เขาเป็นคนคุยกับหลี่จ้งอย่างนอบน้อมถ่อมตนก่อน หลี่จ้งกล้าที่จะเพิกเฉยต่อเขา

เปลวเพลิงแห่งสงครามที่เพิ่งดับไป ก็บรรลุถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง

ในไม่ช้า ซ่านกวนฟู่ก็มองเห็นเบาะแส เห็นเพียงดวงตาทั้งสองของหลี่จ้งแดงก่ำ ในสายตายังมีความอึดอัดเล็กน้อย ดูเหมือนกำลังฝืนควบคุมตัวเอง

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? หลี่จ้ง แกได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่า?”

น้ำเสียงของซ่านกวนฟู่ฟังดูเหมือนสายฟ้า ซึ่งจู่ๆก็ระเบิดในหูของหลี่จ้ง

หลี่จ้งสั่นเทาไปทั้งตัว ในสายตาก็มีสติรู้ตัวเล็กน้อย และกัดฟันพูดว่า: “ซ่านกวนฟู่ แกจะคุยต่อไปไม่ใช่เหรอ? ก็ได้ ฉันไม่พูดห้าแสนล้านแล้ว ให้ฉันสามแสนล้าน ฉันก็จะพาตระกูลหลี่ออกจากเมืองราชวงศ์ซ่านกวน”

แม้ว่าซ่านกวนฟู่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กลับรู้สึกได้ว่า ตอนนี้หลี่จ้งผิดปกติเป็นอย่างมาก บางทีก็เหมือนสูญเสียการควบคุม บางทีก็มีสติรู้ตัว

หรือว่า เป็นเพราะยาขวดนั้นที่เขาเพิ่งทานไปเมื่อกี้นี้เหรอ?

ซ่านกวนฟู่แอบเดาในใจ

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ซ่านกวนฟู่ยังพูดว่า: “โอเค ฉันรับปากแก!”

แต่เมื่อเสียงของซ่านกวนฟู่ลดลง เสียงคำรามโกรธจัดของหลี่จ้งปะทุขึ้น จากส่วนลึกของลำคอร่างกายก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว พุ่งไปทางซ่านกวนฟู่อีกครั้ง

ซ่านกวนฟู่ที่ไม่รู้ความจริง ตะคอกด้วยความโกรธ การโจมตีที่รุนแรงปะทะเข้ากับหลี่จ้ง และตะคอกด้วยความโกรธว่า: “หลี่จ้ง แกบ้าไปแล้วเหรอ? ฉันตกลงที่จะให้สามแสนล้านกับแก แกยังจะต่อสู้กับฉันจนตายเหรอ?”