The king of War นิยาย บท 1543

กษัตริย์ซ่านกวนระมัดระวังในการทำงานอย่างมาก ตอนนี้ราชวงศ์ถูกโจมตีอย่างหนักและได้รับความสูญเสียอย่างร้ายแรง แม้แต่ฝ่าบาทองค์ก่อนก็สิ้นพระชนม์ไปแล้ว เขาจะไม่ยอมให้สิ่งใดที่อาจคุกคามราชวงศ์เกิดขึ้น

ดังนั้นการค้นหาหยางเฉินให้เจอ และควบคุมเขาให้ได้ จึงกลายเป็นความหมกมุ่นในหัวใจของเขาไปแล้ว

แต่ว่า ในเวลานี้ สภาพแวดล้อมของหยางเฉินถูกปกคลุมไปด้วยพืชพันธุ์เขียวชอุ่ม และหยางเฉินก็เหมือนคนตายที่สามารถหายใจได้ ไม่มีออร่าศิลปะการต่อสู้เล็ดลอดออกมาจากเขา แม้ว่ากษัตริย์ซ่านกวนจะเดินผ่านข้างๆหยางเฉินไป เขาก็ไม่สามารถพบเห็นหยางเฉินได้ เว้นแต่จะเหยียบโดนร่างของหยางเฉินโดยไม่ได้ตั้งใจ

กษัตริย์ซ่านกวนได้นำพาผู้แข็งแกร่งราชวงศ์เป็นเวลาติดต่อกันสามวันเพื่อค้นหาหยางเฉินในสวนราชวงศ์ แต่ก็ไม่พบอะไรเลย

อีกฝั่งหนึ่ง ซ่านกวนจื่อจื้อนำพาผู้แข็งแกร่งอื่น ๆค้นหาผู้แข็งแกร่งแดนเทพของตระกูลหลี่ในสวนราชวงศ์ แต่ก็ไม่พบอะไรเช่นกัน

สิ่งนี้ทำให้ กษัตริย์ซ่านกวนโกรธมาก

“ฝ่าบาทครับ พวกผมยอมแพ้เถอะครับ! เราได้ค้นหาสวนราชวงศ์มาเป็นเวลาสามวันแล้ว และเราได้เดินทางไปเกือบทุกที่ในสวนแห่งนี้ แต่ไม่มีร่องรอยของหยางเฉินแม้แต่น้อยเลยครับ เขาน่าจะออกจากสวนราชวงศ์ไปแล้วครับ "

ในเวลานี้ ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์พูดขึ้นมา ใบหน้าของเขาอ่อนล้าเล็กน้อย หลังจากค้นหาสามวันติดต่อกัน พวกเขาไม่มีแม้แต่โอกาสกะพริบตาก็ว่าได้ และตอนนี้พวกเขาเหนื่อยมากจริงๆ

กษัตริย์ซ่านกวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพูดอย่างไม่เต็มใจ “ล่าถอย!”

ในที่สุด ผู้แข็งแกร่งราชวงศ์ก็ถอนตัวจากสวน

หลังจากกลับมาที่วัง กษัตริย์ซ่านกวนก็เริ่มฝึกบำเพ็ญไม่ออกไปไหน คราวนี้ราชวงศ์ประสบความสูญเสียอย่างหนัก แม้แต่ซ่านกวนฟู่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ของราชวงศ์ก็เสียชีวิตไป กษัตริย์ซ่านกวนต้องการเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ มีวิธีนี้เท่านั้นที่ราชวงศ์ซ่านกวนถึงจะสามารถลดการสูญเสียให้น้อยลงสุด

ในชั่วพริบตา วันเวลาที่ห่างจากวันที่หยางเฉินฆ่าอวี๋เหวินปิงก้ผ่านเจ็ดวัน

ในวันนี้ ฝนตกหนักก้ตกที่เมืองราชวงศ์ซ่านกวน

นี่เป็นฝนที่ตกหนักที่สุดที่เมืองราชวงศ์ซ่านกวนในรอบห้าสิบปีที่ผ่านมา และกินเวลานานถึงห้าชั่วโมง

หลังฝนตกหนัก ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ไม่มีเมฆ และทุกอย่างดูเหมือนเกิดขึ้นใหม่หมด

ขณะนี้ ในพื้นที่ห่างไกลขอสวนราชวงศ์ สถานที่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้และต้นไม้ อยู่ๆก็ขยับขึ้น และนกสองสามตัวที่จอดพักอยู่ที่นั่นก็ตกใจและบินหนีไปทันที

"โว้ว!"

ทันใดนั้น ร่างเล็กลุกขึ้นจากกองดอกไม้และต้นไม้ทันที

"ฮู!"

ทันใดนั้น หยางเฉินก็ลืมตาขึ้นและถอนหายใจยาว ๆ ด้วยอากาศขุ่นมัว เขานั่งบนจุดนั้นเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็กลับมารู้สึกตัวอีกครั้งและพูดด้วยความประหลาดใจ: “ฉันยังมีชีวิตอยู่เหรอ?"

เมื่อเขายืนขึ้น เขาประหลาดใจที่พบว่าอาการบาดเจ็บบนร่างกายของเขาหายแล้ว ทั้งคนรู้สึกสดชื่นมากๆ

เขาก้าวไปข้างหน้าเพียงไม่กี่ก้าว เมื่อย่างก้าวของเขาหยุดนิ่งอยู่กับที่ เขาส่ายหมัดของตัวเอง และมีกลิ่นอายศิลปะการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาจากหมัดของเขา

“ฉัน ฉันฟื้นแล้ว ศิลปะการต่อสู้ของฉัน ฟื้นแล้วเหรอ?”

หยางเฉินเองตกตะลึงในทันที เขารู้สึกได้ชัดเจนว่าการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ของเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว เดิมแรกศิลปะการต่อสู้ของเขาที่ไม่ถูกล้มล้าง เขาอยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามของแดนเท่านั้น แต่ตอนนี้ ศิลปะการต่อสู้ของเขาได้ทะยานสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า

ข้ามแดนของศิลปะการต่อสู้สองแห่งติดต่อกัน เขาจะไม่รู้สึกตื่นเต้นได้อย่างไร?

หยางเฉินเงยหน้าขึ้นทันทีและหัวเราะเสียงดัง: “ฮ่าฮ่า ศิลปะการต่อสู้ของฉันฟื้นฟูแล้ว!”

ไม่มีใครรู้ว่าเขารอดชีวิตมาได้อย่างไรในวันที่ศิลปะการต่อสู้ของเขาถูกล้มล้าง ไม่เพียงแต่ต้องทนต่อความเจ็บปวดจากการล้มล้างศิลปะการต่อสู้ของเขาเท่านั้น แต่ยังต้องจัดการกับตระกูลหลี่และราชวงศ์ซ่านกวนที่กำลังจับตาดูเขาอยู่

เขาต้องระวังทุกที่ และหากเขาประมาทเล็กน้อย อาจจะเปิดเผยความจริงว่าศิลปะการต่อสู้ของเขาถูกล้มล้าง และอาจถูกฆ่าโดยตระกูลหลี่หรือราชวงศ์ซ่านกวน

ในที่สุด ตอนนี้เขาได้ฟื้นแดนแห่งศิลปะการต่อสู้แล้ว และถึงกับพุ่งทะยานสองแดน ซึ่งเป็นความสุขที่คาดไม่ถึงสำหรับเขา