The king of War นิยาย บท 1545

เมื่อเห็นชายชราที่ปรากฏขึ้นกะทันหัน ทุกคนต่างตกตะลึง มีแต่หยางเฉินคนเดียวมองไปยังเขาอย่างเฉยเมย

นอกจากจะเป็นผู้พิทักษ์ราชวงศ์แล้ว จะเป็นใครได้ล่ะ?

หยางเฉินเยาะเย้ย จ้องมองไปที่ผู้พิทักษ์ราชวงศ์ด้วยท่าทางดูถูกเหยียดหยาม และพูดว่า “กล้าดียังไงงั้นเหรอ? ตอนที่ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนเกือบจะถูกฆ่าหมด แล้วนายที่เป็นผู้พิทักษ์ราชวงศ์ไปอยู่ที่ไหนห้ะ?”

“ตอนนี้ เพียงเพราะฉันบอกให้นายออกมา นายก็ออกมาจริงๆด้วย แต่ผู้แข็งแกร่งในราชวงศ์ซ่านกวนถูกหลี่จ้งที่เสียความควบคุมฆ่าเกือบหมด นายทำไมถึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "

“ผู้พิทักษ์ราชวงศ์อย่างนาย ศักดิ์ศรีของนายเองมีค่ามากกว่าชีวิตของผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนหรือไง?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกไป คนของราชวงศ์ซ่านกวนซึ่งยังอยู่ในสภาพเฉื่อยชาก็ตระหนักว่าชายชราผมขาวคนนี้เป็นผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ซ่านกวน

ใบหน้าของผู้พิทักษ์ดูมืดมนอย่างยิ่งและออร่าศิลปะการต่อสู้ที่จาง ๆ ค่อย ๆ แผ่ออกมาจากตัวเขา ในทันทีนั้น ราชวงศ์ซ่านกวนทั้งหมดถูกปกคลุมไปด้วยแรงกดดันของศิลปะการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว

หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจอย่างลับๆ ในใจ แรงผลักดันของศิลปะการต่อสู้ที่อีกฝ่ายปล่อยออกมาได้มาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดแล้ว หากต่อสู้จริงจังขึ้นมา จะสามารถระเบิดพลังที่แข็งแกร่งกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดหรือไม่?

และถึงแม้ว่าศิลปะการต่อสู้ของหยางเฉินเพิ่งเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นห้า แต่ด้วยความสามารถของเขา เขายังสามารถระเบิดพลังเป็นแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดได้

หากทั้งสองต้องต่อสู้จนกว่าอีกฝ่ายจะสิ้นชีวิต ใครจะเป็นคนที่แพ้ก็ยังเป็นเรื่องที่เดายาก

จู่ๆผู้พิทักษ์ก็พูดขึ้น “อายุน้อยๆ เช่นนี้ แต่ปากนิคมจัง แต่ไม่รู้ว่าพลังของนายจะดีเท่ากับทักษะปากของนายหรือเปล่า?”

หยางเฉินเยาะเย้ย: “ทำไมหรอ? นายอยากที่จะจัดการฉันหรือไง?”

ผู้พิทักษ์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “มันเป็นแค่การประลองศิลปะการต่อสู้ นายกล้าที่จะรับไหมล่ะ?”

หยางเฉินพูด “ทำไมฉันถึงไม่กล้าล่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามฉันมา!”

เสียงของผู้พิทักษ์สิ้นลง ร่างของเขาก็หายไปกับเสียงทันที ร่างของหยางเฉินก็หายไปเช่นกัน

ร่างทั้งสองหายไปพร้อมกัน คนของราชวงศ์ซ่านกวนถึงกล้าที่จะหายใจสักที

“ชายชราผมขาวผู้นั้นเป็นผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ซ่านกวนเราจริงหรือ?”

“คุณหยางก็พูดไปแล้ว คงไม่น่าจะมีปัญหา”

“หรือว่า ด้วยความแข็งแกร่งของคุณหยางสามารถต่อสู้กับผู้พิทักษ์ราชวงศ์ได้แล้วหรอ?”

ในช่วงเวลาหนึ่ง เหล่าผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนต่างตกตะลึง

สายตาของกษัตริย์ซ่านกวนดูมืดมนอย่างน่ากลัว เขารู้ว่าตอนนี้หยางเฉินมีฐานะที่สูงมากในราชวงศ์ซ่านกวน ผู้แข็งแกร่งหลายคนในราชวงศ์ต่างก็เคารพในคำพูดของเขา

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับเขา ตอนนี้ เขาทำได้เพียงอธิษฐานขอให้ผู้พิทักษ์ราชวงศ์ที่ปรากฏตัวสามารถฆ่าหยางเฉินได้ ถึงจะฆ่าไม่ได้ ก็ต้องล้มเลิกศิลปะการต่อสู้ของเขาให้ได้

นอกจากกษัตริย์ซ่านกวนที่ไม่สบายใจแล้ว ยังมีอีกสองคนก้เหมือนกัน ก็คือองค์ชายใหญ่ซ่านกวนจื่อจื้อ องค์ชายสองซ่านกวนจื่อโม่

กษัตริย์ซ่านกวนมีลูกชายทั้งหมด 3 คน นอกจากพวกเขาแล้วยังมีซ่านกวนจื่อฉินอีกด้วย แต่ปัญหาที่สำคัญคือ หยางเฉินมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับซ่านกวนโหรว ซึ่งเป็นลูกสาวของซ่านกวนจื่อฉิน แม้แต่ซ่านกวนโหรวก็กลายเป็นผู้หญิงของหยางเฉินแล้ว

“ใช่ครับท่าน คุณหยางเป็นคนที่เห็นคุณค่าของความรู้สึกและเห็นความเป็นธรรม หากเขารู้ว่าองค์หญิงโหรวถูกกักขังเพื่อช่วยเขา เขาจะไม่ยอมเรื่องผ่านไปง่ายๆแน่นอนครับ”

“ฝ่าบาท โปรดออกคำสั่ง ปล่อยองค์หญิงโหรวครับ!”

ผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์ซ่านกวนก็พูดขึ้นอีกครั้ง

แต่ว่า ใบหน้าของกษัตริย์ซ่านกวนดูมืดมนยิ่งขึ้นไปอีก

ถ้าเป็นเมื่อก่อน เขาคงส่งบัลลังก์ให้ซ่านกวนโหรวโดยไม่ต้องมีใครบอก แต่ดูจากทัศนคติของผู้แข็งแกร่งในราชวงศ์แล้ว เขาก็เปลี่ยนใจแล้ว

“เสด็จพ่อ อย่าปล่อยให้ซ่านกวนโหรวไป! คราวนี้ที่หยางเฉินที่มา เขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ อย่างแน่นอน ตอนนี้มีเพียงซ่านกวนโหรวเท่านั้นที่อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา หยางเฉินไม่กล้าทำอะไรแน่นอน”

ซ่านกวนจื่อจื้อรีบพูดขึ้น และหลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ใช้สายตาส่งสัญญาณให้ซ่านกวนจื่อโม่

ซ่านกวนจื่อโม่ เข้าใจทันทีว่าจากสถานการณ์ปัจจุบัน พวกเขาทั้งสองเป็นแค่ตั๊กแตนผูกเชือกไว้ เมื่อซ่านกวนโหรวได้รับการสนับสนุนจากหยางเฉิน แม้แต่กษัตริย์ซ่านกวนก็เปลี่ยนความจริงที่ว่า ซ่านกวนโหรวคือผู้สืบทอดบัลลังก์ไม่ได้

ดังนั้นตอนนี้พวกเขาจึงต้องหาวิธีหยุดยั้งซ่านกวนโหรวได้สืบราชบัลลังก์ มิฉะนั้น ไม่งั้นพวกเขาจะไม่มีโอกาสแล้วจริงๆ

ในเวลานี้ ซ่านกวนจื่อฉินซึ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ก็พูดขึ้น: “เสด็จพ่อ ท่านควรปล่อยโหรวเอ๋อร์ไปครับ! ในเมื่อคุณหยางมาแล้ว แถมยังทำให้ผู้พิทักษ์ราชวงศ์ออกมา ผมว่าเขามีความมั่นใจและเตรียมตัวเต็มที่ เขาเป็นคนที่เห็นแก่ความเป็นธรรมอยู่แล้ว ถ้าเขารู้ว่าโหรวเอ๋อร์ถูกกักขังไว้ เขาจะไม่ปล่อยท่านไปง่ายๆแน่นอนครับ”

ออร่าศิลปะการต่อสู้ที่รุนแรงเล็ดลอดออกมาจากร่างกายของกษัตริย์ซ่านกวน เขาจ้องไปที่ซ่านกวนจื่อฉิน ด้วยสายตาที่จ้องเขม็งและกัดฟันและพูดว่า “นายกำลังบังคับฉันอยู่ใช่ไหม?”

ซ่านกวนจื่อฉินพูดอย่างใจเย็น: “เสด็จพ่อ ผมแค่พูดความจริงครับ อีกอย่างนะครับ โหรวเอ๋อร์เป็นทายาทที่ท่านตั้งใจตั้งไว้แล้ว และตอนนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับคุณหยางใกล้ชิดกันมากครับ นี่เป็นโอกาสสำหรับราชวงศ์ของเรา หากท่านต้องการบัลลังก์แก่โหรวเอ๋อร์ ในอนาคตคุณหยางก็จะเป็นผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ซ่านกวนของเรา เป็นผู้พิทักษ์ที่แท้จริงครับ”