The king of War นิยาย บท 1596

ในเวลานี้ ความแข็งแกร่งของหยางเฉินที่แสดงออกมา เกินกว่าที่พวกเขาคาดไว้โดยสิ้นเชิง

หลิวเหล่าก้วยและเย่หลินไม่รู้เลย ว่าเมื่อไม่นานมานี้ เกิดอะไรขึ้นที่ราชวงศ์เฝิง ยิ่งไม่รู้ถึงแดนวิถีบู๊ของหยางเฉิน เพียงเวลาสั้นๆแค่ปีเดียว จากแดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม พัฒนาถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกแล้ว

และพลังการต่อสู้ที่แท้จริงของหยางเฉิน ยิ่งเข้าใกล้กับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด

“คิดจะหนีเหรอ? มันสายไปแล้ว!”

สายตามองไปที่เย่หลินที่กำลังเคลื่อนตัว ได้ถอยห่างไปหลายสิบเมตรแล้ว หยางเฉินกระทืบพื้น พื้นก็จมลงไปจนเป็นหลุมลึก และตัวของเขาก็หายไป

“ตูม!”

ทันทีที่จู่โจมเสร็จ ตัวของเย่หลินก็ถูกโจมตีอย่างแรง เลือดพ่นออกจากปาก ตัวของเขาก็ลอยขึ้นไปบนฟ้า

หลิวเหล่าก้วยที่อยู่ข้างๆ ก็ช็อก เขารู้ว่าพลังของหยางเฉินแข็งแกร่งมาก แต่ไม่คาดคิดว่า พลังของหยางเฉินจะแข็งแกร่งได้มากขนาดนี้

โจมตีแค่ครั้งเดียว ทำเอาแดนเหนือมนุษย์ขั้นหกอย่างเย่หลิว กระอักเลือด

และความแข็งแกร่งในตอนนี้ของหลิวเหล่าก้วย อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นต้นเท่านั้น

เมื่อเทียบกับหยางเฉินซึ่งมีความแข็งแกร่งเทียบเท่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด เขายังอ่อนแอมาก

เดิมทีเขาคิดว่า แดนวิถีบู๊ได้เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ด ก็แข็งแกร่งมากแล้ว แต่ไม่คาดคิด ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเฉิน

ผู้แข็งแกร่งจากทุกสารทิศที่มาเข้าร่วมการประลองศึกเจ้าราชาแห่งเมืองเยี่ยนตู ในตอนนี้ต่างตกตะลึงจนอ้าปากค้าง ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ มันถึงน่ากลัวเช่นนี้

พวกเขายังกล้าคิดที่จะมาชิงบัลลังก์ของราชาแห่งเมืองเยี่ยนตู ดูท่าตอนนี้ มันคงกลายเป็นเรื่องตลก

“ตอนนี้ ถึงตาแกแล้ว!”

ดวงตาของหยางเฉินจ้องไปที่หลิวเหล่าก้วย พูดด้วยความเย็นชา

เมื่อได้ยิน สีหน้าของหลิวเหล่าก้วยก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ไม่มีความลังเล ขยับเท้า แล้ววิ่งหนีไปในทิศทางตรงกันข้าม

หยางเฉินหัวเราะเยาะ “ครั้งที่แล้ว ยังมีผู้แข็งแกร่งจากแดนที่เก้า เมืองเหมียวช่วยแกไว้ คราวนี้ ยังมีใครที่ช่วยแกได้อีก?”

หลังสิ้นเสียง ตัวของเขาก็หายไป

พวกแดนเทพที่มาเข้าร่วม ไม่เห็นแม้แต่เงาของหยางเฉิน สัมผัสได้เพียงพลังอำนาจของวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัว ที่ห้อมล้อมผู้ชม

วินาทีถัดมา ร่างของหยางเฉินก็ปรากฏอยู่ต่อหน้าหลิวเหล่าก้วย

สีหน้าหลิวเหล่าก้วยเปลี่ยนไปอย่างมาก ตะโกนว่า “หยางเฉิน เดิมทีแกกับฉันก็ไม่เคยมีความเกลียดชังต่อกัน ถ้าแกปล่อยฉันไป ฉันรับปากว่าอนาคตจะไม่เป็นศัตรูกับแกอีก”

หยางเฉินแสยะยิ้ม “ตอนนี้รู้ว่าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉันแล้ว เลยคิดว่าต่อไปจะไม่เป็นศัตรูกับฉันงั้นเหรอ? แต่ว่า แกคิดเหรอว่าด้วยความแข็งแกร่งของฉันในตอนนี้ ยังต้องกลัวว่าแกจะมาเป็นศัตรูกับฉันอีกเหรอ ?”

เห็นเพียงดวงตาสีแดงเลือดของเขา สีเลือดยิ่งเข้มข้นขึ้น เต็มไปด้วยจิตสังหาร เหมือนกับเทพเจ้าที่มาจากนภา ทรงพลังมาก

หลิวเหล่าก้วยรู้ดีว่า หยางเฉินจะไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน แววตาที่ดูบ้าคลั่ง ทันใดนั้นก็เห็นเขาสะบัดแขนทันที พิษกู่ที่ดุร้าย ก็บินไปทางหยางเฉินโดยตรง

หยางเฉินขมวดคิ้ว คัมภีร์ต้าเต้าเทียนหยานเทคนิคการหายใจขั้นหกกำลังเริ่มขึ้น สายเลือดคลั่งก็เปิดใช้งานอย่างสมบูรณ์ โมเมนตัมที่น่าสะพรึงกลัว ก็แผ่กระจายออกมาจากร่างกายของเขา

เห็นเขากระแทกฝ่ามือออกไป คลื่นพลังขนาดใหญ่ ก็ปัดพิษกู่ปลิวออกไป

“ชั่วร้ายจริงๆ! สมควรตาย！”

หยางเฉินตะโกนด้วยความโกรธ วิถีบู๊ในตัวเปล่งออก เห็นตัวของเขาที่แวบวับ ปรากฏตัวต่อหน้าหลิวเหล่าก้วย ยกมือปล่อยหมัดชกออกไป

สีหน้าหลิวเหล่าก้วยแย่ลงในทันใด จ้องมองหยางเฉินที่ต่อยเข้ามา ไม่สามารถหลบหลีก

“ตูม!”

หมัดกระทบหน้าอกของหลิวเหล่าก้วย จากนั้นก็มีเสียงกระดูกแตกหัก ร่างของหลิวเหล่าก้วยเหมือนว่าวที่เชือกขาด ปลิวขึ้นไปทันที

ตูม!

แล้วก็มีเสียงดังขึ้นอีก ร่างของหลิวเหล่าก้วยก็กระแทกลงกับพื้นอย่างหนัก

ในตอนนี้ ใจกลางสนาม มีเพียงหยางเฉินที่ยืนเอามือไขว้หลัง