The king of War นิยาย บท 1655

เสียงที่ดังมาจากด้านหลัง ทำให้หวยหลันหน้าซีดเผือด

“เธอหักหลังพวกเราเหรอ”

เหล่าจิ่วสีหน้าอึมครึม ดวงตาโหดเหี้ยม จ้องไปที่หวยหลัน

หวยหลันร้อนใจ รีบอธิบายว่า “ฉันเปล่า ฉันเปล่าจริงๆ นะ ผู้อาวุโส คุณต้องเชื่อฉัน! ตอนนี้ฉันหักหลังจวนเมืองหวยเฉิงแล้ว เจ้าเมืองหวยเฉิง ไม่ปล่อยฉันแน่ ฉันไม่มีทางถอยแล้ว ผู้อาวุโสได้โปรดเชื่อฉันด้วย!”

ความอาฆาตแผ่ออกจากตัวเหล่าจิ่ว เขาจ้องหวยหลันอย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “ในเมื่อเธอไม่ได้หลอกเรา งั้นพวกด้านหลัง พละกำลังไม่ได้แข็งแกร่ง ฝากเธอรับมือด้วย”

หวยหลันเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์เช่นกัน พละกำลังถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามแล้ว ส่วนผู้แข็งแกร่งที่ตามมาด้านหลัง ดูจากพลังบู๊ที่พวกเขาปล่อยออกมา คนที่แข็งแกร่งสุด ก็คือแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามเหมือนกัน

หวยหลันสีหน้าตระหนก ดวงตาแดงก่ำ น้ำตาคลอเบ้า มองหยางเฉินอย่างน่าสงสาร “พี่หยาง ฉันไม่ได้หลอกคุณจริงๆ”

พูดจบ เธอหันหลังไป เป็นฝ่ายพุ่งเข้าไปฆ่าผู้แข็งแกร่ง ของจวนเมืองหวยเฉิง

หยางเฉินทนไม่ได้ อยู่ในเมืองหวยเฉิง มาสองสามวัน หวยหลันไม่ได้ทำเรื่องผิดต่อเขาเลย เขาคิดว่าหวยหลัน ไม่เหมือนกำลังพูดโกหก

เหล่าจิ่วมองหวยหลัน ที่พุ่งเข้าไปหาาผู้แข็งแกร่ง ของจวนเมืองหวยเฉิง แล้วพูดเสียงทุ้มว่า “หยางเฉิน บนโลกนี้ คนที่นายคู่ควรจะเชื่อใจ 100 เปอร์เซ็นต์ มีไม่มากหรอกนะ”

“ผู้หญิงคนนี้ เป็นคนของเจ้าเมืองหวยเฉิง เธอบอกว่าพาพวกเราออกจากเมืองหวยเฉิงได้ ฉันไม่ได้เชื่อขนาดนั้น”

หยางเฉินก็รู้ว่าเหล่าจิ่วเป็นห่วงเขา จึงพยักหน้า มองเรือลำเล็ก กลางแม่น้ำ ที่กำลังพายมาหาพวกเขาช้าๆ เขาพูดกับเหล่าจิ่วว่า “งั้นรอดูแล้วกัน ถ้าเธอฆ่าคนของจวนเมืองหวยเฉิง ผมว่าเราพาเธอออกไปด้วยได้”

เหล่าจิ่วเห็นหยางเฉินพูดแบบนี้ จึงพูดว่า “ได้ เอาตามที่นายว่า!”

ตอนนี้ หวยหลันกำลังปะทะกับผู้แข็งแกร่ง ของจวนเมืองหวยเฉิง พลานุภาพบู๊แดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ระเบิดออกจากตัวเธอ พุ่งไปฆ่าผู้แข็งแกร่ง ของจวนเมืองหวยเฉิงทันที

ผู้แข็งแกร่งจวนเมืองหวยเฉิง มาทั้งหมดสามคน นำมาด้วยผู้แข็งแกร่งพละกำลัง แดนเหนือมนุษย์ขั้นสาม ส่วนสองคนที่เหลือ เป็นผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ขั้นสอง

ส่วนหวยหลัน มีพละกำลัง แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามอยู่แล้ว ปะทะกับผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ทั้งสามคน แรงกดดันยังคงสูงมาก

“หวยหลันเธอกล้ามาก กล้าหักหลังจวนเมืองหวยเฉิง กลับตัวตอนนี้ ยังพอมีทางรอด ไม่งั้นเท่ากับรนหาที่ตาย!”

ผู้แข็งแกร่งคนที่นำมา ตบลงไปบนตัวหวยหลัน แล้วแผดเสียงพูดออกมา

หวยหลันกัดฟันพูดว่า “ในเมื่อฉันเลือกที่จะหักหลังแล้ว คงไม่มีทางกลับตัวแล้ว นายก็รู้ว่าเจ้าเมือง เป็นคนยังไง ถึงฉันกลับตัว เขาก็ไม่ปล่อยฉันอยู่ดี”

“พวกนายเข้ามาเลย! เพราะอีกเดี๋ยว ฉันจะเอาจริงแล้ว ไม่ฉัน ก็พวกนาย ที่ต้องตาย!”

เมื่อพูดจบ พลังบู๊บนตัวหวยหลันพลุ่งพล่าน ระยะเวลาสั้นๆ พุ่งสูงถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามชั้นยอด ใกล้ถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นสี่ชั้นต้นอีกด้วย

ผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิง ทั้งสามคน สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

ผู้แข็งแกร่งคนที่นำมา จ้องหวยหลัน ด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วพูดว่า “คิดไม่ถึง ว่าเธอแข็งแกร่งถึงขั้นนี้แล้ว ก่อนหน้านี้ ประเมินเธอต่ำไปหน่อย! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นอย่าหาว่าเราลงมืออย่างไร้เยื่อใยแล้วกัน!”

เมื่อพูดจบ พลานุภาพบู๊บนตัว ผู้แข็งแกร่งของจวนเมืองหวยเฉิงทั้งสามคน พุ่งสูงขึ้นมาก

แม้ไม่ถึงขั้นหวยหลัน แต่พละกำลังของพวกเขา เหนือกว่าแดนของตัวเองแล้ว

ได้ยินคำพูดของเหล่าจิ่ว หวยหลันจึงแน่ใจว่า เหล่าจิ่วเชื่อเธอ

เธอดีใจมาก รีบพูดว่า “ขอบคุณผู้อาวุโส! ขอบคุณผู้อาวุโส!”

หยางเฉินก็มองหวยหลัน แล้วพูดว่า “หวยหลัน หวังว่าเธอจะเข้าใจ เพราะตอนนี้เราตกอยู่ในสถานการณ์ ที่อันตรายมาก ถ้ายืนยันไม่ได้ ว่าเธอหักหลังจวนเมืองหวยเฉิง จริงหรือเปล่า เราก็ไม่กล้าพาเธอออกไปเหมือนกัน”

หวยหลันรีบพูดว่า “พี่หยาง ฉันเข้าใจ คุณไม่ต้องอธิบายกับฉันหรอก วางใจเถอะ ถ้าคุณคิดว่ามีฉันอยู่ข้างกาย จะส่งผลกระทบกับคุณ รอให้ออกจากเมืองหวยเฉิง ฉันจะไปเอง ถ้าคุณคิดว่าการที่ฉันอยู่ข้างกาย ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง งั้นฉันจะติดตามคุณไปด้วย”

เธอเป็นผู้หญิง ตอนนี้หักหลังจวนเมืองหวยเฉิงอีก คงทำได้เพียงอยู่กับหยางเฉิน จึงจะปลอดภัยสักนิด

ถ้าไม่ได้อยู่กับหยางเฉิน จากพละกำลังแดนเหนือมนุษย์ขั้นสามชั้นยอดของเธอ ถ้าเจอผู้แข็งแกร่ง แดนเหนือมนุษย์ขั้นสามชั้นยอด ของจวนเมืองหวยเฉิงตามฆ่า เธอไม่มีโอกาสรอดแน่

หยางเฉินพูดว่า “รอให้ออกจากเมืองหวยเฉิงก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน!”

เขารู้เหมือนกันว่า หวยหลันอยู่ข้างกายเขา เธอจะมีโอกาสรอดเพิ่มขึ้นมาก เพราะพละกำลังของเขาตอนนี้ เข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเจ็ดชั้นกลางแล้ว ในตอนที่ใช้แรงทั้งหมด สามารถปลดปล่อยพลังต่อสู้ ทัดเทียมกับแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น ออกมาได้

แน่นอนว่าตอนนี้ เขาต้องการผู้แข็งแกร่งข้างกาย แม้พละกำลังของหวยหลัน เทียบเขาไม่ได้ แต่ก็พอช่วยเหลือเขาได้บ้าง

ขณะนั้น เรือลำเล็กลำนั้น มาถึงฝั่งแล้ว ชายชราผมขาว สวมหมวกงอบคนหนึ่ง ลงมาจากเรือ

เหล่าจิ่วมายืนขวางหน้าหยางเฉินทันที มองชายชราแล้วพูดว่า “เราต้องการออกจากเมืองหวยเฉิง ช่วยไปส่งเราหน่อย!”

ชายชราหรี่ตามองทุกคน แล้วพูดว่า “ขอโทษด้วย พวกนายคือคนที่เจ้าเมืองหวยเฉิง ต้องการให้อยู่ที่นี่ ถ้าฉันส่งพวกนายไป ฉันคงไม่มีที่ยืนในเมืองหวยเฉิงอีก”