The king of War นิยาย บท 1688

ภายใต้การต้อนรับของเจ้าเมืองมู่ ไม่นานพวกหยางเฉินก็ได้นั่งลง มารยาทของจวนมู่นั้นละเอียดมาก ทุกคนเพิ่งนั่งลง ก็มีหญิงสาวสวยงามหลายคนมาเทน้ำชาบริการให้

หยางเฉินนิ่งสงบอย่างมาก ในเมื่อมาแล้วก็ต้องสงบจิตไว้ เหมือนดั่งที่มู่ฮว๋าพูด หากพวกเขาต้องการจะจากไป แทบจะไม่มีความหวังเลย

ในเมื่อเช่นนี้ หากมาที่จวนมู่ บางทีอาจจะพอมีความหวังบ้าง

หยางเฉินเอ่ยปากพูดว่า “ไม่ทราบว่าเจ้าเมืองมู่เชิญพวกผมมานั้นมีธุระอะไรงั้นหรือครับ?”

ก่อนหน้านี้ที่มู่ฮว๋าขวางพวกเขาไว้ก็ได้พูดแล้วว่า ให้พวกเขามาจวนมู่เพื่อหลบซ่อนให้สถานการณ์ดีขึ้นก่อน เมื่อสถานการณ์ดีขึ้นแล้ว ค่อยให้พวกเขาจากไป

แต่ว่าหยางเฉินรู้ดี ว่าจวนมู่ไม่มีทางที่คิดแค่อยากจะช่วยเหลือพวกเขาเฉยๆ แล้วกล้าเสี่ยงรั้งพวกเขาไว้ที่จวนมู่ชั่วคราว

เมื่อได้ฟังคำพูดของหยางเฉินแล้ว เจ้าเมืองมู่ยิ้ม มองไปที่หยางเฉินแล้วพูดว่า “ในเมื่อน้องหยางเอ่ยปากถามมาตามตรงอย่างนี้แล้ว อย่างนั้นฉันก็พูดตามตรงเลยละกัน”

เงียบสักพัก เจ้าเมืองมู่ก็เอ่ยปากพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่า ข้างกายของน้องหยางมีน้องหมอวิเศษที่เก่งวิชาแพทย์อย่างมากคนหนึ่ง? นามว่าเฝิงเสียวหว่าน?”

หยางเฉินระแวดระวังขึ้นมาทันที สายตาจับจ้องเจ้าเมืองมู่ แล้วเอ่ยปากพูดว่า “เธอเป็นน้องสาวของผม！”

ประโยคเดียว แสดงออกถึงความคิดของเขาชัดเจน

เมื่อรู้สึกได้ถึงความเป็นศัตรูของหยางเฉิน เจ้าเมืองมู่เองก็ไม่ได้ถือสา พูดยิ้มๆว่า “น้องหยางอย่าได้เข้าใจผิด ฉันไม่ได้มีความคิดร้ายใดๆต่อน้องสาวนาย แต่แค่อยากจะเชิญเธอมารักษาให้กับฉันเท่านั้น”

“ไม่ปิดบังพวกนายเลย หลายปีก่อน ฉันต่อสู้กับผู้อื่น ประมาทอีกฝ่าย ทำให้ถูกจัดการขาทั้งสองข้าง หลายปีมานี้ ฉันหาหมอผู้มีชื่อเสียงทั่วโลก ล้วนไม่สามารถรักษาขาของฉันให้หายได้”

“ได้ยินมาว่าวิชาการแพทย์ของน้องสาวนายเก่งกาจไม่มีใครเทียบได้ ดังนั้นฉันจึงอยากจะเชิญให้น้องสาวนายมารักษาขาทั้งสองข้างให้กับฉัน น้องหยางก็ถือเป็นผู้มีพระคุณของมู่เจียงซานคนนี้ ต่อไปหากมีอะไรที่ต้องการให้ฉันช่วยเหลือ ก็สามารถพูดมาได้เลย ฉันจะไม่ปฏิเสธอย่างแน่นอน”

เมื่อฟังคำพูดของเจ้าเมืองมู่แล้ว หยางเฉินถึงได้รู้เจตนาของอีกฝ่าย

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายได้ตรวจสอบตัวเขามาแล้ว ไม่อย่างนั้นก็คงไม่รู้ว่าข้างกายของเขามีเฝิงเสียวหว่านที่เก่งวิชาแพทย์อย่างมาก”

ในเวลานี้ มู่ฮว๋าที่ยืนอยู่ด้านหลังเจ้าเมืองมู่ เอ่ยปากพูดว่า “เพียงแค่คุณหยางตอบตกลง พวกเราสามารถรับประกันกับคุณได้ว่า ถึงแม้จะเป็นเจ้าเมืองหวยเฉิงมาด้วยตัวเอง ก็ไม่สามารถพาตัวของคุณไปได้”

ในคำพูดของมู่ฮว๋า เต็มไปด้วยความมั่นใจ

หยางเฉินมีความตกใจเล็กน้อย ดูแล้วตระกูลมู่แห่งนี้จะไม่ธรรมดา ไม่อย่างนั้นก็คงไม่พูดคำพูดเช่นนี้ออกมา

หยางเฉินเงียบไปสักพัก แล้วเอ่ยปากพูดว่า “ฉันตอบตกลงพวกนายได้ แต่ว่า พวกนายต้องรับประกันความปลอดภัยของน้องสาวฉัน”

ในตอนนี้ รอบกายของเขาเต็มไปด้วยความอันตราย ถ้าหากต้องทำให้เฝิงเสียวหว่านเดือดร้อนเพียงเพราะรักษาให้กับเจ้าเมืองมู่ อย่างนั้นทุกอย่างก็ไม่คุ้มกับการสูญเสีย

เจ้าเมืองมู่ยิ้มเล็กน้อย “น้องหยางสบายใจได้ ในเมื่อฉันกล้าพูดอย่างนี้แล้ว ฉันก็ต้องมีความมั่นใจของฉันแน่นอน หากว่าเจ้าเมืองหวยเฉิงมาที่จวนมู่ของฉันด้วยตัวเองจริงๆ ก็ไม่มีทางกล้าทำตัวกำเริบเสิบสาน！”

หยางเฉินเหลือบมองเจ้าเมืองมู่อย่างลึกซึ้ง แล้วเอ่ยปากพูดว่า “ฉันสามารถให้น้องสาวฉันมาได้ แต่ว่า ต้องรออีกหลายวัน ไม่ทราบว่าได้หรือไม่?”

เจ้าเมืองมู่พยักหน้าเล็กน้อย “ได้ ตามที่นายว่า ให้เวลานายอีกสามวัน เป็นยังไง?”

หยางเฉินพยักหน้า “ตกลง！”

เจ้าเมืองมู่ยิ้มอ่อน แล้วออกคำสั่งกับมู่ฮว๋าว่า “มู่ฮว๋า หลายวันนี้ น้องหยางและผองเพื่อนของเขาก็มอบหมายให้นายดูแลแล้วกันนะ อย่าได้เสียมารยาทต่อแขกสำคัญละ”

มู่ฮว๋าพยักหน้า พูดว่า “ท่านเจ้าเมืองวางใจได้ครับ ผมจะไม่เสียมารยาทต่อแขกสำคัญแน่นอนครับ”

เจ้าเมืองมู่พยักหน้า “นายไปจัดเตรียมที่พักของพวกน้องหยางเขาก่อน”

“ครับ！”

มู่ฮว๋าพยักหน้า แล้วก็พาพวกหยางเฉินเขาจากไป

ทุกคนเพิ่งจากไป ผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งที่สวมใส่เสื้อเพ้าสีดำปกคลุมไปทั้งตัวก็เดินออกมา

ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำถามเสียงเข้มว่า “ท่านเจ้าเมืองครับ คุณคิดจะเป็นศัตรูกับเจ้าเมืองหวยเฉิงเพราะเจ้าหนุ่มคนนี้จริงๆงั้นหรือครับ?”

เจ้าเมืองมู่ยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากพูดว่า “ทำไม? นายคิดว่า หยางเฉินไม่มีค่าพอให้ฉันทำแบบนี้ด้วยงั้นหรอ?”

ผู้แข็งแกร่งเพ้าดำพูดว่า “จวนเจ้าเมืองหวยเฉิงกำลังแข็งแกร่ง ได้ยินมาว่าแม้แต่หุบเขาราชายา ก็ได้ถูกเขาจัดการไปแล้ว ราชายาในตอนนี้ ก็ได้กลายเป็นนักโทษภายใต้ของเขา เห็นได้ชัดว่า เจ้าเมืองหวยเฉิงคาดการณ์ไม่ได้นะครับ”