The king of War นิยาย บท 169

“จริงด้วย คำพูดที่คุณหงพูดออกมาเสมือนน้ำที่สาดออกไป ไม่เคยเก็บกลับมา ต่อไปงานประมูลที่คุณหงรับผิดชอบ จะไม่เห็นคนตระกูลเฉินอีกต่อไป!”

......

คนโดยรอบล้วนมองเฉินอิงจวิ้นด้วยสีหน้าเย็นชา

“ถ้านายขอให้คุณหยางยกโทษให้ได้ งั้นฉันจะถอนคำสั่งเมื่อกี้นี้ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้!”

ขณะที่ผู้คนกำลังถกเถียงกันอยู่ว่าหงฝูไม่อาจถอนคำพูดที่บอกออกไปแล้วได้ หงฝูกลับแสดงออกมาทันใดว่าสามารถถอนคำสั่งเมื่อสักครู่คืนได้

แต่กลับต้องทำให้ชายหนุ่มที่เค้ากายนิ่งไม่ขยับเป็นท่อนไม้ผู้นั้น ให้อภัยเฉินอิงจวิ้น

พูดมาแบบนี้ คนที่ไม่เคยแหกกฎระเบียบของตนเองมาก่อน ปัจจุบันนี้กลับแหกกฎเพราะชายหนุ่มคนหนึ่ง

เฉินอิงจวิ้นทำหน้าตื่นตกใจเช่นกัน ไม่นานเขามองด้านหน้าของหยางเฉินด้วยท่าทางไม่ยินยอม กัดฟันแน่นพร้อมพูดว่า “ขอโทษ ผมไม่ควรเหยียดหยามคุณ ยังขอให้คุณหยางยกโทษให้ผมด้วย!”

หยางเฉินหัวเราะนิ่งๆ “นี่คือท่าทีของนายที่ขอให้คนอื่นยกโทษให้งั้นเหรอ?”

ไฟโกรธในใจของเฉินอิงจวิ้นพลุ่งพล่าน แต่นึกถึงผลสุดท้ายจะถูกไล่ออกไปจากที่นี่ เขาจำเป็นต้องหาวิธีได้รับการให้อภัยจากหยางเฉิน

“คุณหยางครับ ผมเป็นคนโง่เขลา มีตาหามีแววไม่ คุณหยางได้โปรดมีเมตตากรุณา อย่าได้ถือสาคนตัวเล็กๆ อย่างผมเลยนะครับ”

เฉินอิงจวิ้นก้มศีรษะลงแล้ว ท่าทีและน้ำเสียงดูเคารพนอบน้อมที่สุด

แต่ไม่มีใครสามารถมองเห็น เขาก้มศีรษะลง เวลานี้ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้น

เขาเป็นคุณชายตระกูลเฉินที่น่าเกรงขาม ไม่เคยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้มาก่อน แถมยังอยู่ต่อหน้าตระกูลร่ำรวยชั้นนำมากขนาดนี้อีก

ไม่ฆ่าหยางเฉิน สาบานว่าเขาไม่ใช่คนแล้ว

“คุณหยาง ผมสำนึกผิดแล้วครับ ขอให้ท่านปล่อยผมไปสักครั้ง!”

“คุณหยางครับ ผมก็ผิดไปแล้ว!”

......

เวลานี้ นอกจากหยวนเซ่า อีกสามคนที่เมื่อสักครู่นี้ถูกหงฝูเอ่ยชื่อต่างวิ่งมาวิงวอนด้านหน้าหยางเฉิน

หยางเฉินหัวเราะนิดๆ “ในเมื่อพวกนายสำนึกผิดแล้ว งั้นฉันจะปล่อยพวกนายไปสักครั้ง!”

“ขอบคุณครับคุณหยาง!” ชั่วขณะนั้นหลายคนดีใจ รีบกล่าวขอบคุณ

ในที่สุดเฉินอิงจวิ้นก็โล่งอกไปทีหนึ่ง แต่ตอนที่เขาคิดว่าตนเองสามารถอยู่ต่อไปได้ หยางเฉินกลับยื่นมือชี้ไปยังเขาแล้วพูดว่า “แต่ว่าเขา ฉันไม่ยกโทษให้!”

ความรู้สึกบนหน้าของเฉินอิงจวิ้นแข็งค้างในขณะนั้น คนอื่นๆ ต่างทำหน้าตกใจ

หลังหยางเฉินชี้ไปยังเฉินอิงจวิ้นเสร็จ ยังไม่ถือว่าสิ้นสุด ทันใดนั้นยื่นมือชี้หยวนเซ่าด้วย “ยังมีนายด้วย ฉันไม่ยกโทษให้!”

ไม่ว่าจะเป็นเฉินอิงจวิ้น หรือหยวนเซ่า ล้วนเป็นลูกชายของตระกูลร่ำรวยชั้นนำแห่งเมืองเฉิงโจว ปัจจุบันนี้ต่างถูกหยางเฉินพุ่งเป้าต่อหน้าสาธารณชน

นี่เห็นได้ชัดว่าเป็นปฏิปักษ์กับตระกูลร่ำรวยชั้นนำของเมืองเฉิงโจว แต่มีบทเรียนเมื่อสักครู่นี้แล้ว จึงไม่มีใครกล้าพูดในเวลานี้

ชั่วขณะหนึ่งหยวนเซ่าระเบิดอารมณ์ขึ้น แต่ก่อนหน้าที่เขาจะระเบิดออกมา หยวนมู่เข้ามาทันใด ตบไหล่ของหยวนเซ่าแล้ว

“พี่ เจ้าหมอนี่วอนหาที่ตาย!” หยวนเซ่าพูดอย่างโมโห

หยวนมู่ยกมือขึ้นตบทีหนึ่ง ตบลงบนหน้าของหยวนเซ่าอย่างแรง

ก่อนหน้านี้โดนตบทีหนึ่งแล้ว ตอนนี้ยังมาตบอีกที โดยเฉพาะต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้

“หุบปาก! ถ้านายยังกล้าพูดจาไร้มารยาทกับคุณหยางอีก ก็ไสหัวออกไปจากตระกูลหยวนเลย!”

หยวนมู่ท่าทางโกรธเคือง แต่ทว่ากลับไม่มีใครสงสัยน้ำหนักคำพูดประโยคนี้ของเขา ที่ตระกูลหยวน หยวนมู่ถูกกำหนดให้เป็นผู้สืบทอดตระกูลหยวนแบบข้ามรุ่น จึงพอจะสามารถอธิบายความยอดเยี่ยมของเขาได้