The king of War นิยาย บท 1708

ในเวลานี้ เจ้าเมืองมู่อ่อนแรงอย่างมาก ขาทั้งสองของเขาไม่มีกำลังแม้แต่สักนิด

นักดาบเงาเพชฌฆาต รีบเดินมุ่งไปตรงหน้า พยุงเขาไว้ และพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม “ เจ้าเมือง เกิดอะไรขึ้นครับ?"

ด้วยความแข็งแกร่งของ นักดาบเงาเพชฌฆาต สัมผัสได้ชัดเจนว่าพลังของเจ้าเมืองมู่ลดลงอย่างมากในทันใด เมื่อเปรียบเทียบกับ เจ้าเมืองมู่ ที่มีความได้เปรียบในการต่อสู้กับ เจ้าเมืองหวยเฉิง ในตอนนี้ เขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

เจ้าเมืองมู่ส่ายหัวเล็กน้อยและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “พาฉันกลับก่อน!”

นักดาบเงาเพชฌฆาตโดยไม่พูดอะไรสักคำ รีบพาเจ้าเมืองมู่กลับถึงที่พัก

“เจ้าเมือง!”

มู่ฮว๋า ซึ่งรออยู่ที่พักของเจ้าเมืองมู่ตั้งนานแล้ว เห็นว่านักดาบเงาเพชฌฆาตพาเจ้าเมืองมู่กลับมา และรีบเข็นรถเข็นของเขาไปตรงหน้า

เจ้าเมืองมู่นั่งบนรถเข็น ใบหน้าของเขาซีดมาก และลมหายใจบนร่างของเขาไม่สมดุล

นักดาบเงาเพชฌฆาต ถามอย่างเคร่งขรึม: "เจ้าเมืองครับ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ?เมื่อกี้นี้ท่านยังสามารถยืนขึ้นได้และต่อสู้กับเจ้าเมืองหวยเฉิงโดยไม่พ่ายแพ้ เกิดอะไรขึ้นในตอนนี้?"

เจ้าเมืองมู่พูด: "เสียวหว่านใช้ทักษะทางการแพทย์ฟื้นฟูขาของฉันให้เป็นปกติชั่วคราว แต่มันอยู่ได้เพียงสิบนาทีเท่านั้น เมื่อผ่านไปสิบนาที ฉันจะกลับสู่สภาพเดิม"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักดาบเงาเพชฌฆาตพูดด้วยท่าทางตกใจ: "ในโลกนี้มีทักษะทางการแพทย์ที่มีมนต์ขลังจริงๆ หรือ?"

เจ้าเมืองมู่พูดด้วยรอยยิ้ม “หากฉันไม่ได้สัมผัสด้วยตัวเอง ฉันคงไม่เชื่อ เนื่องจากเสียวหว่านสามารถฟื้นฟูขาของฉันให้เป็นปกติได้ชั่วคราวได้ นั้นก็หมายความว่ามีความหวังอย่างยิ่งที่จะรักษาฉันได้”

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

การต่อสู้กับเจ้าเมืองมู่ในเมื่อกี้นี้ยังไม่ถึงจุดสูงสุดของเขา เขามั่นใจว่า หากขาของเขาสามารถกลับมาเป็นปกติได้ ความแข็งแกร่งของเขาจะพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว

เจ้าเมืองมู่มองไปที่มู่ฮว๋าและพูด “สั่งการลงไป เฝิงเสียวหว่านจะเป็นลูกทูนหัวของฉันในอนาคต และมีสิทธิ์ทั้งหมดเทียบเท่ากับรุ่นที่สามของตระกูลมู่ ถ้าใครกล้าที่จะดูหมิ่นเธอ มันคือการไม่เคารพฉัน!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นักดาบเงาเพชฌฆาต และ มู่ฮว๋าต่างก็ตกใจ

ก่อนหน้านี้เจ้าเมืองมู่อยากให้เฝิงเสียวหว่านเป็นลูกทูนหัวของเขา มันเป็นเพียงการพูดส่วนตัว แต่ตอนนี้ เจ้าเมืองมู่เผยแพร่ข่าวนี้ นั่นคือการให้นามชื่อกับเฝิงเสียวหว่าน

ด้วยคำพูดของเขา หลังจากนี้ใครจะกล้าดูหมิ่น เฝิงเสียวหว่าน ในจวนมู่อีกล่ะ?

เจ้าเมืองมู่พูดต่อ: “นอกจากนี้ จงประกาศให้หยางเฉินเป็นผู้ผู้อาวุโสในนามของจวนมู่ของเรา ไม่ว่าใครจะกล้าแตะต้องเขาก็ตาม นั่นแหละคือศัตรูของจวนมู่!”

คราวนี้ นักดาบเงาเพชฌฆาต และ มู่ฮว๋าก็ยิ่งตกใจกว่าเดิม

การประกาศให้ เฝิงเสียวหว่าน เป็นลูกทูนหัวของ เจ้าเมืองมู่เป็นเรื่องใหญ่อยู่แล้ว แต่สิ่งที่คาดคิดไม่ถึงก็คือ เจ้าเมืองมู่จะให้ หยางเฉินเป็นผู้อาวุโสในนามของ จวนมู่

ถ้าเป็นเช่นนี้ ชัดเจนเลยว่าต้องการยืนอยู่ฝั่งตรงกับจวนเมืองหวยเฉิง

จวนเมืองหวยเฉิงกำลังมองหาหยางเฉิน และแม้แต่ เจ้าเมืองหวยเฉิงก็มาที่ จวนมู่ด้วยตนเอง เจ้าเมืองมู่ไม่เพียง แต่ปฏิเสธที่จะมอบคนเท่านั้น แต่ยังต้องการให้หยางเฉินกลายเป็นผู้อาวุโสในนามของจวนมู่อีกด้วย

นี่มันตบหน้าของเจ้าเมืองหวยเฉิงชัดๆ

มู่ฮว๋าถาม: “เจ้าเมืองครับ เกินไปไหมครับที่ประกาศให้หยางเฉินเป็นผู้อาวุโสในนามของจวนมู่?”

เจ้าเมืองมู่ส่ายหัว มองไปที่มู่ฮว๋าแล้วถาม: “นายคิดว่าชายหนุ่มผู้ถูกเจ้าเมืองหวยเฉิงไล่ตามตัวฆ่า และเป็นชายหนุ่มอายุไม่ถึงสามสิบปี มีพลังแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดชั้นเจ็ด เขาไม่มีคุณสมบัติมาเป็นผู้อาวุโสในนามของจวนมู่ของเรา?