The king of War นิยาย บท 1738

"ชิ่ว!"

เมื่อเห็นว่ามีดสั้นกำลังจะแทงลงในหัวใจของหยางเฉิน ธนูน้ำก็พุ่งตรงไปที่ด้านหลังศีรษะของนักฆ่าเหมือนกับธนูจริง

ใบหน้าที่อยู่ภายใต้หน้ากากของนักฆ่า สีหน้าของเขาก็แข็งทื่อในทันใด

เนื่องจากความเฉื่อยของร่างกาย มีดในมือของเขา แทงไปตรงตำแหน่งหัวใจของหยางเฉิน แต่ก่อนที่เขาจะลอบสังหารหยางเฉิน ธนูน้ำได้แทงทะลุเข้าไปในด้านหลังศีรษะของเขาแล้ว ดังนั้น มีดสั้นในมือจึงไม่มีเรี่ยวแรงมากนัก เพียงแค่ทำให้ผิวหนังในตำแหน่งหัวใจของหยางเฉินได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น

แม้ว่าหยางเฉินจะยังไม่ตื่นขึ้นมา แต่เขาก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้นอย่างแท้จริง และร่างกายของเขาก็ไม่ได้อ่อนแอเลย ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ต่ำกว่าแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปด ด้วยความเฉื่อยของมีดสั้นนั้น ไม่สามารถแทงเข้าไปในร่างกายของเขาได้เลย

ในเวลานี้ นักดาบเงาเพชฌฆาตที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดที่กำลังจะลงมือ เบิกตากว้าง

ตั้งแต่วินาทีที่นักฆ่าเข้าไปในลานที่หยางเฉินอยู่ เขาก็ตกเป็นเป้าหมายของนักดาบเงาเพชฌฆาตแม้ว่าหยางเฉินจะไม่ได้สังหารนักฆ่าด้วยธนูน้ำที่ควบแน่นด้วยพลังแห่งธาตุน้ำ นักดาบเงาเพชฌฆาตก็จะลงมือเช่นกัน

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

นักดาบเงาเพชฌฆาตยังคงซ่อนตัวอยู่ในความมืด ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

เขารู้ว่าหยางเฉินได้ฝึกฝนพลังแห่งธาตุน้ำออกมาแล้ว แต่เขาคิดไม่ถึงว่าหยางเฉินสามารถใช้พลังแห่งธาตุน้ำถึงขั้นนี้ ใช้น้ำควบแน่นเป็นธนูในการฆ่าคน

ในฐานะผู้แข็งแกร่งบูโด เขารู้ดีว่ามันยากแค่ไหนที่จะฝึกฝนพลังแห่งธาตุน้ำให้ถึงระดับนี้ได้

"ไม่ใช่!"

นักดาบเงาเพชฌฆาตส่ายหัวทันที ความเคร่งขรึมบนใบหน้าของเขาก็เพิ่มมากขึ้น และเขาก็พูดกับตัวเองเบาๆ "คนที่ฆ่านักฆ่าด้วยธนูน้ำ ไม่ใช่หยางเฉิน"

“ถ้าเป็นเขาจริงๆ แสดงว่าเขาฟื้นแล้ว แต่เมื่อนักฆ่าถูกธนูน้ำฆ่า หยางเฉินซึ่งนอนอยู่บนเตียงก็ไม่ได้หลบ ตอนนี้ ศพของนักฆ่านอนทับอยู่บนร่างของเขา”

“ดังนั้น คนที่ฆ่านักฆ่าด้วยพลังแห่งธาตุน้ำเมื่อกี้นี้ ไม่ใช่หยางเฉิน แต่เป็นคนอื่น!”

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ในใจของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ และเขามองไปรอบๆด้วยความกลัว แต่เขายังไม่รู้สึกถึงว่ามีผู้แข็งแกร่งอื่นอยู่ระแวกนี้

นักดาบเงาเพชฌฆาตจ้องมองไปทางหยางเฉินอยู่นาน จากนั้นก็กระโดดลงมา เหมือนกับใบไม้ที่ร่วงหล่น ค่อยๆตกลงไปที่พื้น จากนั้นเข้าไปในห้องของหยางเฉินจากทางหน้าต่าง และนำศพของนักฆ่าออกไป

จวนมู่ ในห้องของเจ้าเมืองมู่

บนพื้น มีศพที่สวมชุดดำนอนอยู่ ใบหน้าของศพที่สวนหน้ากากไว้ได้ถูกถอดออก

“มันเป็นมู่เฉิงเย่! เขากล้าดียังไง ถึงกล้าแอบผมไปลอบสังหารหยางเฉิน โชคดีที่หยางเฉินไม่เป็นอะไร ไม่เช่นนั้น จวนมู่คงจะถูกคนอื่นทำลายล้างไปแล้ว”

เจ้าเมืองมู่จ้องมองไปที่ศพ และพูดอย่างโกรธเคือง

นักดาบเงาเพชฌฆาตได้บอกทุกอย่างที่เขาเห็นด้วยตาของเขาเองให้กับเจ้าเมืองมู่ และได้พูดการคาดเดาของเขาด้วย

เจ้าเมืองมู่มองไปที่นักดาบเงาเพชฌฆาตอีกครั้งและกล่าวว่า "นักดาบเงา ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมาก มิฉะนั้น เกิดเรื่องใหญ่แน่"

นักดาบเงาเพชฌฆาตส่ายหัวและพูดอย่างเคร่งขรึม "เบื้องหลังหยางเฉิน มีผู้พิทักษ์อยู่จริงๆด้วย หยางเฉินอยู่ในจวนมู่เป็นเวลานานขนาดนี้ เรายังไม่พบอีกฝ่าย เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายอยู่เหนือเราสองคน เกรงว่าได้เข้าสู่แดนนภาแล้ว”

เจ้าเมืองมู่พยักหน้า “ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภา แน่นอน ภูมิหลังของหยางเฉินใหญ่มาก ใหญ่มากจนเราไม่อาจจินตนาการได้เลย ผู้พิทักษ์กลับเป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภา "

หยางเฉินคงคิดไม่ถึงว่า ตนเองใช้พลังแห่งธาตุน้ำ ควบแน่นเป็นธนูน้ำและฆ่านักฆ่าจนตาย กลับถูกมองว่าเป็นผู้พิทักษ์ที่แม้แต่เขาก็ไม่รู้จักด้วยซ้ำ

ในเวลานี้ เขากำลังนอนอยู่บนเตียง ในใจเต็มไปด้วยความกังวล

เขารู้ว่า ตอนนี้มีคนจำนวนมากที่ต้องการจะฆ่าเขา และยังมีคนในจวนมู่ที่ต้องการจะฆ่าเขาด้วย

ถ้าหากว่า คนที่ถูกเขาฆ่าตายในเมื่อกี้นี้เป็นผู้แข็งแกร่งจากจวนมู่ จวนมู่จะไม่โจมตีเขาเพราะเหตุการณ์นี้หรือ?