The king of War นิยาย บท 1744

เฝิงเสียวหว่านกับหวยหลัน ดวงตาทั้งคู่เป็นสีแดง จ้องมองหยางเฉินอย่างประหม่า

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา พวกเธอจะช่วยหยางเฉินเช็ดทำความสะอาดร่างกายของเขาทุกวัน หากเป็นอย่างที่เจ้าเมืองมู่กล่าว เช่นนั้นก็น่าอายมาก

ในเวลานี้ หยางเฉินที่ฟื้นคืนสติ ในใจเต็มไปด้วยความขมขื่น เดิมทีเขายังคิดว่า หลังจากที่เขาตื่นขึ้นมาแล้ว เขาจะแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลย แต่ตอนนี้ เจ้าเมืองมู่กลับพูดทุกอย่างออกมาจนหมด

อย่างไรก็ตาม เจ้าเมืองมู่เดาความจริงได้แล้ว และเขาไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป

ทันใดนั้น แก้วน้ำบนโต๊ะข้างๆก็พุ่งออกจากแก้วราวกับมีชีวิต

ภายใต้ความประหลาดใจของเฝิงเสียวหว่านและหวยหลัน น้ำในแก้วกลายเป็นหนึ่งประโยคในความว่างเปล่าโดยตรง

เนื้อหาเรียบง่ายมาก มีเพียงหนึ่งประโยค"ช่วงนี้ ขอบคุณเจ้าเมืองมู่มาก!"

"ฮ่าๆๆๆ!"

เจ้าเมืองมู่หัวเราะเมื่อเห็นประโยคนี้ และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“อย่างที่คาดไว้ไม่ผิด คุณเกรงใจเกินไปแล้ว!ไม่ต้องกังวล ตราบใดที่จวนมู่ยังไม่ถูกทำลาย ก็จะไม่มีใครทำร้ายคุณได้”

“คุณพักผ่อนเถอะ ผมจะไม่รบกวนคุณแล้ว”

หลังจากพูดจบ นักดาบเงาเพชฌฆาตก็ผลักรถเข็นและพาเจ้าเมืองมู่ออกไป

จนกระทั่งเจ้าเมืองมู่จากไปสักระยะ เฝิงเสียวหว่านและหวยหลันก็ดึงสติกลับมาจากการตกตะลึง บนใบหน้าของสตรีทั้งสองนั้นแดงก่ำ ตอนที่พวกเธอเช็ดทำความสะอาดร่างกายของหยางเฉินก่อนหน้านี้ ทุกสิ่งที่พวกเธอเห็นก็เข้ามาในหัวของพวกเธออีกครั้ง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่น่าอึดอัดใจในบางครั้ง ใบหน้าของผู้หญิงทั้งสองก็กลายเป็นสีแดงมากขึ้น

“เสียวหว่าน ฉันต้องไปตุ้มยาให้พี่หยางแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะ”

หวยหลันพูดขึ้นมาทันที จากนั้นก็ออกจากห้องราวกับกำลังหนี

ทันใดนั้น ในห้องก็เหลือแต่หยางเฉินที่นอนอยู่บนเตียงและเฝิงเสียวหว่าน

แม้ว่าเฝิงเสียวหว่านจะจำฉากที่น่าอายบางฉาก แต่เธอก็ถึงหมอวิเศษ เคยเห็นอะไรมามากมาย ไม่นานก็กำจัดภาพที่ไม่ดีเหล่านั้นในใจของเธออย่างรวดเร็วและทำการรักษาหยางเฉินต่อไป

หลังจากที่เจ้าเมืองมู่และนักดาบเงาเพชฌฆาตออกจากที่พักของหยางเฉิน พวกเขาก็กลับไปที่พักของเจ้าเมืองมู่

นักดาบเงาเพชฌฆาตไม่เข้าใจและกล่าวว่า"เจ้าเมือง ในที่สุดตอนนี้ก็สามารถยืนยันได้ว่า จุดตันเถียนของหยางเฉินถูกผนึกโดยผู้แข็งแกร่งแดนนภา เนื่องจากอีกฝ่ายได้ทำเช่นนี้ ต้องมีเหตุผลของเขาแน่นอน”

เจ้าเมืองมู่พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวอย่างเคร่งขรึม"ครั้งหนึ่งผมเคยอ่านเจอในหนังสือโบราณว่า มีตระกูลฤาษีที่เก่าแก่ มีวิธีการที่ยอดเยี่ยม ซึ่งสามารถใช้การผนึกจุดตันเถียนของผู้แข็งแกร่งที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสให้อาการบาดเจ็บนั้นคงที่ได้”

“ก่อนหน้านี้ อาการบาดเจ็บของหยางเฉินร้ายแรงมาก ผมคิดว่าเขาจะต้องตายแน่ แต่ไม่คิดว่าเขาจะรอดมาได้ เดิมทีรู้สึกประหลาดใจมาก ตอนนี้ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะปิดผนึกจุดตันเถียนของเขาชั่วคราว ซึ่งทำให้อาการบาดเจ็บของเขาคงที่ มิฉะนั้น ด้วยสมรรถภาพทางกายในปัจจุบันของเขา เขาไม่สามารถทนต่ออาการบาดเจ็บร้ายแรงเช่นนี้ได้เลย”

“หลังจากการบังคับใช้ของอาถรรพ์ จะโดนทำร้ายกลับอย่างรุนแรง ก่อนหน้านี้ที่หยางเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัส สาเหตุส่วนใหญ่เป็นเพราะการทำร้ายกลับของของอาถรรพ์ อาการบาดเจ็บร้ายแรงเช่นนี้ สามารถรักษาให้หายได้ในช่วงเวลาสั้นๆ ก็เพราะจุดตันเถียนที่ถูกผนึก”

หลังจากได้ยินคำพูดของเจ้าเมืองมู่ นักดาบเงาเพชฌฆาตรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและถามว่า “เจ้าเมือง ตระกูลฤาษีที่ท่านพูดถึงนั้น คือตระกูลอะไรหรือ?”