The king of War นิยาย บท 1749

ในขณะนี้ ผู้แข็งแกร่งจวนมู่และจวนเมืองหวยเฉิง รวมถึงตระกูลเจียงที่กำลังต่อสู้กัน ต่างหยุดการต่อสู้และมองขึ้นไปที่นิมิตบนฟ้าของจวนมู่ ทุกคนต่างตกตะลึง

"นี่คือผู้แข็งแกร่งที่มีพรสวรรค์เก่งกาจกำลังจะทะลุ จึงเกิดนิมิตบนฟ้า"

มีผู้แข็งแกร่ง มองท้องฟ้าบนจวนมู่ด้วยท่าทางเคร่งขรึม

เจ้าเมืองมู่จ้องไปที่ทิศทางของหยางเฉิน ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ เขารู้ดีว่าใครเป็นผู้ที่กำลังบุกทะลุ และทิศทางนั้นก็คือห้องของหยางเฉิน

นักดาบเงาเพชฌฆาตก็มองไปทางหยางเฉินด้วย และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความปิติยินดี

เจ้าเมืองหวยรู้ดีถึงความสามารถทางบูโดของหยางเฉินนั้นเก่งกาจแค่ไหน แต่ในจวนมู่ ไม่เคยมีใครที่มีพรสวรรค์ด้านบูโดที่ทรงพลังเช่นนี้มาก่อน หากมี เขาต้องรู้อย่างแน่นอน

ดังนั้น นิมิตที่เกิดขึ้นบนฟ้านี้ ต้องเป็นหยางเฉินที่เป็นคนนำมาแน่นอน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เจตนาฆ่าที่รุนแรงก็ฉายประกายในรูม่านตาของเขา จากนั้นเขาก็ขยับเท้าและออกไปจากที่นี่โดยตรง

"แย่แล้ว!"

เมื่อนักดาบเงาเพชฌฆาตเห็นทิศทางที่เจ้าเมืองหวยจากไป สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นเขาก็ขยับเท้าและไปจากที่นี่

เหลือเพียงเจียงเหยียนที่งงงวย เจียงเหยียนพึมพำกับตนเองว่า "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็ไล่ตามไปทางเจ้าเมืองหวยและนักดาบเงาเพชฌฆาต

เจ้าเมืองมู่ที่กำลังต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งทั้งสองของตระกูลเจียง ก็รู้สึกว่าเจ้าเมืองหวยกำลังมุ่งหน้าไปยังทิศทางของหยางเฉิน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก หันหลังและจะจากไป

“จะไปไหน?กินมีดของผมก่อน!”

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งที่ถือมีดอาถรรพ์ขยับเท้า ฆ่าไปทางเจ้าเมืองมู่ ผู้แข็งแกร่งอีกคนของตระกูลเจียง ก็ได้ขวางตรงหน้าเจ้าเมืองมู่เกือบจะในทันที

"ไปให้พ้น!"

เจ้าเมืองมู่ตะโกนอย่างโกรธจัด และหอกอาถรรพ์ในมือของเขาก็แทงไปข้างหน้า และแทงไปทางคู่ต่อสู้

"ปรั้ง!"

มีดอาถรรพ์ปะทะกับหอกอาถรรพ์โดยตรง และแรงการโต้กลับทำให้แขนของเจ้าเมืองมู่และผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงชาไปหมด และมีความรู้สึกว่าแขนของพวกเขากำลังจะแตก

เจ้าเมืองมู่รู้ว่าสถานการณ์ของหยางเฉินนั้นอันตรายเพียงใด เมื่อเจ้าเมืองหวยไป หยางเฉินจะต้องตายอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ออร่าของบูโดที่แข็งแกร่งก็เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของเจ้าเมืองมู่

"ไปให้พ้น!"

เจ้าเมืองมู่ตะโกนอย่างโกรธจัด ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างแรงกล้า ถือหอกอาถรรพ์ในมือ ราวกับแม่ทัพบนฟ้าลงมายังโลก โจมตีผู้แข็งแกร่งทั้งสองของตระกูลเจียง

“แคร่ง แคร่ง แคร่ง!”

ของอาถรรพ์ปะทะกัน ทำให้เกิดเสียงที่คมชัด ผู้แข็งแกร่งตระกูลเจียงที่ถือมีดอาถรรพ์ ถอยไปเรื่อยๆ และผู้แข็งแกร่งอีกคนของตระกูลเจียงก็โจมตีเจ้าเมืองมู่ แต่เจ้าเมืองมู่ในตอนนี้ เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน ความแข็งแกร่งได้พุ่งสูงขึ้น และพวกเขาทั้งสองไม่สามารถหยุดเขาได้เลย

แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่เจ้าเมืองมู่จะฆ่าพวกเขาได้อย่างง่ายดาย

"ปัง!"

เจ้าเมืองมู่โจมตีอีกครั้ง และหลังจากใช้หอกอาถรรพ์ทำให้ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงที่ถือมีดอาถรรพ์ถอยไปหลายก้าว เขาก็เตะเข้าที่หน้าอกของผู้แข็งแกร่งของตระกูลเจียงอีกคน

ผู้แข็งแกร่งสองคนของตระกูลเจียง ต่างก็บินออกไป

แต่เขาไม่ได้โจมตีต่อ แต่เมื่อทั้งสองถูกกระแทกกลับ ก็หันหลังกลับมาและวิ่งไปที่ที่พักของหยางเฉิน

"ไล่ตามเร็วเข้า!"

หลังจากที่ผู้แข็งแกร่งทั้งสองตระกูลเจียงทรงตัวได้ ก็มองไปที่ทิศทางที่เจ้าเมืองมู่กำลังจะจากไป และทั้งสองก็รีบไล่ตามไป

ทันใดนั้น สายฟ้าหลายสายก็ตกลงมา และห้องที่หยางเฉินอยู่ก็กลายเป็นผงทันทีที่สายฟ้าตกลงมา

"อ๊าก……"

เฝิงเสียวหว่านกรีดร้องออกมา

หวยหลันผงะ และพึมพำกับตัวเอง“นี่ เป็นไปได้ยังไง?”

เธอไม่เคยเห็นคนไหนที่บุกทะลุแค่ภายในแดนมนุษย์ขั้นแปดและจะมีสายฟ้าแลบ

เธอตัวสั่นและพูดว่า"นี่เป็นภัยพิบัติจากฟ้าหรือไม่?"

โชคดีที่หลังจากสายฟ้าแลบถล่มลงมา สายฟ้าแค่ทำลายบ้าน แต่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ

ออร่าของบูโดบนร่างของหยางเฉินยังคงพุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว สายฟ้าแลบและฟ้าร้องบนจวนมู่ และทันใดนั้นลมพายุก็พัดถล่ม

สีหน้าของผู้แข็งแกร่งทั้งหมดในจวนมู่ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก และยังมีผู้แข็งแกร่งที่อยู่ภายใต้แดนเหนือมนุษย์ที่ไม่สามารถทนได้ หมอบราบอยู่บนพื้น ตัวสั่นไปทั้งตัว

“เป็นคุณที่กำลังทะลุจริงด้วย!”

ในขณะนั้น เจ้าเมืองหวยรีบวิ่งเข้ามา และเมื่อเขาเห็นหยางเฉินที่นอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ สีหน้าของเขาก็มืดมนอย่างมาก

หลังจากได้เห็นเจ้าเมืองหวย สีหน้าของหวยหลันก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เพียงแต่ว่า เจ้าเมืองหวยไม่ได้แม้แต่จะมองเธอ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยางเฉิน เจตนาฆ่าที่ทรงพลังแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

"ไปตายซะ!"

เจ้าเมืองหวยรีบพุ่งเข้าหาหยางเฉิน มีดอาถรรพ์ในมือของเขาถูกยกขึ้นสูงแล้ว และเขากำลังจะใช้มีดอาถรรพ์นี้เพื่อฆ่าหยางเฉิน