The king of War นิยาย บท 1759

เมื่อรู้สึกได้ถึงจิตอาฆาตยิ่งใหญ่ที่แพร่ออกมาจากบนตัวหยางเฉิน ชั่วขณะนั้นเจียงเหยียนหวาดผวาแล้ว

เดิมเขาก็ร่างกายบาดเจ็บหนัก และโดนหยางเฉินพ่นดาบเลือดออกมา แทงจนดวงตาบอดทั้งสองข้าง ความสามารถจึงลดลงไปมาก ถ้าหยางเฉินอยากฆ่าเขา เดิมทีเขาไม่มีกำลังสู้กลับสักนิด

“หยางเฉิน แกอยากทำอะไร? ฉันเป็นถึงญาติสายตรงของตระกูลเจียงตระกูลบู๊โบราณเลยนะ อนาคตมีสิทธิ์กลายเป็นผู้สืบทอดของตระกูลเจียง ถ้าแกกล้าฆ่าฉัน ตระกูลจะไม่ปล่อยแกไว้แน่นอน”

เจียงเหยียนพูดจาแบบสั่นเครือ พูดไปพลาง ถอยไปด้านหลังไม่หยุดไปพลาง

จิตอาฆาตบนตัวของหยางเฉินยิ่งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จ้องเจียงเหยียนดวงตาไม่กะพริบแล้วพูดว่า “แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนนภาคนหนึ่งของตระกูลเจียง ยังโดนอาจารย์ฉันฆ่าทิ้ง แกคิดว่า ความแค้นระหว่างฉันกับตระกูลเจียง ยังยุติได้อีกเหรอ?”

ได้ยินคำพูดของหยางเฉิน เจียงเหยียนรู้สึกกลัวจริงๆ แล้ว สั่นเทาไปทั้งตัวไม่หยุด พูดด้วยท่าทางอ้อนวอนเต็มที่ “หยางเฉิน แกอย่าฆ่าฉันเลยนะ ดาบอาถรรพ์เล่มนี้ของฉัน เป็นดาบอาถรรพ์ชั้นดี ตอนนี้ยกให้แกไปเลย ขอร้องไว้ชีวิตฉันสักครั้งนะ”

พูดจบ เจียงเหยียนโยนดาบพกบริเวณเอวเข้าไปให้หยางเฉินโดยตรง

หยางเฉินไม่ได้ปฏิเสธ รับไว้ทันที

ถึงแม้เขาจะไม่ได้ใช้งาน แต่ว่าหม่าชาวน่าจะสามารถใช้งานได้

“ฆ่า!”

หยางเฉินตะโกนอย่างโมโห ชั่วพริบตาเดียวมาถึงตรงหน้าของเจียงเหยียนแล้ว ต่อยลงตำแหน่งหัวใจของเจียงเหยียนหมัดหนึ่ง

“ตึง!”

เสียงกระแทกแบบทุ้มต่ำดังขึ้น ร่างกายของเจียงเหยียนลอยกลางอากาศออกไปไกลสิบกว่าเมตร พ่นเลือดออกจากปาก เสียชีวิตคาที่

ถึงแม้เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย ก็ไม่มีทางรับแรงสั่นสะเทือนบริเวณหัวใจไหว

ผู้แข็งแกร่งในจวนมู่ ล้วนทำหน้าอึ้งทึ่ง คาดไม่ถึงว่าหยางเฉินจะฆ่าเจียงเหยียนจริงๆ แล้ว

“พี่หยาง!”

เฝิงเสียวหว่านกับหวยหลันรีบวิ่งเข้ามาแล้ว

เฝิงเสียวหว่านรีบหยิบยาเม็ดหนึ่งออกมา ป้อนเข้าในปากของหยางเฉิน หยางเฉินรู้ว่านี่คือยาที่รักษาอาการบาดเจ็บ กลืนยาลงไปโดยตรง

ยาเข้าปากแล้วละลาย ละลายเป็นกระแสอบอุ่น ไหลเข้าสู่ภายในร่างกาย

หยางเฉินถึงรู้สึกดีขึ้นมามากหน่อย ก่อนหน้านี้สู้รบด้วยพละกำลังสูง สิ้นเปลืองพลังต่อเขาอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เขาทะลวงถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดแล้ว กลัวว่าคงรับต่อไปไม่ไหวตั้งแต่นานแล้ว

หวยหลันก็ถามด้วยท่าทางประหม่า “พี่หยาง พี่รู้สึกดีหน่อยแล้วเหรอ?”

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ยิ้มมองทางสองสาว ตอบว่า “ดีขึ้นมาแล้ว พวกเธอทำใจให้สบายก็พอ”

พูดจบ เขากวาดสายตามองไปทั่ว เห็นเพียงจวนมู่ที่เดิมทีบรรยากาศสูงส่ง ระเกะระกะเป็นแถบ ในอากาศมีกลิ่นคาวเลือดเข้มข้นมากตลบอบอวลอยู่

ทุกที่ล้วนเป็นศพคนตาย ยังมีคนที่บาดเจ็บหนักอีก

ศึกครั้งนี้ จวนมู่เสียหายใหญ่หลวงมาก ดีที่ทุกอย่างผ่านไปแล้ว ผู้แข็งแกร่งแดนนภาคนหนึ่งของตระกูลเจียงแห่งตระกูลบู๊โบราณโดนฆ่า แม้แต่เจียงเหยียนก็โดนฆ่าเหมือนกัน

สำหรับเจ้าเมืองหวย เจ้าเมืองมู่กับนักดาบเงาเพชฌฆาตไปตามฆ่าแล้ว

ครั้งนี้ ต่อให้เจ้าเมืองหวยรอดชีวิตไปได้ กลัวว่าคงบาดเจ็บหนัก

หยางเฉินบอกว่า “เสียวหว่าน เสี่ยวหลัน พวกเธอไม่ต้องห่วงฉัน คิดหาวิธีช่วยรักษาผู้แข็งแกร่งของจวนมู่เถอะ!”

“ค่ะ!”

หลังจากสองสาวแน่ใจว่าหยางเฉินไม่เป็นอะไร ถึงได้วิ่งไปช่วยเหลือผู้แข็งแกร่งของจวนมู่แล้ว

เวลานี้ เจ้าเมืองมู่กับนักดาบเงาเพชฌฆาตหายอย่างไร้ร่องรอยถึงที่สุดกันเลย เจ้าเมืองหวยก็หายตัวไปเช่นกัน

ตอนที่หยางเฉินใช้พลังจิตค้นหา คาดไม่ถึงไม่มีเบาะแสสักนิด เห็นได้ชัดว่า พวกเขาออกไปไกลเหลือเกิน หยางเฉินถึงไม่สามารถสัมผัสได้

นึกถึงก่อนหน้านี้เจ้าเมืองมู่ใช้วิชาลับที่ยิ่งใหญ่อย่างมากวิชาหนึ่งฝืนบังคับเพิ่มความสามารถขึ้น ความกังวลในใจของหยางเฉินยิ่งเข้มข้นขึ้นกว่าเดิม