The king of War นิยาย บท 1766

“คุณหยาง ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรกัน?”

เวลานี้ บุคคลสำคัญของจวนมู่คนหนึ่ง เดินเข้ามาแล้ว มองทางหยางเฉินก่อนจะสอบถาม

อีกฝ่ายชื่อว่ามู่ชง เป็นลูกชายคนโตของเจ้าเมืองมู่ ความสามารถอยู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น

หยางเฉินตอบด้วยสีหน้าขึงขัง “ผมกับคนของจวนซ่งเจรจาร่วมมือกันแล้ว พวกเขาไล่ผู้แข็งแกร่งฝ่ายอื่นที่ต้องจวนมู่ออกไปหมดแล้ว น่าจะไม่ลงมือต่อจวนมู่ชั่วคราว”

พอได้ยิน มู่ชงขมวดคิ้วแล้ว หน้าตาเผยแววความไม่พอใจ มองหยางเฉินแล้วพูดว่า “คุณเจรจาร่วมมืออะไรกับอีกฝ่าย? แล้วอีกฝ่ายจะรับปากจริงเหรอ?”

หยางเฉินไม่ได้ปิดบัง เล่าถึงการร่วมมือระหว่างเขากับซ่งอี้ออกมาแล้ว

ตอนที่มู่ชงรับรู้ว่าหยางเฉินอยากยอมให้จวนเมืองหวยเฉิงไป ชั่วขณะนั้นก็โมโหแล้ว “หยางเฉิน ใครอนุญาตให้นายทำแบบนี้กัน? พวกเราจวนมู่เสียสละมากมายขนาดนี้ ทุกอย่างของจวนเมืองหวยเฉิง ควรเป็นของพวกเราสิ”

“รอหลังจากคุณพ่อและนักดาบเงาเพชฌฆาตกลับมา พวกเราก็ลงมือต่อจวนเมืองหวยเฉิงได้แล้ว นายทำแบบนี้ ต่อไปพวกเราจะเพิ่มคู่ต่อสู้ที่ทรงอำนาจอีกกลุ่มนะสิ”

หยางเฉินขมวดคิ้วขึ้นมาแล้ว หลายวันนี้ที่อยู่จวนมู่ นอกจากเจ้าเมืองมู่และนักดาบเงาเพชฌฆาตแล้ว ก็ไม่ได้ไปพบปะพูดคุยกับคนอื่นๆ ในจวนมู่ และรู้เพียงแค่ว่า มู่ชงเป็นลูกชายคนโตของเจ้าเมืองมู่

เวลานี้ คำพูดพวกนี้ของมู่ชง ทำให้เขาโกรธเคืองอยู่บ้าง

“นี่คือคุณหมายความว่าอะไร?”

หยางเฉินยังไม่ได้เอ่ยปาก หวยหลันไม่พอใจเข้าแล้ว พูดจาแบบขุ่นเคือง “ความสูญเสียของจวนมู่ในตอนนี้สาหัสมาก คนที่ยังมีกำลังสู้รบจริงๆ กลัวว่ามีแค่ส่วนเดียว คุณจะเอาผู้แข็งแกร่งที่ไหนมาสู้กับเมืองซ่ง?”

“ถ้าไม่ใช่พี่หยางใช้เหตุผลว่าช่วยซ่งอี้ควบคุมจวนเมืองหวยเฉิง อาศัยแค่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นยอดสองคนด้านหลังซ่งอี้ ก็สามารถพังทลายจวนมู่ในตอนนี้ได้แล้ว”

“อีกอย่าง จวนเมืองหวยเฉิงไม่ใช่สิ่งของของพวกคุณจวนมู่ พี่หยางเองของที่ไม่ใช่เป็นของจวนมู่ไปแลกเปลี่ยนกับกลุ่มอิทธิพลที่จวนมู่ไม่มีทางรับมือได้ หรือว่ามันมีปัญหานักเหรอ?”

“ยังมีอีก ถ้าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ ก่อนหน้าที่ท่านเงาเพชฌฆาตจะออกไปยังเคยบอกว่า หลังจากเขาออกไป ทุกอย่างของจวนมู่ ล้วนปล่อยให้พี่หยางเป็นคนตัดสินใจ”

บนใบหน้าของมู่ชง เต็มไปด้วยแววความโกรธ จ้องหวยหลันแบบตาไม่กะพริบ กัดฟันพูดว่า “ยัยเด็กคนนี้ปากดีเสียจริง ถ้าไม่ใช่พวกเธอ จวนมู่จะเป็นเช่นทุกวันนี้ได้เหรอ?”

“จวนเมืองหวยเฉิงเป็นได้เฉพาะของพวกฉันจวนมู่ ไม่ว่าใครหน้าไหน ก็ไม่อาจเปลี่ยนความจริงข้อนี้ได้”

หวยหลันหัวเราะเยาะ “ถ้าพี่หยางไม่มีคุณค่าให้ใช้ประโยชน์ จวนมู่จะเปิดศึกกับจวนเมืองหวยเฉิงเพื่อพี่หยางงั้นเหรอ? อีกอย่าง ระหว่างจวนมู่กับจวนเมืองหวยเฉิง เดิมก็มีความแค้นกันมากอยู่ก่อน จวนมู่ของพวกคุณแค่มองเห็นคุณค่าของพี่หยางเข้าพอดี ถึงกล้าสู้กับจวนเมืองหวยเฉิงสักตั้ง”

“เธอนังตัวดีคนนี้ หุบปากเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

ชั่วขณะนั้นมู่ชงโมโหเดือดดาล ยกมือแล้วตบเข้าไปบนหน้าของหวยหลันแล้ว

“ป้าบ!”

ซึ่งในเวลานี้เองหยางเฉินยื่นมือข้างหนึ่งออกมาทันใด จับบนข้อมือของมู่ชงเอาไว้

ชั่วขณะหนึ่งมู่ชงตกใจ เขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นต้น หลังจากโดนหยางเฉินจับข้อมือไว้ รู้สึกเพียงว่าพละกำลังอันยิ่งใหญ่มากส่วนหนึ่ง ราวกับมีคีม จับข้อมือของเขาไว้แน่น

มู่ชงพูดแบบโมโห “หยางเฉิน นายอยากทำอะไร? นี่คือหลอกใช้จวนมู่เสร็จแล้ว ก็จะลงมือต่อคนของจวนมู่งั้นเหรอ?”

ในสายตาหยางเฉินมีแสงคมกริบแวบผ่าน จ้องมู่ชงเอาไว้ พูดจาเสียงเย็นยะเยือก “ถ้าไม่ใช่เห็นแก่หน้าของเจ้าเมืองมู่ แค่คำพูดพวกนั้นที่คุณพูดมาเมื่อกี้ ผมก็ลงมือฆ่าคุณได้แล้ว”

ในสายตามู่ชงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เขาเคยเห็นมากับตาตนเอง ความสามารถของหยางเฉินนั้นแกร่งแค่ไหน