The king of War นิยาย บท 1777

มู่ชงรู้ว่าในสมาคมผู้อาวุโสได้ออกประกาศ ให้มู่ฟางสืบทอดตำแหน่งเจ้าเมือง ถึงกับเซ ถอยหลังไปหลายก้าว แล้วล้มลงบนโซฟา

สุนัขรับใช้รอบตัวเขา ก็มีสีหน้าซีดเซียวเช่นกัน

เป็นเวลานาน มู่ชงถึงได้สติ สีหน้าเต็มไปด้วยความโมโห และพูดด้วยความโกรธ “ถือสิทธิ์อะไร? สมาคมผู้อาวุโสส่วนใหญ่ใช้นามสกุลอื่น พวกเขามีสิทธิ์อะไรมาตัดสินและกำหนดตำแหน่งเจ้าเมืองของจวนมู่?”

“มู่ฟางเป็นเพียงสตรีคนหนึ่ง มีคุณสมบัติอะไรมาสืบทอดตำแหน่งเจ้าเมือง? ผมไม่เห็นด้วย!”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้น และจากไปอย่างโมโห

ไม่นานเขาก็มาถึงห้องประชุม

ในเวลานี้ สมาคมผู้อาวุโสได้สิ้นสุดลง ทุกคน ต่างพูดและยิ้มให้กับหญิงวัยกลางคนที่ล้อมเอาไว้ และหญิงวัยกลางคนก็คือมู่ฟาง

“เจ้าเมืองมู่ ยินดีด้วย!”

“เจ้าเมืองมู่ ยินดีด้วยยินดีด้วย!”

.....

ทันทีที่มู่ชงเข้ามาในห้องประชุม ก็ได้ยินเสียงของทุกคนที่ร่วมแสดงความยินดีกับมู่ฟางสีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

มู่ชงตะโกนเสียงดัง “ผมต่างหากที่เป็นทายาทผู้สืบทอดของจวนมู่ พวกคุณถือสิทธิ์อะไรที่มอบตำแหน่งเจ้าเมืองของผม ให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง?”

เสียงคำรามนี้ ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที

เหล่าฉีรีบก้าวไปข้างหน้า และรีบห้ามปราม “คุณชายมู่ นี่เป็นการตัดสินใจของสมาคมผู้อาวุโส คุณก็หยุดโวยวายเสียที อีกอย่าง แม้ว่าคุณจะไม่ใช่เจ้าเมือง คุณก็ยังเป็นหนึ่งในผู้ครองอำนาจสูงสุดของจวนมู่ พวกเรากำลังเตรียมตัว ให้คุณเข้าไปในสมาคมผู้อาวุโสและเป็นผู้อาวุโสของจวนมู่”

“หึหึ!”

มู่ชงหัวเราะอย่างเย็นชา ตาทั้งสองข้างจ้องมองเหล่าฉีอย่างไม่กะพริบแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโส? คุณคิดว่า ผมสนใจแค่ตำแหน่งผู้อาวุโสเหรอ? เดิมทีจวนมู่ก็เป็นของผมอยู่แล้ว พวกคุณมีสิทธิ์อะไรที่เอาตำแหน่งเจ้าเมืองของผม มอบให้กับผู้หญิงคนหนึ่ง?”

สีหน้าของมู่ฟางแย่มาก เดินไปข้างหน้ามู่ชง มองมู่ชงแล้วพูดว่า “พี่ หยุดโวยวายสักที ได้ไหม?”

“เธอหุบปากเลย!”

มู่ชงตะโกนอย่างโกรธเคือง “ผู้หญิงสารเลวที่แต่งงานออกไปแล้ว ก็ยังจะแย่งจวนมู่เหรอ? ผมขอเตือนเธอรีบไสหัวกลับไปตระกูลฉินซะ เรื่องของจวนมู่ เธอไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่งเกี่ยว”

“พอแล้ว!”

ในขณะนี้ เสียงที่โมโหก็ดังขึ้น กึกก้องไปทั่วจวนมู่

นักดาบเงาเพชฌฆาตเดินไปข้างหน้า สายตาที่เย็นชาจ้องไปที่ มู่ชงและพูดว่า “มู่ชง นายทำให้ฉันผิดหวังมาก ถ้าหากพ่อของนายเห็นสภาพตอนนี้ของนาย ก็คงจะผิดหวังมากเช่นกัน”

“เพื่ออำนาจ แม้แต่ฉันนายก็จำไม่ได้แล้ว”

มู่ชงโกรธมากและจ้องมองนักดาบเงาเพชฌฆาต และพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ “คุณนี่เอง เอาตำแหน่งเจ้าเมืองของผม มอบให้กับมู่ฟาง ใช่ไหม?”

นักดาบเงาเพชฌฆาตพูดอย่างเย็นชา “ก่อนที่พ่อของนายจะจากไป ได้มอบจวนมู่ให้ฉัน ฉันหวังดีต่อจวนมู่ ถึงได้มอบตำแหน่งเจ้าเมืองให้กับมู่ฟาง”

“หึหึ! ผู้ที่หวังดีต่อจวนมู่”

มู่ชงโกรธจนหัวเราะเยาะ “คิดไม่ถึงว่า จะมีวันหนึ่ง จวนมู่จะถูกคนนามสกุลอื่นมาควบคุม และแม้แต่ผมที่เป็นสายเลือดโดยตรงของจวนมู่ ลูกชายคนเดียวของพ่อ ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะรับตำแหน่งเจ้าเมือง ช่างเป็นเรื่องที่น่าเยาะเย้ยจริงๆ!”

พูดจบ เขาก็มองไปที่นักดาบเงาเพชฌฆาตอย่างดุเดือด แล้วหันหลังเดินจากไปทันที

มองไปตามทิศทางที่มู่ชงจากไป นักดาบเงาเพชฌฆาตก็ถอนหายใจ มีความรู้สึกที่ซับซ้อนมาก

เขาไม่ต้องการเข้าไปยุ่งเกี่ยวเรื่องของจวนมู่ แต่เขากับเจ้าเมืองมู่เป็นเพื่อนและพี่น้องที่ดีมานานหลายปี ก่อนที่เจ้าเมืองมู่จะจากไป ได้มอบจวนมู่ให้กับเขา เพื่อต้องการให้เขาช่วยปกป้องรักษาจวนมู่ไว้

เห็นได้ชัดว่า เจ้าเมืองมู่ยังไม่ได้ตัดสินใจที่จะมอบตำแหน่งเจ้าเมืองของจวนมู่ให้กับมู่ชง ถ้าเขาคิดดีแล้วจริงๆ เจ้าเมืองมู่ก็คงจะให้มู่ชงเป็นเจ้าเมืองน้อยของจวนมู่ไปนานแล้ว