The king of War นิยาย บท 1785

ไม่มีใครคิดถึงว่าหยางเฉินจะปฏิเสธที่จะเข้าร่วมสำนักเซิ่งกง

ในเวลานี้ นักพรตเต๋าเสื้อลินินเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า ดวงตาที่เฉียบคมของเขาจ้องไปที่หยางเฉินและกล่าว “ถ้าเป็นเช่นนี้ ฉันจะส่งนายไปนารกเอง!”

หยางเฉินเยาะเย้ย: “อยากฆ่าฉันนั้นเหรอ? ออกแรงมาอย่าเต็มที่ได้เลย!”

เสียงนั้นสิ้นลงและออร่าของศิลปะการต่อสู้อันรุนแรงก็ปะทุออกมาจากเขา

ตำราเทพสงครามกำลังวิ่งอยู่ในร่างกายของเขาและสายเลือดที่น่าคลั่งก็เปิดใช้งานทันที เมื่อรวมกับมีดพกอาถรรพ์ ออร่าศิลปะการต่อสู้บนร่างกายของเขาพุ่งสูงขึ้นโดยตรง

มีเพียงแดนแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นยอดอย่างเขา ออร่าของการต่อสู้ที่ปะทุออกมาจากร่างกายของเขานั้นเทียบได้กับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นกลาง และค่อยๆ ไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย

ผู้แข็งแกร่งที่อยู่รอบๆ ต่างตกตะลึง เนื่องจากพวกเขาต้องเข้าหามีดพกอาถรรพ์ที่อยู่กับหยางเฉิน พวกเขาเองก็จะรู้เรื่องเกี่ยวกับหยางเฉินโดยธรรมชาติ

พวกเขารู้ว่าหยางเฉินแข็งแกร่งมาก แต่พวกเขาไม่เคยเห็นหยางเฉินต่อสู้ด้วยตาของตนเอง ดังนั้นพวกเขาจึงคิดว่าโลกภายนอกนั้นเกินกำลังความแข็งแกร่งของหยางเฉิน

แต่ตอนนี้ การต่อสู้ยังไม่เริ่มต้น พวกเขาสัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากร่างกายของหยางเฉินในบรรดาผู้แข็งแกร่งที่มีอยู่มากมาย มีโอกาสว่าจะมีเพียงนักพรตเต๋าเสื้อลินินเท่านั้นที่อาจเอาชนะเขาได้ ส่วนคนอื่นๆ แม้ว่าพวกเขาจะรวมพลังกัน พวกเขาสู้ไม่ไหวหยางเฉินแน่นอน

“สมกับเป็นชายหนุ่ม แม้เจ้าสำนักก็ชื่นชม เขาแข็งแกร่งจริงๆ”

นักพรตเต๋าเสื้อลินินไม่ได้ปกปิดความชื่นชมต่อหยางเฉิน เขาเหล่ตาของเขาและกล่าว “ถ้าอย่างนั้นให้ฉันลองดูเถอะ ว่ามันเป็นอย่างที่ว่าจริงไหม”

ในขณะที่เสียงของเขาสิ้นลง นักพรตเต๋าเสื้อลินินได้พุ่งไปหาหยางเฉิน เขาไม่ได้ดูถูกเลย เพียงแค่แรงผลักดันที่ระเบิดออกมาจากหยางเฉิน มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะต่อสู้ด้วยกำลังทั้งหมดของเขาได้

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะพุ่งเข้า หยางเฉินก็ขยับตัว ความเร็วของเขาก็ไม่ช้าไปกว่านักพรตเต๋าเสื้อลินิน ทั้งสองก็พุ่งชนเข้าหากัน

ฝ่ามือนักพรตเต๋าเสื้อลินินตกลงไปที่ศีรษะของหยางเฉิน

ผู้เข้มแข็งที่ชมต่างตกตะลึงเมื่อเห็นฉากนี้

“หมัดคิงคอง!”

มีคนอุทาน

การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของนักพรตเต๋าเสื้อลินินคือ หมัดคิงคอง ตอนนี้การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเพิ่งเริ่มต้นขึ้น นักพรตเต๋าเสื้อลินินก็ได้ใช้ท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุด นี่คือการต่อสู้ที่เริ่มเร็วจบเร็วหรือไม่?

ด้วยท่าทีสังหารที่นักพรตเต๋าเสื้อลินินเกิดขึ้น แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายก็ต้องหลีกเลี่ยง?

มีคนประหลาดใจ: "จะตัดสินผู้ชนะด้วยการเคลื่อนไหวครั้งเดียวหรือไม่"

เมื่อเห็นว่าหมัดคิงคองของนักพรตเต๋าเสื้อลินินกำลังจะร่วงหล่นลงมา ในช่วงเวลาวิกฤตนี้ ดวงตาของหยางเฉินก็แข็งค้าง เท้าของเขาเตะอย่างแรง และวินาทีต่อมา ร่างกายของเขาก็ขยับเล็กน้อย

"โว้ว!"

หมัดคิงคองของนักพรตเต๋าเสื้อลินินที่นุ่งห่มพร้อมกับเสียงลมพัด เกือบจะตกลงมากระทบผมของเขา

"บูม!"

ทันทีหลังจากนั้น ก็มีเสียงดังขึ้น ตำแหน่งที่หยางเฉินอยู่ตอนนี้ มีฝ่ามือขนาดใหญ่ปรากฏบนพื้นโดยตรง ฝุ่นจำนวนนับไม่ถ้วนกระจายออกไปทั่ว ฝุ่นรอบๆ ก็ลอยปลิวว่อน

ฟ่อ!

ผู้ชมที่อยู่รอบๆ อดไม่ได้ที่จะหายใจเข้า

นี่เป็นท่าสังหารที่ทรงพลังที่สุดของนักพรตเต๋าเสื้อลินินหรือไม่?

แรงผลักดันทิ้งรอยฝ่ามือไว้บนพื้น หากฝ่ามือนั้นตกลงบนหัวของหยางเฉินในตอนนี้ หยางเฉินจะยังมีทางรอดหรือไม่?

หยางเฉินมองดูรอยฝ่ามือบนพื้น ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมอย่างยิ่ง ความแข็งแกร่งของนักพรตเต๋าเสื้อลินินนั้นเกินจินตนาการของเขา แม้ว่านักพรตเต๋าเสื้อลินินจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายก็ได้กล่าวเกินจริง

หากหมัดคิงคองของนักพรตเต๋าเสื้อลินินตกลงที่เขาจริง ๆ เขาก็คงได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่านักพรตเต๋าเสื้อลินินไม่คิดว่าเขาจะสามารถฆ่า หยางเฉินได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว หมัดเดียวไม่โดน ร่างของเขาหายไปพริบตา หมัดคิงคองอีกครั้งพุ่งไปยังหยางเฉิน

ผู้ชมที่อยู่รอบ ๆ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ การต่อสู้ระหว่างทั้งสองเป็นงานฉลองที่มองเห็นได้อย่างสมบูรณ์

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาไม่คาดคิดก็คือว่านักพรตเต๋าเสื้อลินินใช้ถุงมือพกอาถรรพ์จริงๆ

หยางเฉินเช็ดเลือดจากมุมปากของเขา จ้องไปที่นักพรตเต๋าเสื้อลินิน เผื่อว่าฝ่ายตรงข้ามจะจู่โจมทันที

นักพรตเต๋าเสื้อลินินกล่าวขึ้นทันที: “ฉันสามารถแหกกฎเพื่อเชิญนายอีกครั้ง ตราบใดที่นายยินดีที่จะเข้าร่วม สำนักเซิ่งกง ฉันสามารถปล่อยนายไปได้”

หยางเฉินเยาะเย้ยและตอบสนองโดยตรงด้วยการกระทำ

เห็นเพียงออร่าของศิลปะการต่อสู้บนร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น เลือดในดวงตาของเขาก็หนาขึ้น ร่างของเขาวาววับ ขาริเริ่มที่จะพุ่งเข้าหานักพรตเต๋าเสื้อลินินก่อน

นักพรตเต๋าเสื้อลินินเลิกคิ้วและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อยากตายหรือไง!”

ทันทีที่คำกล่าวของเขาสิ้นลง หยางเฉินก็พุ่งไปยังตรงหน้าของนักพรตเต๋าเสื้อลินินอีกครั้ง นักพรตเต๋าเสื้อลินินตอบสนองอย่างรวดเร็วมาก ทันใดนั้นฝ่ามือก็พุ่งออกจากเขาทันที

ในขณะที่เขาออกแรงฝ่ามือ ทันใดนั้นเขาก็พบว่าหยางเฉินยิ้มมุมปาก

นักพรตเต๋าเสื้อลินินสำนึกทันใดว่าแย่แล้ว แต่การโจมตีของเขาได้ลงไปแล้ว และทุกอย่างก็สายเกินไป

ระหว่างแสงไฟฟ้ากับหินเหล็กไฟ มีดพกอาถรรพ์ที่อยู่ในมือขวาของหยางเฉินถูกแทนที่ด้วยมือซ้ายของเขา

"ฆ่า!"

หยางเฉินตะโกนเสียงดัง ถือมีดพกอาถรรพ์ไว้ในมือซ้าย และด้วยคลื่นอันแหลมคม มีดพกอาถรรพ์ก็ฟันตรงไปที่คอของนักพรตเต๋าเสื้อลินิน

ผู้ชมที่อยู่รอบๆ ทุกคนกลั้นหายใจ ดวงตาเบิกกว้าง และจ้องมองไปที่มีดพกอาถรรพ์ในมือของหยางเฉิน

ในที่สุดนักพรตเต๋าเสื้อลินินก็ตระหนักถึงอันตรายที่เขากำลังจะเผชิญ