ผู้ช่วยเช็ดเลือดกำเดาที่ไหล และมองไปที่ฉินต้าหย่งแล้วพูด
ฉินต้าหย่งหายใจเข้าลึกๆ พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองลงมา หยิบโทรศัพท์ออกมาทันที และโทรหาจ้าวหัว
“ใครน่ะ?”
เสียงที่หงุดหงิดของจ้าวหัวดังขึ้นมา
“ผมเอง ฉินต้าหย่ง!”
ฉินต้าหย่งพูดอย่างจริงจัง
“โอ้โห ประธานฉินเองเหรอ คนใหญ่คนโตข้างกายของท่านประธานอย่างคุณ จู่ๆนึกยังไงถึงได้โทรมาหาผมได้?”
น้ำเสียงของจ้าวหัวเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
“จ้าวหัว มีคนมาหาคุณ อยู่ที่คลังสินค้าบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ รบกวนคุณมาหน่อย!”
ฉินต้าหย่งเอ่ยปากพูด แววตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
ถ้าหากไม่ใช่เพื่อสามารถที่จะรีบลำเลียงสินค้าออกไป ฉินต้าหย่งก็ไม่มีทางนอบน้อมถ่อมตนกับจ้าวหัวขนาดนี้
“ประธานฉิน คุณเข้าใจผิดไปหรือเปล่า? ผมโดนคุณไล่ออกแล้ว คุณกลับให้ผมไปที่คลังสินค้าของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ นี่ก็ล้อเล่นไม่ใช่เหรอ?”
จ้าวหัวแสยะยิ้มครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจกลับยิ้มเบิกบาน แน่นอนว่าเขารู้ว่าในเวลานี้เกิดอะไรขึ้น
“ถ้าหากตอนนี้คุณมาจัดการเรื่องนี้ ผมจะขอความเมตตากับท่านประธาน ให้คุณกลับมาที่บริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ”ฉินต้าหย่งกัดฟันพูด
“ประธานฉิน อยากให้ผมไปจัดการปัญหาที่บริษัทก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ บอกฉันทางโทรศัพท์ ไม่จริงใจเกินไปแล้ว ถ้าหากคุณมีความจริงใจจริงๆ คุณควรมารับผมด้วยตัวเองนะ!”
จ้าวหัวครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วเอ่ยปากพูด
แม้ว่าเป้าหมายของเขาคือเป็นผู้จัดการใหญ่ แต่ถ้าหากตอนนี้สามารถคืนกลับไปตำแหน่งของรองผู้จัดการใหญ่ ก็ถือเป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง
“บ้านของคุณอยู่ที่ไหน ผมจะไปรับคุณเดี๋ยวนี้!”
ฉินต้าหย่งกัดฟัน
“โรสการ์เด้นวิลล่าเขต! ถึงแล้วโทรหาผม”
หลังจากที่จ้าวหัวพูดจบ ก็วางสายอย่างรวดเร็ว
“ผมจะไปรับจ้าวหัวเดี๋ยวนี้!”
หลังจากที่ฉินต้าหย่งวางสาย ก็สั่งผู้ช่วยว่า: “ตอนนี้ที่เกิดเหตุมีคุณจับตาดูไปก่อน เกิดเรื่องอะไรขึ้น รายงานผมทันที”
ฉินต้าหย่งออกจากคลังสินค้าทันที และไปทางโรสการ์เด้นวิลล่าเขต
ระหว่างทาง เขาเร่งความเร็วให้สูงสุด รถพ่วงรอตัวเองเพียงครึ่งชั่วโมง ก็กล่าวอีกนัยหนึ่งว่า ภายในครึ่งชั่วโมงนี้ เขาต้องหาทางไปพบจ้าวหัวให้ได้
ยังต้องพูดโน้มน้าวเขาให้โทรศัพท์หาหลงซาน ให้หลงซานหลีกทาง ให้คนงานลำเลียงสินค้าก่อน
ฉินต้าหย่งเพิ่งจะขับรถออกไป หยางเฉินกลับขับรถมาถึงคลังสินค้า ทันทีที่ลงรถ ก็เห็นว่าชายฉกรรจ์ยี่สิบกว่าคนกำลังขวางทางเข้าคลังสินค้า
และด้านหน้าสุดของคนเหล่านี้ ยังมีเก้าอี้หวายวางอยู่หนึ่งตัว ด้านบนมีคนวัยกลางคนนั่งอยู่ด้วย
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
หยางเฉินเดินเข้าไป ถามอย่างเยือกเย็น
เมื่อผู้ช่วยของฉินต้าหย่งเห็นหยางเฉินปรากฏตัว ก็ดีใจมาก และรีบก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: “ท่านประธาน คนเหล่านี้ขัดขวางการขนส่งสินค้าของบริษัท ยังมีเวลาอีกยี่สิบนาที ถ้าหากยังไม่ลำเลียงสินค้าตามปกติ รถพ่วงที่หามาทั้งหมดก็จะกลับไปแล้ว ที่สำคัญค่าขนส่งยังคงจ่ายตามที่ตกลงกันไว้”
“ประธานฉินล่ะ?”
หยางเฉินขมวดคิ้วถาม
“คนคนนั้นบอกว่าจะคุยกับจ้าวหัว ประธานฉินเพิ่งโทรหาจ้าวหัว แต่จ้าวหัวกลับบีบบังคับให้ประธานฉินไปรับเขาด้วยตัวเอง” ผู้ช่วยกล่าวอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในใจของหยางเฉินก็มีท่าทีว่าจะเกิดเรื่องขึ้น แววตาค่อยๆเย็นชาลง
“แค่กลุ่มคนเลว ก็กล้ามาก่อเรื่องที่ถิ่นของฉัน รนหาที่ตายชัดๆ!”
แววตาของหยางเฉินจับจ้องไปที่บนตัวของหลงซาน และพูดอย่างเยือกเย็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...
ขออนุญาตถามค่ะ คนเขียนเปลี่ยนคนหรือไม่มีใครเขียนต่อแล้วคะ...
คืออ่านตอนที่ 1 เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ จนถึงตอนนี้อ่านถึงตอนที่ 2278 เเต่คนเขียนก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอันใดเลยย อยากจะขออนุญาติถามว่าคนเขียนยังอยู่ดีหรือไม่...