The king of War นิยาย บท 1870

สู้จนตัวตาย

เมื่อเห็น เฉินยวี่ เดินไปทางหม่าชาว หนิงเทียนเหอ ก็โกรธจัด "เฉินยวี่ นายกล้า!"

เขาถูกผู้อาวุโสว่านขวางเอาไว้ และไม่มีทางที่จะไปช่วยหม่าชาว เฉินยวี่ เป็นผู้แข็งแกร่งแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นต้น อีกทั้งยังมีผู้อาวุโสอีกสองคนที่ล้วนไม่รู้จะทำยังไงดี

พวกเขาจะไม่เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างไร? ผู้อาวุโสว่าน และ เฉินยวี่ เป็นพวกเดียวกัน เป็นไปได้อย่างยิ่งว่าทั้งสองคนมีการพูดคุยกันมาก่อนแล้วว่าจะก่อเรื่องขึ้น เพียงแต่ก่อนหน้านี้มีตู้จ้งอยู่ ทำให้พวกเขาไม่มีโอกาส

ตอนนี้ตู้จ้งออกจากสมาพันธ์บูโดไป ผู้อาวุโสว่าน และ เฉินยวี่ ร่วมมือกันแล้วแบบนี้ หนิงเทียนเหอ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย

เฉินยวี่ ไม่สนใจ หนิงเทียนเหอ เขาเดินไปหาหม่าชาวทีละก้าวๆ

หม่าชาวในเวลานี้ กำลังฝืนบังคับตัวให้ยืนอยู่ที่นั่น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง พลังของลูกแก้วดูดเลือดทำให้ร่างกายของเขาเจ็บปวดอย่างมาก

ท้ายที่สุด เขาก็มีพลังแค่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นห้าขั้นต้นเท่านั้น สามารถระเบิดพลังออกมาได้เทียบเท่ากับแดนเหนือมนุษย์ชั้นยอดขั้นเจ็ดก็ถือว่าเป็นขีดจำกัดสูงสุดแล้ว

ลูกแก้วดูดเลือดที่แต่เดิมถูกผนึกไว้ ก็กำลังระเบิดพลังออกมาอย่างผิดปกติและกำลังพุ่งโจมตีผนึกอย่างบ้าคลั่ง และเมื่อผนึกถูกคลายออก เกรงว่าหม่าชาวคงต้องระเบิดและตายทันที

อาจกล่าวได้ว่า ตอนนี้เมื่อเขาปล่อยพลังของลูกแก้วดูดเลือดออกมาก็เท่ากับกำลังขุดหลุมฝังศพให้ตัวเอง นั่นเพราะลูกแก้วดูดเลือดนั้นถูกปิดผนึกไว้ และศัตรูของเขาแข็งแกร่งเกินไป ถ้าเขาต้องการเอาชนะศัตรู เขาก็ต้องฉีกผนึกออก

"ยังไม่พอ!"

หม่าชาวกัดฟันแน่นและพูดด้วยเสียงต่ำ

ถ้าเขาอยากได้พลังมากกว่านี้ เขาต้องทำให้รอยร้าวของผนึกใหญ่ขึ้นและปล่อยให้ลูกแก้วดูดเลือดปลดปล่อยพลังออกมามากขึ้น

อย่างไรก็ตาม ยิ่งรอยร้าวของผนึกใหญ่ขึ้นเท่าใด ก็เท่ากับโอกาสที่ผนึกจะถูกทำลายด้วยลูกแก้วดูดเลือดก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

หนิงเทียนเหอ ซึ่งถูกผู้อาวุโสว่านขวางเอาไว้ ในเวลานี้กำลังร้อนรนอย่างมาก เขารีบตะโกนใส่ผู้อาวุโสอีกสองคน "ผู้อาวุโสหง！ผู้อาวุโสเว่ย！พวกคุณรีบหยุด เฉินยวี่ เขาต้องการฆ่าพี่น้องที่ดีที่สุดของหัวหน้าสมาคม"

ผู้อาวุโสหงและผู้อาวุโสเว่ยล้วนมีสีหน้าลังเล พวกเขาทำให้ หนิงเทียนเหอ ไม่ได้และก็ไม่สามารถทำให้ผู้อาสุโสว่านขุ่นเคืองได้เช่นกัน

ออร่าบู๊บนตัวของผู้อาวุโสว่านนั้นน่าหวาดกลัวอย่างมาก เกรงว่าเขาใกล้จะไปถึงแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายแล้ว และสมาพันธ์บูโดในตอนนี้ หยางเฉินก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสและหมดสติไป แม้ว่าเขาจะตื่นขึ้นมา แต่ก็อาจจะกลายเป็นคนพิการคนหนึ่งเท่านั้น

หากไม่มีหยางเฉิน ตู้จ้งก็จะเป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดและตอนนี้ก็อยู่ในแดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายแล้ว

เมื่อผู้อาวุโสว่านเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดชั้นปลายเมื่อไหร่ อย่างนั้นต่อให้เป็นตู้ตงก็คงจนปัญญากับผู้อาวุโสว่านเช่นกัน

“ผู้อาวุโสเว่ย! ผู้อาวุโสหง! พวกคุณรีบหยุด เฉินยวี่! ถ้าพี่น้องที่ดีที่สุดของหัวหน้าสมาคมเราถูกฆ่า อย่างนั้นเมื่อหัวหน้าสมาคมฟื้นขึ้นมา พวกคุณลองคิดดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น?”

หนิงเทียนเหอ เอ่ยเสียงดัง แต่ทั้งสองคนกลับยังไม่ลงมือใดๆ และไม่กล้าที่จะเข้าไปหยุด

ผู้อาวุโสว่านพูดด้วยรอยยิ้ม "หยางเฉินใกล้จะตายอยู่แล้ว ต่อให้เขาฟื้นขึ้นมาตอนนี้ แล้วเขาจะทำอะไรได้?"

หลังจากนั้น ผู้อาวุโสว่านก็มองไปที่ผู้อาวุโสเว่ยและผู้อาวุโสหงและพูดด้วยรอยยิ้ม "ผู้อาวุโสเว่ย! ผู้อาวุโสหง! พวกคุณล้วนเป็นคนฉลาดควรเข้าใจได้ว่า ตอนนี้หยางเฉินได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้ว่าเขาจะรอดมีชีวิตมาได้ แต่ก็เท่ากับเป็นปาฏิหาริย์แล้ว นับประสาอะไรกับการฟื้นตัวกลับสู่สภาพที่สมบูรณ์ของเขา”

“ดังนั้นฉันเลยคิดว่า ตำแหน่งหัวหน้าสมาคมของเขาควรถูกปลดออกซะ เนื่องจากสมาพันธ์บูโดของพวกเราเป็นสมาพันธ์ที่ก่อตั้งขึ้นจากนักบู๊โลกฆราวาสในจิ่วโจว อย่างนั้นมันก็ควรจะถูกครอบครองโดยผู้ที่มีความสามารถ ทั้งสองคนคิดอย่างไร?”

ตาของผู้อาวุโสว่านหรี่ลง แต่ใบหน้าของเขากำลังยิ้ม

ผู้อาวุโสเว่ยและผู้อาวุโสหงต่างก็ตัวสั่นสะท้าน พวกเขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันจากผู้อาวุโสว่าน พวกเขาไหนเลยจะไม่เข้าใจว่าผู้อาวุโสว่านกำลังบีบบังคับให้พวกเขาเลือกข้าง