The king of War นิยาย บท 1938

“การแข่งขันระหว่างเรา เพิ่งเริ่มต้นขึ้น!”

ดวงตาทั้งคู่ของหยางเฉินจับจ้องไปที่เกาสง และเสียงที่เย็นชาก็ค่อยๆดังขึ้นจากส่วนลึกในลำคอของเขา

เมื่อกี้นี้ ระหว่างที่เขาสู้รบกับเกาสง เขาได้รู้สถานการณ์ของตนเองแล้ว

อาศัยแค่ความแข็งแกร่งพื้นฐานของเขา ไม่มีความหวังอย่างแน่นอนที่จะเอาชนะผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น แต่ภายใต้กึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น ไม่มีใครสู้เขาได้

ในเมื่อไม่สามารถเอาชนะเกาสงด้วยความแข็งแกร่งพื้นฐานของเขา จึงต้องใช้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของตนแล้ว

เขาได้ปลุกเร้าสายเลือดคลั่ง และพลังของสายเลือดที่ทรงพลัง ทำให้ความแข็งแกร่งของเขาพุ่งสูงขึ้นทันที

เขาในตอนนี้ เป็นผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นอย่างแท้จริง

มีเพียงแดนบูโดของเขาเท่านั้นที่ด้อยไปหน่อย

บนใบหน้าของเกาสง เผยสีหน้าที่สยดสยอง จนถึงตอนนี้ เขาเพิ่งตระหนักได้ว่า ศัตรูที่เขาเผชิญอยู่นั้นแข็งแกร่งเพียงใด

ข้างๆหม่าชาว มารแดงมองไปยังหยางเฉินที่อยู่บนเวทีด้วยท่าทางที่ซับซ้อน และพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า“ผมไม่เก่งเท่าเขา!”

ก่อนหน้านี้ เมื่อเผชิญกับความแข็งแกร่งของหยางเฉิน มารแดงยังไม่ค่อยยอมรับในความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายมากนัก

แต่ตอนนี้ เขาปล่อยวางแล้ว เขายอมรับความแข็งแกร่งของหยางเฉินแล้ว

เขากล่าวต่อว่า“การเลือกของอาจารย์ไม่ผิด มีเพียงหยางเฉินเท่านั้นที่สามารถทำให้อนาคตของสำนักมารสดใสขึ้นได้”

ในเวลานี้ ลี่เฉินกล่าวว่า"สำหรับสำนักมาร คุณก็มีความสำคัญมากเช่นกัน สำนักมารไม่มีหยางเฉินก็อยู่ได้ แต่ไม่มีคุณไม่ได้!"

เมื่อได้ยินคำพูดของลี่เฉิน มารแดงซึ้งใจมาก มองไปที่ลี่เฉินด้วยดวงตาสีแดง กำหมัดแน่นและพูดอย่างจริงจังว่า“อาจารย์ ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่มีวันไปจากสำนักมาร แน่นอน ผมจะช่วยเหลือศิษย์น้องสุดกำลัง!"

คราวนี้ มารแดงละทิ้งความแค้นต่อหม่าชาวจากใจ

บนเวที โมเมนตัมบูโดของหยางเฉินได้เพิ่มขึ้นจนสุดขีดแล้ว

แม้แต่เกาสง ในเวลานี้ ยังรู้สึกว่าตนเองกำลังเผชิญหน้ากับทวยเทพ ต่อหน้าหยางเฉิน ดูเหมือนตัวเขานั้นเล็กเหลือเกิน และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว

สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ สิ่งนี้เป็นเพราะเขตแดนวิถีมาร

เดิมที เขตแดนวิถีมารก็มีแต่ผู้ที่เข้าสู้แดนนภาแล้วถึงจะสามารถปลดปล่อยได้ ในเวลานี้ หยางเฉินไม่เพียงแต่ปล่อยเขตแดนวิถีมารเท่านั้น แต่ยังเอาเขตแดนวิถีมารกดขี่เกาสงด้วย

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เกาสงรู้สึกว่าเขาไม่ได้เผชิญหน้ากับนักบูโดที่อยู่ภายใต้แดนนภา แต่เป็นผู้แข็งแกร่งแดนนภาอย่างแท้จริง

ภายใต้พลังมารอันน่าสะพรึงกลัวนี้ เกาสงตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่สามารถปลุกจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ได้อีก

เขาถึงกับอยากจะคุกเข่าก้มกราบลงกับพื้น

"ผมแพ้แล้ว!"

ในขณะนี้ เกาสงก็พูดขึ้นทันที

เมื่อเขาพูดประโยคนี้ บนเวทีแข่งขันขนาดใหญ่ เงียบกริบ และทุกคนต่างก็ตกตะลึง

ไม่ต้องต่อสู้ก็ได้รับชัยชนะ!

หลังจากที่หยางเฉินระเบิดความแข็งแกร่งที่แท้จริง เกาสงซึ่งเพิ่งเอาชนะมารแดงก็ยอมแพ้แล้วหรอกหรือ

เมื่อได้ยินคำพูดของเกาสง หยางเฉินมองดูอย่างเหยียดหยาม สายเลือดคลั่งของเขาหยุดลง และออร่าบู๊บนร่างกายของเขาก็ค่อยๆหายไป

ในชั่วพริบตา เขาก็กลับมาเป็นนักบูโดแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลาย

ถ้าไม่ใช่เพราะทุกคนในนี้รู้ว่าเขาแข็งแกร่งเพียงใด หากพิจารณาจากสถานการณ์ในตอนนี้ของเขา คงคิดว่าเขาเป็นเพียงแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าชั้นปลายธรรมดาอย่างแน่นอน

ลี่เฉินเดินออกมาในเวลานี้ เขากวาดสายตาไปทั่วผู้ชม และก็พูดอย่างมีความสุขว่า"ผมขอประกาศว่า พิธีสืบทอดตำแหน่งทายาทมารแห่งสำนักมาร เริ่มขึ้นแล้ว!"