The king of War นิยาย บท 1940

ลี่เฉินได้บอกหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับกองกำลังระดับสูงสุดในภูเขามารให้กับหยางเฉิน สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะมีโอกาสได้รู้

ไม่เพียงแต่พูดถึงกองกำลังของภูเขามารเท่านั้น ลี่เฉินยังได้บอกหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับโลกบู๊โบราณ สำหรับหยางเฉิน สิ่งเหล่านี้เป็นข้อมูลที่สำคัญมาก

เขาในตอนนี้ ความแข็งแกร่งของเขาก็ใกล้แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นทุกที มันก็ถึงเวลาแล้วที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องลับต่างๆของโลกบู๊โบราณ

จู่ๆลี่เฉินก็พูดขึ้นว่า“น้องหยาง ขอถามเรื่องส่วนตัวหน่อยได้ไหม?”

หยางเฉินผงะไปครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า"ผู้อาวุโส ท่านถามได้เลย!"

ลี่เฉินจึงถามว่า“ถ้าจำไม่ผิด วิชาที่คุณฝึก น่าจะเป็นพลังวิชาสายมาร ผมอยากรู้ว่า ใครเป็นคนสอนให้คุณฝึกพลังวิชาสายมารนี้?”

หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาฝึกฝนตำราเทพสงครามเป็นเวลานาน และเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่านี่จะเป็น

พลังวิชาสายมาร

เมื่อเห็นท่าทางที่ประหลาดใจของหยางเฉิน ลี่เฉินก็รู้ว่าหยางเฉินไม่รู้แน่นอนว่าวิชาที่เขากำลังฝึกนั้นคือพลังวิชา

สายมาร

หลังจากเงียบไปสักพัก หยางเฉินก็กล่าวด้วยสีหน้าที่รู้สึกผิด“ผู้อาวุโส ขออภัยจริงๆ ผู้อาวุโสที่สอนวิชาแก่ผม เคย

เตือนผมว่า ห้ามเปิดเผยข้อมูลใดๆเกี่ยวกับเขา”

“อีกอย่าง ตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมก็ไม่เคยรู้เลยว่าวิชาที่ผมฝึกอยู่นั้นคือพลังวิชาสายมาร”

ตำราเทพสงครามที่เขาฝึกฝน คือตอนที่เขาได้กลายเป็นคิงแห่งเยี่ยนตูแล้ว ผู้แข็งแกร่งที่มาจากตี้ชุน บอกว่าเขาชื่อตี้เทียน และได้สอนตำราเทพสงครามให้กับหยางเฉิน

หลังจากฝึกฝนตำราเทพสงครามแล้ว ความเร็วในการฝึกฝนของเขาก็เร็วขึ้นมาก

ทุกวันนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเขาได้ติดต่อกับผู้แข็งแกร่งจากตี้ชุน

แน่นอนว่าเขาย่อมไม่บอกเรื่องของตี้เทียนให้คนอื่นอย่างง่ายดาย

หลังจากฟังคำพูดของหยางเฉิน ลี่เฉินพยักหน้าเล็กน้อย“ไม่เป็นไร ผมแค่ถามเฉยๆ”

ความสงสัยในใจของลี่เฉินก็เพิ่มมากขึ้น เขาได้ตรวจสอบภูมิหลังของหยางเฉินและหม่าชาวมาอย่างละเอียด แต่ไม่ได้พบภูมิหลังที่น่าทึ่งอะไรมากนัก อย่างหม่าชาว ก็แค่มีสายเลือดของตระกูลบู๊โบราณไป๋หลี่ สำหรับหยางเฉิน นอกเหนือจากทุกสิ่งในโลกมนุษย์แล้ว ไม่มีข้อมูลอะไรในโลกบู๊โบราณเลย

หยางเฉินฝึกฝนพลังวิชาสายมารหรือว่า กองกำลังที่อยู่เบื้องหลังเขาคือกองกำลังวิชาสายมารอันดับต้นๆในโลกบู๊โบราณ?

“เดิมที ผมวางแผนที่จะสอนวิชาสายมารที่ลึกล้ำให้กับคุณ แต่หลังจากได้เห็นความแข็งแกร่งของคุณแล้ว ผมจึงตระหนักได้ว่า จากการสะสมในตอนนี้ของสำนักมาร ไม่มีทักษะการฝึกฝนใดเทียบได้กับทักษะการฝึกฝนของคุณ”

ลี่เฉินก็พูดอีกครั้ง จากนั้นมองมาที่หม่าชาวที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า"หลังจากที่ผมออกจากสำนักมารแล้ว คุณก็จะกลายเป็นเจ้าสำนักของสำนักมาร ถึงตอนนั้น คุณสามารถพาน้องหยางเข้าไปในห้องลับของหอเก็บหนังสือ และให้น้องหยางไปฝึกฝนกับคุณในห้องลับด้วยกัน”

เมื่อได้ยินคำพูดของลี่เฉิน หม่าชาวก็แปลกใจ เขารู้อยู่แล้วว่ามีเพียงเจ้าสำนักของสำนักมารเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปในห้องลับใต้ดินในหอเก็บหนังสือ

ตอนนี้ ลี่เฉินกลับอนุญาตให้หยางเฉินเข้าไป

หม่าชาวพูดอย่างตื่นเต้นและซาบซึ้งใจ“ขอบคุณครับอาจารย์!”

แม้ว่าหยางเฉินจะไม่รู้ว่า การฝึกฝนในห้องลับของหอเก็บหนังสือจะมีประโยชน์อะไร แต่เขาก็สามารถเดาอะไรได้บางอย่างจากความตื่นเต้นของหม่าชาว

เขามองไปที่ลี่เฉินและกล่าวว่า"ผู้อาวุโสลี่ ขอบคุณมากครับ!"

ลี่เฉินส่ายหัวเล็กน้อย"ทุกคนต่างเลือกเอาสิ่งที่ตนเองต้องการทั้งนั้น คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมหรอก ผมแค่ขอให้คุณช่วยหม่าชาวยามสำนักมารเจอวิกฤติก็พอ"

ลี่เฉินพูดอย่างตรงไปตรงมา ทุกคนก็แค่เลือกในสิ่งที่ตนเองต้องการทั้งนั้น

ในความคิดของเขา แม้ว่าหม่าชาวจะกลายเป็นทายาทมารของสำนักมาร แต่หลังจากที่เขาจากไป ก็จะกลายเป็นเจ้าสำนักของสำนักมาร แต่หยางเฉินไม่ใช่สมาชิกของสำนักมาร

แม้ว่าหยางเฉินและหม่าชาวจะเป็นเพื่อนตายกัน แต่ว่า ตราบใดที่หยางเฉินช่วยหม่าชาว มันก็จะเป็นการช่วยสำนักมาร

หยางเฉินรีบกล่าวอย่างจริงจัง“ท่านผู้อาวุโสวางใจได้เลย ผมรับปากท่าน!”

"โอเค!"