The king of War นิยาย บท 1984

หลังช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ถึงนาที ทั่วทั้งตัวหยางเฉินล้วนมีแต่เลือดสด น่าเวทนาอย่างยิ่ง

หม่าชาวตะโกนเสียงดัง “พี่เฉิน!”

เพียงแค่ ร่างกายของหยางเฉินในเวลานี้กำลังถูกเทพมารยึดครอง เดิมทีเป็นไปไม่ได้ที่จะสนใจหม่าชาว

ผู้แข็งแกร่งสำนักมารกลุ่มหนึ่ง ล้วนทำหน้าตึงเครียด

ลี่เฉินพูดจาด้วยเสียงแข็ง “ร่างกายของหยางเฉินแค่เพิ่งทะลุสู่แดนนภา แต่เทพมารกลับบีบบังคับพัฒนาความสามารถของหยางเฉินขึ้นไปถึงแดนนภาขั้นสองชั้นต้น นี่คงสร้างอาการบาดเจ็บใหญ่มากต่อร่างกายของหยางเฉิน”

ตู้ป๋อก็เอ่ยปากพูดเช่นกัน “ถ้าร่างกายของหยางเฉินไม่มีทางแบกรับพลังส่วนนี้ได้ กลัวว่าต่อไปยากจะทะลุขั้นอีก! แดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอด ก็คือขีดสุดของเขา”

“แน่นอนว่าคงไม่ได้มีแค่ผลร้าย ถ้าร่างกายของหยางเฉินแบกรับพลังส่วนนี้ได้ นี่อธิบายว่า เขาสามารถใช้ความแกร่งร่างกายของแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้น พอจะเทียบกับความแกร่งร่างกายของผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสองชั้นต้นได้ วันหลังต่อให้เจอศัตรูแดนนภาขั้นสองชั้นต้นเข้า ก็สามารถต้านการบาดเจ็บไว้ได้”

เวลานี้ ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอดหกคน ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นต้นสามคน ยังมีผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นกลางอีกคนหนึ่ง ผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์สิบคน ล้อมหยางเฉินไว้ตรงกลางทั้งหมด

อยู่ภายในค่ายกลสังหารวิญญาณพลังทำลายล้างส่วนหนึ่งกำลังก่อตัว แกร่งขึ้นไม่หยุด อยากสังหารวิญญาณของเทพมาร

ทั่วตัวหยางเฉินล้วนเป็นบาดแผลอันน่าสยดสยอง เลือดสดไหลออกไม่หยุด หน้าเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแบบบิดเบี้ยว กลิ่นอายวิถีบู๊บนตัวกลับยิ่งใหญ่จนถึงขั้นสุด

“แค่ค่ายกลสังหารวิญญาณกระจอกๆ อยากจะกำจัดเทพมารอย่างฉัน? ในเมื่อพวกนายวอนหาที่ตาย งั้นฉันจะทำให้พวกนายสมหวัง!”

ในปากหยางเฉิน พ่นเสียงที่เย็นเยือกสุดๆ ออกมา

ซือคงและผู้แข็งแกร่งพันธมิตรพิทักษ์กลุ่มหนึ่ง ล้วนเผยสีหน้าซีดเผือดกันหมด ขณะเดียวกันที่พวกเขาใช้งานค่ายกลสังหารวิญญาณสำหรับพวกเขาทำให้สิ้นเปลืองเยอะมาก

ถึงแม้จะทำเช่นนี้ ยังไม่อาจสังหารวิญญาณของเทพมารได้ เทพมารยืมร่างกายของหยางเฉิน คาดไม่ถึงต้านพลังทำลายล้างในค่ายกลสังหารวิญญาณไว้ได้”

เวลานี้ ความพยาบาทอาฆาตอันยิ่งใหญ่ส่วนหนึ่ง ยิงออกมาจากในดวงตาของหยางเฉิน

“ฆ่า!”

หลังจากเสียงพูดของเขาจบลง ภาพของเขาก็หายไปจากที่เดิม

“ถอยเดี๋ยวนี้!”

ซือคงตะโกนทีหนึ่ง ฝ่ามือหนึ่งตกไปข้างหน้าฉับพลัน

ทันใดนั้น เงาลวงฝ่ามือขนาดใหญ่ข้างหนึ่ง ลงมาจากท้องฟ้า ตกลงยังร่างกายของหยางเฉินโดยตรงอย่างแรง

“ตึง!”

วินาทีต่อมา เห็นเพียงหยางเฉินโบกฝ่ามือออกไปยังบนท้องฟ้าในทันใด ชั่วขณะนั้นที่เงาลวงฝ่ามือปะทะเข้าด้วยกันกับฝ่ามือของหยางเฉิน เกิดเสียงดังสะเทือนเลือนลั่นออกมา

พลังอันดุเดือดส่วนหนึ่ง โหมหัดไปทั่วทุกสารทิศ

“ตูมๆๆ!”

พื้นสั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นมา พื้นโดยรอบใต้เท้าฝังหยางเฉิน กลายเป็นผุยผงต่อเนื่อง

ไม่เพียงเท่านี้ สิ่งก่อสร้างทุกอย่างที่อยู่ภายในรัศมีหลายสิบเมตรโดยมีจุดศูนย์กลางจากทั้งสองคน ล้วนเหมือนโดนทำลายเสียหายหนัก ล้มพังเสียงดัง

ผู้แข็งแกร่งสำนักมารที่ถอยหลังออกไปหลายสิบเมตรตั้งแต่แรก แม้ว่าห่างออกมาไกลขนาดนั้น ยังคงรู้สึกถึงพลังอันยิ่งใหญ่ไร้ที่เปรียบได้อยู่ ราวกับพลังอันมหาศาล ชนพวกเขาลอยออกไป

ตู้ป๋อและผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนนภาขั้นหนึ่งไม่กี่คนของสำนักมาร ออกไปจากที่เดิมตั้งนานแล้ว ส่วนที่อยู่ต่ำกว่าแดนนภา คาดไม่ถึงไม่มีทางดูการต่อสู้แบบใกล้ชิดได้

ต่อให้เป็นลี่เฉินที่ทะลุถึงแดนนภาแล้ว ดูการต่อสู้อยู่ใกล้ชิด ยังรู้สึกถึงความกดดันอันยิ่งใหญ่

หยางเฉินทำหน้าโกรธเคือง ตะโกนว่า “อยากจะปราบปรามฉัน อาศัยแค่พวกต่ำต้อยของพันธมิตรพิทักษ์ไม่กี่คน แล้วจะมีสิทธิ์นั้นเหรอ? ไสหัวไปให้พ้น!”