The king of War นิยาย บท 2042

“นี่คือสำนักเซิ่งกง คนที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าไปไม่ได้!”

ทันทีที่หยางเฉินและลี่เฉินเตรียมตัวเข้าไปในสำนักเซิ่งกง ก็ถูกผู้แข็งแกร่งระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นหนึ่งชั้นยอดสองคนขวางทางไว้ ทั้งสองจ้องมองพวกเขาด้วยความเกลียดชัง

ลี่เฉินพูดอย่างรวดเร็วว่า “ฉันลี่เฉินป็นเจ้าสำนักแห่งสำนักมาร มีธุระมาหาเจ้าสำนักของพวกนาย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ องครักษ์ทั้งสองของสำนักเซิ่งกงก็ประหลาดใจ

กองกำลังชั้นยอดทั้ง5แห่งภูเขามาร เมื่อก่อนต่างบริหารกันเอง ภายใต้สถานการณ์ปกติ ผู้นำของกองกำลัง จะไม่ก้าวเข้าไปเหยียบพื้นที่กองกำลังอื่นตามอำเภอใจ

ลี่เฉินในฐานะที่เป็นเจ้าสำนักแห่งสำนักมาร ถึงกลับมาเยี่ยมเยียนด้วยตนเอง

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งสองเป็นเหมือนศัตรูกัน

“ลี่เฉิน!”

ในขณะนี้ เผยเชียนอินมาถึง มองไปที่ลี่เฉินด้วยสายตาที่เย็นชาและพูดว่า “มาที่สำนักเซิ่งกงของฉัน มีธุระอะไร?”

ลี่เฉินมองไปที่เผยเชียนอิน ด้วยสายตาที่ซับซ้อน

ก่อนหน้านี้สำนักมารได้พบกับศัตรูที่น่ากลัว เผยเชียนอินได้ช่วยเหลือเต็มที่ เห็นได้ชัดว่าในใจเธอยังมีเขาอยู่

ในไม่ช้า ลี่เฉินก็สลัดความคิดที่ฟุ้งซ่าน และพูดว่า “เชียนอิน พวกเรามาหาธิดาหิมะ”

เผยเชียนอินเลิกคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ธิดาหิมะไม่ใช่คนที่พวกคุณอยากเจอก็จะได้เจอ? ที่นี่คือสำนักเซิ่งกง ไม่ต้อนรับคนของสำนักมาร พวกคุณไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”

ลี่เฉินหมดหนทาง และเขาก็รู้ว่า ในตอนนี้ที่สามารถระงับดวงสายมังกรในร่างกายของหม่าชาว มีเพียงวิธีเดียวคือผ่าน ตัวของธิดาหิมะเพื่อที่จะได้ของสุดเย็น

เขารีบพูดว่า “เชียนอิน พวกเรามาหาธิดาหิมะมีเรื่องสำคัญมาก ได้โปรดคุณอย่าขัดขวางพวกเรา”

“ไสหัวไป!”

เผยเชียนอินไม่เกรงใจ และตะโกนใส่ลี่เฉินด้วยความโกรธ

ชั่วขณะหยางเฉินขมวดคิ้ว ในตอนนี้สถานการณ์ของหม่าชาวนั้นวิกฤตมาก อาจกล่าวได้ว่าทุกๆวินาทีที่ล่าช้า อันตรายจะเพิ่มขึ้นหนึ่งนาที

พวกเขาเพียงต้องการไปหาฉินยี แต่กลับถูกขัดขวาง

ลี่เฉินรู้นิสัยของเผยเชียนอิน และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “เชียนอิน ขอโทษด้วย!”

หลังจากที่พูดจบ ก็มีพลังอันทรงพลัง ปลดปล่อยออกมาจากร่างกายเขาโดยตรง และห้อมล้อมเผยเชียนอินซึ่งเป็นผู้นำและผู้แข็งแกร่งของสำนักเซิ่งกงไว้ทันที

สีหน้าของเผยเชียนอินเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และก็พูดอย่างโกรธเคือง “ลี่เฉิน! นายจะทำอะไร?”

จากนั้นลี่เฉินก็พูดกับหยางเฉินว่า “รีบไปหาธิดาหิมะ!”

“ได้!”

หยางเฉินไม่พูดอะไร ขยับเท้า และพุ่งตรงเข้าไปในสำนักเซิ่งกง

“ช่างใจกล้านัก!”

เผยเชียนอินโกรธมาก ตะโกนเสียงดัง และพุ่งไปที่หยางเฉิน

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอขยับ เธอถูกลี่เฉินขวางไว้

เผยเชียนอินโกรธมาก ดวงตาของเธอเหมือนมีเปลวไฟออกมา ตะโกนอย่างโกรธเคือง “ลี่เฉิน นายรู้ไหมว่า นายกำลังทำอะไรอยู่?”

ใบหน้าของลี่เฉินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด และพูดอย่างจริงใจ “เชียนอิน ผมรู้ว่าคุณเกลียดผม และที่ผมทำเช่นนี้ จะทำให้คุณยิ่งเกลียดผมมากขึ้น แต่คราวนี้ ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ พวกเราต้องหาธิดาหิมะให้เจอ ต้องขอโทษจริงๆ!”

เผยเชียนอินพูดอย่างโกรธเคือง “ลี่เฉิน นายคิดว่าคนอย่างเผยเชียนอินจะถูกรังแกได้ง่ายๆจริงหรือ? ห้าสิบปีก่อน นายก็ทำให้ฉันผิดหวัง และตอนนี้ นายยังพาคนมาบุกรุกสำนักเซิ่งกงของฉันอีกหรือ?”

ลี่เฉินมีสีหน้าเจ็บปวด แต่ตอนนี้ชีวิตของหม่าชาวเหลือน้อย เขาไม่สามารถคำนึงเรื่องอื่นแล้ว

เมื่อเห็นลี่เฉินไม่พูด เผยเชียนอินตาแดงแล้วพูด “น่าเสียดายที่ก่อนหน้านี้ฉันเคยช่วยสำนักมาร คิดไม่ถึงว่านายจะทำร้ายคนที่เคยมีบุญคุณกับนาย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันขอประกาศว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันเผยเชียนอิน กับลี่เฉิน อยู่ด้วยกันไม่ได้! ในชีวิตนี้ จะเป็นศัตรูกับนาย!”

ทันทีที่สิ้นเสียง โมเมนตัมวิถีบู๊ที่ทรงพลัง ก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเผยเชียนอิน

สีหน้าของลี่เฉินเปลี่ยนไปอย่างมาก และพูดอย่างรวดเร็ว “เชียนอิน อย่า!”

ในเวลานี้ เผยเชียนอินกำลังฝืนบุกทะลวง

แต่ลี่เฉินรู้ดี แม้ว่ารากฐานวิถีบู๊ของเผยเชียนอินจะดีมาก และอยู่ห่างจากแดนนภาเพียงก้าวเดียว แต่ถ้าต้องการบุกทะลวง ต้องเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่

ในตอนนี้เผยเชียนอินต้องการต่อสู้กับเขา ถึงกับต้องการฝืนบุกทะลวง เมื่อล้มเหลว รากฐานวิถีบู๊ของเผยเชียนอินก็จะถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง

“บูม!”