The king of War นิยาย บท 2167

หยางเฉินหัวเราะอย่างเย็นชา และถามอย่างติดตลก “นี่คุณตั้งใจที่จะยอมรับผมเป็นนายเหรอ?”

มือผียังคงก้มศีรษะลงและพูดอย่างจริงใจ ผู้อาวุโสสี่มอบยาเซียนแก่ผม ช่วยให้ผมก้าวผ่านพันธนาการแดนบูโด สำหรับผมแล้ว มีบุญคุณที่ยิ่งใหญ่ ขอเพียงผู้อาวุโสสี่ยินยอม ท่านก็คือนายของผม"

หยางเฉินถามอีก “คุณต้องการที่จะรับเทพมารเป็นนายเหรอ? หรือว่า คุณต้องการยอมรับร่างเดิมของหยางเฉินเป็นนาย?”

อนุภาพมารอันน่าสะพรึงกลัว แผ่กระจายออกมาจากร่างเขา ล็อคมือผีไว้แน่น

ในขณะนี้ มือผีรู้สึกว่าร่างกายเยือกเย็นเข้ากระดูก ราวกับว่าร่างของเขาอยู่ในห้วงเหวลึกของมารที่เข้าได้แต่ออกไม่ได้

ดูเหมือนว่า หยางเฉินแค่คิดก็สามารถฆ่าเขาได้ในทันที

ร่างของมือผีสั่นเล็กน้อย

แต่เขายังคงก้มศีรษะ และตอบอย่างจริงจัง “ผมต้องการยอมรับเจ้าของร่างนี้หยางเฉิน เป็นนาย!"

“ฮื่ม!”

หยางเฉินพูดอย่างเย็นชา “คุณไม่กลัว ผมจะฆ่าคุณเหรอ?”

ทันใดนั้น มือผีก็เงยหน้าขึ้น มองไปที่หยางเฉิน และพูดอย่างจริงจัง “ท่านก็คือหยางเฉินนายของร่างนี้ ทำไมผมต้องเลือกทางอื่นอีกล่ะ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยางเฉินก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาแทบไม่คาดคิด มือผีจะจำตัวตนของเขาได้

ถูกต้อง เขาในตอนนี้ ก็คือหยางเฉินเอง ไม่ว่าร่างกายหรือจิตวิญญาณ ก็คือตัวตนของเขาเอง

แม้ว่าจิตวิญญาณของเทพมารเคยอยู่ในร่างของเขามาสักระยะหนึ่ง นอกจากอาศัยร่างของเขาเพื่อข่มขู่ผู้แข็งแกร่งของโลกบู๊โบราณล่างแล้ว ไม่เคยรุกล้ำร่างกายของเขาเลย

หลังจากการฟื้นขึ้นมาในครั้งนี้ เขาพบว่า แต่เดิมจิตวิญญาณของเทพมารที่อาศัยอยู่ในร่างกายของเขาได้หายไปแล้ว

ดังนั้น เขาในตอนนี้ เป็นตัวตนของตัวเองอย่างสมบูรณ์

หยางเฉินถามอย่างเฉยเมย “คำพูดประโยดนี้ของคุณหมายความว่าอย่างไร?”

มือผีพูดอย่างจริงจัง “เหตุผลที่ผมถูกเรียกว่ามือผี ไม่ใช่เพราะผมมีฝีมือที่เก่งกาจ แต่เป็นเพราะผมได้ฝึกฝนดวงตาคู่หนึ่งที่สามารถมองเห็นจิตวิญญาณ”

“เมื่อกี้ตอนผมเห็นคุณครั้งแรก ผมก็รู้แล้วว่า คุณคือผู้อาวุโสสี่ หยางเฉิน!”

หยางเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่ามือผีถึงกับฝึกฝนวิชานัยน์ตา และได้รู้ถึงตัวตนของเขาตั้งแต่แรกแล้ว

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เทพมารบนร่างของหยางเฉินก็หายไป และยิ้มแหย่ๆ “คิดไม่ถึงว่าคุณจะดูออกตั้งแต่แรกแล้ว”

มือผีรีบพูด “ผู้อาวุโสสี่ ท่านไม่ต้องกังวลว่าจะถูกเปิดเผยวิชานัยน์ตาที่ผมฝึกฝนนั้นค่อนข้างพิเศษ และในโลกบู๊โบราณล่างทั้งหมด นอกจากผมแล้ว ไม่มีคนไหนฝึกฝนวิชานัยน์ตาได้เลย”

“ผมเข้าใจ เพราะครั้งนี้ความแข็งแกร่งของคุณพุ่งสูงขึ้นมาก คุณเกรงว่าจะเปิดเผยตัวตนของตัวเอง ดังนั้นคุณจึงจงใจใช้ตัวตนของเทพมารเพื่อข่มขู่ทุกฝ่าย”

“ท่านวางใจได้ ผมจะไม่เปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาด!”

หยางเฉินชำเลืองมองมือผีและถามว่า “คุณต้องการติดตามผมจริงๆเหรอ? คุณรู้ดีว่าในตอนนี้สถานการณ์ของผมยากลำบากแค่ไหน และแม้แต่ผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งโลกบู๊โบราณล่างก็ยังอยากฆ่าผม”

“คุณไม่กลัวเหรอว่า หากติดตามผมแล้ว ผมจะทำให้คุณเดือดร้อน?”

มือผีส่ายหัว “ในเมื่อผมตัดสินใจติดตามท่าน แน่นอนผมต้องคิดทบทวนอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ท่านอายุยังไม่ถึงสามสิบปี ก็สามารถมีพลังเท่าเทียมกับแดนนภาขั้นสามชั้นกลางแล้ว พรสวรรค์ด้านบูโดเช่นนี้ มองไปทั่วโลกบู๊โบราณล่างก็ไม่เคยมาก่อน”

“แม้ว่าผมจะไม่เคยไปโลกบู๊โบราณกลาง ดังนั้นจากความเข้าใจอันตื้นเขินของผมที่มีต่อโลกบู๊โบราณกลาง และรู้ว่า แม้อยู่ในโลกบู๊โบราณกลาง พรสวรรค์ด้านบูโดของท่าน ก็ยังเป็นชั้นเลิศ”