The king of War นิยาย บท 2190

เจียงจิ่วสงไม่ได้สนใจมือผี ดวงตาทั้งคู่ที่ราวกับเหยี่ยวนั้น จับจ้องไปที่หยางเฉินทันที

เวลานี้ หยางเฉินรู้สึกหนาวเหน็บไปถึงกระดูก ราวกับตกลงไปในเหวน้ำแข็ง ร่างกายไม่อาจขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย

กระทั่งเขามีภาพลวงตา มีความคิดว่า เจียงจิ่วสงสามารถสังหารตนเองได้อย่างง่ายดาย

"ผู้นำเจียง คุณจะทำอะไรกัน?"

มือผีรีบเข้ามา จ้องมองเจียงจิ่วสงแล้วกล่าวถามด้วยสีหน้าที่ระมัดระวังตัวว่า

"หึ!"

เจียงจิ่วสงส่งเสียงแสดงความไม่พอใจ และสะบัดมือทันที ชั่วพริบตา พลังอันบ้าคลั่งก็พุ่งเข้าใส่มือผี

"ตึง!"

มือผีถูกกระแทกเต็มแรง หลังจากนั้นร่างก็ถูกคลื่นลมพัดลอยออกไปไกลหลายสิบเมตร แล้วกระแทกเข้ากับซากปรักหักพังของตระกูลเหออย่างแรง

"พรวด!"

มือผีกระอักเลือดออกมา พลังบนร่างกายอ่อนแอถึงขีดสุด

"นี่มัน......."

นักบูโดของโลกมนุษย์เดิมทุกคน ต่างก็ตกตะลึงอ้าปากค้าง

นี่ก็คือผู้แข็งแกร่งชั้นยอดของโลกบู๊โบราณล่างเหรอ?

อีกฝ่ายเพียงแค่สะบัดมือครั้งเดียว ก็สามารถระเบิดพลังอันแข็งแกร่งออกมาได้ กระทั่งสามารถจัดการผู้แข็งแกร่งของแดนนภาขั้นสามชั้นต้นจนลอยกระเด็นไปได้

ถ้าหากอีกฝ่ายลงมือจริงๆ จะมีใครสามารถต้านทานได้ไหวเหรอ?

สีหน้าของหยางเฉินเคร่งขรึมถึงขีดสุด สายตาจ้องเขม็งมองเจียงจิ่วสง แล้วเตรียมที่จะสู้ยิบตาในทันที

ถึงแม้ว่าเขาในตอนนี้จะถูกดาบโอรสสวรรค์ดึงพลังไปเกือบหมด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีพลังต่อสู้แล้วจริงๆ

ถ้าหากจะต้องสู้ยิบตา เขาก็ยังสามารถระเบิดกำลังสู้รบที่แข็งแกร่งออกมาได้

หยางเฉินเอ่ยปากถามทันทีว่า: "ท่านผู้อาวุโสมาหาฉันมีธุระอะไรเหรอ?"

เจียงจิ่วสงจ้องมองหยางเฉินด้วยสายตาอันลึกล้ำ แล้วกล่าวด้วยเสียงที่เย็นชาว่า: "คุณสังหารทายาทตระกูลเจียงของฉันแล้ว คาดไม่ถึงว่าคุณยังจะถามฉันอีกเหรอว่าจะทำอะไร?"

หยางเฉินขมวดคิ้ว แล้วกล่าวอย่างไม่แข็งกร้าวจนดูเย่อหยิ่งว่า: "ฉันต่อสู้กับเจียงเจี้ยน เดิมทีก็คือการต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย ถ้าหากว่าฉันไม่สังหารเขา คนที่ต้องตายในตอนนี้ก็จะต้องเป็นฉัน ทุกคนที่อยู่ในที่นี้สามารถเป็นพยานได้"

แรงกดดันของผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นสามชั้นยอดที่มีต่อคนอื่นนั้นมหาศาล จนหยางเฉินรู้สึกหายใจไม่สะดวก กระทั่งชี่ทิพย์ภายในร่างกายที่หมุนเวียนอยู่ กลับกลายเป็นช้าลงหลายเท่า

ถึงแม้ว่าเขาจะกระตุ้นสายเลือดคลั่งโดยสมบูรณ์แบบแล้ว แต่ก็ยังไม่อาจลดพลังความกดดันที่ออกมาจากตัวของอีกฝ่ายได้

แต่ที่หยางเฉินไม่รู้ก็คือ ความรู้สึกประหลาดในที่แอบอยู่ภายในใจของเจียงจิ่วสง พลังความกดดันที่เขากระทำต่อหยางเฉินนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก ผู้แข็งแกร่งธรรมดาทั่วไป ก็คงจะล้มลงไปกองกับพื้นนานแล้วเพราะว่าไม่อาจแบกรับความกดดันนี้ได้

แต่หยางเฉินนอกจากจะมีสีหน้าที่ซีดเผือดเล็กน้อยแล้ว ก็ไม่มีอาการอื่นใดอีก

ยิ่งหยางเฉินได้รับพลังความกดดันน้อย ศักยภาพก็จะยิ่งแข็งแกร่ง

หรือว่า หยางเฉินมีศักยภาพเทียบเท่ากับแดนนภาขั้นสามชั้นกลาง หรือกระทั่งชั้นปลายจริงๆ?

ความประหลาดใจภายในใจของเจียงจิ่วสงนั้นเข้มข้นอย่างมาก แต่เขาไม่ได้ลงมือในทันที แต่จ้องมองพิจารณาหยางเฉิน

เวลาผ่านไปทีละน้อยๆ เจียงจิ่วสงไม่ได้แสดงท่าทีเป็นเวลานาน เพียงแต่เหลือพลังความกดดันอันมหาศาลเอาไว้ให้ผู้อื่น

เจียงจิ่วสงเอ่ยปากทันทีว่า: "เจ้าหนุ่ม เรื่องที่คุณสังหารลูกชายของฉัน จะต้องอธิบายให้ฉันฟังสักเล็กน้อย"

ในแววตาของหยางเฉินปรากฏความเยือกเย็น แล้วกล่าวด้วยเสียงอันเย็นชาว่า: "คุณต้องการให้อธิบายอะไรเหรอ?"

เจียงจิ่วสงจ้องมองหยางเฉินแล้วกล่าวว่า: "คุณจะต้องไปที่ตระกูลเจียงกับฉัน!"

พูดจบ เขาก็เดินเข้ามาโดยตรง แล้วคว้าไปที่แขนของหยางเฉิน

"ไปให้พ้น!"

หยางเฉินตะโกนด้วยความโกรธเคือง และชูกระบี่โอรสสวรรค์ขึ้นมาอย่างไม่ลังเลใจแม้แต่น้อย แล้วฟันลงไปที่เจียงจิ่วสงอย่างโหดเหี้ยม ถ้าหากกระบี่นี้จู่โจมไปยังเจียงจิ่วสงโดยตรง ถึงแม้ว่าเจียงจิ่วสงจะไม่ตาย แต่ก็คงจะสาหัส