The king of War นิยาย บท 2197

เย่จางกั๋วมองเมิ่งชิงหลันที่กำลังโกรธจัดแล้ว พูดอย่างขมขื่น: "ชิงหลัน ฉันได้อธิบายสถานการณ์ให้ผู้อาวุโสฟังแล้วจริงๆ แต่ผู้อาวุโสพูดแค่ว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องยุ่งเรื่องนี้ พวกเขาจะจัดการมันเอง "

ทันใดนั้นเมิ่งชิงหลันก็โกรธยิ่ง "ปึ้ง" เธอตบโต๊ะอย่างแรงและยืนขึ้นแล้วพูดด้วยความโกรธว่า "ไม่ให้เราเข้าไปยุ่ง แล้วพวกเขาจะจัดการเอง นี่มันนานเท่าไหร่แล้ว ?”

พูดจบเธอเดินออกไปด้วยความโกรธ เดินไปพูดไป "ในเมื่อสมาคมผู้อาวุโสไม่จัดการ งั้นฉันจะจัดการเอง"

เย่จางกั๋วสีหน้าขมขื่น แม้ว่าเขาจะเป็นผู้บัญชาการกองยุทธการจงโจว แต่เมื่อก่อนเมิ่งชิงหลันก็เคยเป็นเทพสงครามที่สั่งการทั่วทั้งอาณาจักร และตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าของทีมนักบูโดและมียศทหารที่ไม่เป็นรอง

เดิมทีเขาคิดว่าเมิ่งเฉียนหลันแค่พูด แต่ไม่นานสิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เขาตะลึง

เมิ่งชิงหลันเป็นผู้นำกองกำลังทีมนักบูโดกวาดล้างกองกำลังจากโลกบู๊โบราณติดต่อกันสามวัน

โดยเฉพาะรากฐานของตระกูลเจียงในจงโจวถูกถอนรากถอนโคน

ไม่เพียงแต่ตระกูลเจียงเท่านั้น แต่รากฐานของตระกูลบู๊โบราณอื่นๆในจงโจวก็ได้รับผลกระทบอย่างต่อเนื่อง

ในเวลาเพียงสามวัน ชื่อของเมิ่งชิงหลันก็โด่งดังไปทั่วโลกใหม่

"เมิ่งชิงหลันคนนี้คือใคร เป็นเทพเจ้าจากที่ใด？แค่หัวหน้าทีมนักบูโดในจงโจวก็กล้าที่จะกวาดล้างทั้งตระกูลบู๊โบราณ"

“กล่าวคือตระกูลบู๊ไม่ได้ส่งผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงออกไป มิฉะนั้นแค่หัวหน้านักบูโดเล็กๆจะกล้าหยิ่งยโสขนาดนั้นหรือ”

...

นักบูโดของตระกูลบู๊โบราณทุกคนโหดเหี้ยมยิ่งนัก แต่พวกเขาก็ไม่กล้าแสดงออก

สิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้กับนักบูโดระดับต่ำจากตระบู๊โบราณเหล่านี้ ผู้บริหารระดับสูงของตระกูลบู๊โบราณไม่มีมาตรการตอบโต้ใดๆกับเมิ่งชิงหลันที่นำกองกำลังนักบูโดเข้ากวาดล้างฐานตระกูลบู๊โบราณในจงโจว

"ใครบอกฉันได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น แค่ทีมนักบูโดธรรมดาจากโลกมนุษย์หยิ่งยโสเช่นนี้ ทำไมเจ้าหน้าที่ระดับสูงของตระกูลบู๊โบราณถึงไม่พูดอะไรเลย"

“ให้ผู้แข็งแกร่งสักคนในตระกูลบู๊โบราณออกมากวาดล้างทั้งทีมนักบูโดไม่ได้? ฉันคิดไม่ออกจริงๆว่าคนระดับสูงเหล่านั้นกำลังคิดอะไรอยู่”

...

นักรบระดับต่ำของตระกูลบู๊โบราณรู้สึกผิดหวังมากที่ผู้นำระดับสูงไม่ได้ใช้มาตรการใดๆ

ขณะเดียวกัน โลกบู๊โบราณกลางอยู่บนยอดเขา

“เหล่าจู่ หัวหน้าทีมธรรมดาจากโลกมนุษย์ กวาดล้างฐานของตระกูลเจียงที่อยู่จงโจวในโลกมนุษย์เขาทำเช่นนั้นมันจะขัดจังหวะของเรา”

เจียงจิ่วสงรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้ในโลกมนุษย์อย่างละเอียด

ประมุขโลกถามว่า: "แล้วตระกูลชั้นนำในโลกบู๊โบราณล่างมีปฏิกิริยาอย่างไร"

เจียงจิ่วสงกล่าวว่า: "ไม่มีปฏิกิริยาใดๆราวกับว่าไม่รู้เรื่องนี้ แต่ฉันรู้ว่าผู้นำของตระกูลใหญ่ๆกำลังรอคำแถลงของพันธมิตรพิทักษ์"

"พวกเขาโกรธมากกับเรื่องนี้ แต่พวกเขาก็กลัวว่าจะทำตี้ชุนโกรธ ดังนั้นจึงอดทน"

ประมุขโลกยิ้มเล็กน้อย: "ไม่เป็นไร แต่มันจะทำให้ตระกูลบู๊โบราณสับสน พวกเขาจะคิดว่าตี้ชุนหนุนหลังเมิ่งชิงหลัน เธอจึงกล้าทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้"

หลังจากได้ยินคำพูดของประมุขโลกเจียงจิ่วสงก็เงียบไปครู่หนึ่ง

มีคนไม่มากที่รู้เรื่องการหายตัวไปของตี้ชุน มีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับสูงบางส่วนของโลกบู๊โบราณเท่านั้นที่รู้ หลายคนแค่กำลังคาดเดา

นอกจากนี้ผู้แข็งแกร่งระดับสูงของโลกบู๊โบราณกลาง เพียงต้องการเปิดเส้นทางสู่โลกบู๊โบราณบน และเข้าไปบำเพ็ญเพียรในสถานที่ที่มีกลิ่นอายชี่ทิพย์สูง

พวกเขาไม่มีความสนใจใดๆกับโลกใหม่ในปัจจุบัน นอกเสียจากว่าพวกเขาจะโง่เขลาและต้องการเข้าสู่ศตวรรษใหม่

แม้ว่าแดนนภาขั้นสามชั้นปลายและแดนนภาขั้นสามชั้นยอดจะต่างกันเพียงแดนเดียว

แต่ช่องว่างของแดนเล็กๆนี้ก็ต่างกันมาก เป็นแดนก่อนที่จะถึงแดนนภาขั้นสี่ชั้นต้น เป็นสองแดนที่ต่างกันมากที่สุด

ตู้อวี้ซานต้องการทดสอบท่าทีของตี้ชุนโดยการฆ่าเขา ดังนั้นหากเขามีพลังพอที่จะแข่งขันกับตู้อวี้ซานได้ เขาก็จะไม่สามารถทดสอบท่าทีของตี้ชุนได้อีก

โลกบู๊โบราณล่าง พันธมิตรผู้พิทักษ์

ตู้อวี้ซานนั่งบนบัลลังก์ของเขาและฉันงล่างทั้งสองฉันงก็เป็นหัวหน้าตระกูลชั้นนำของโลกล่าง

"หัวหน้าสมาคม ถ้าเราไม่ลงมือทำ ผู้อาวุโสในโลกมนุษย์จะหยิ่งยโสมากขึ้นเรื่อยๆ ในจงโจวมีเพียงหัวหน้าทีมแดนนภาขั้นหนึ่งชั้นยอดธรรมดาคนหนึ่ง แต่กลับกล้าที่จะกวาดล้างฐานของเราในเมืองจงโจว”

"ใช่! เราจะทนกับสิ่งนี้ได้อย่างไร ไม่ต้องพูดว่าเราจะลงมือ แค่ตระกูลของพวกเราโดยให้แต่ละตระกูลส่งนักบูโดแดนนภาขั้นสามชั้นต้นมาหนึ่งคน ก็สามารถกวาดล้างสมาคมผู้อาวุโสโลกมนุษย์ได้หมดแล้ว "

“หัวหน้าสมาคม ท่านต้องตัดสินใจแทนเรา! เราเหลืออดมาก!”

...

ผู้นำใหญ่ตระกูลบู๊โบราณโลกเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ตู้อวี้ซานกวาดสายตาไปทั่วทุกคนและในที่สุดก็ไปหยุดอยู่ที่เจียงจิ่วสงแล้วพูดว่า "ผู้นำตระกูลเจียงคุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ เพราะอย่างไรเสียลูกชายของคุณก็เสียชีวิตด้วยน้ำมือของหยางเฉิน"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมาสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่เจียงจิ่วสง

เจียงจิ่วสงรู้สึกกังวลมากขึ้น สิ่งที่จะเกิดอย่างไรก็ต้องเกิดใช่ไหม?

ในสายตาของคนเหล่านี้ เจียงเจี้ยนตายด้วยน้ำมือของหยางเฉิน แต่ตระกูลเจียงกลับไม่แยแส มันผิดปกติจริงๆ