The king of War นิยาย บท 2238

ในขณะตอนที่หลิวชิ่งกำลังติดต่อกับผู้อาวุโสของสำนัก หยางเฉินมาถึงที่กองยุทธการจงโจวทางด้านนี้แล้ว

“หยางเฉิน นายไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ทันทีที่เพิ่งเดินเข้ามา เซี่ยเหอก็เดินเข้ามาใกล้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

หยางเฉินยิ้มบางๆ: “วางใจได้ ผมไม่เป็นไร!”

เมิ่งชิงหลันก้าวเดินไปข้างหน้า ยื่นกำปั้นออกไป ทุบเข้าไปที่บนแผ่นอกของหยางเฉินเบาๆทีหนึ่ง: “หยางเฉิน นายปิดซ่อนเอาไว้ซะมิดชิดเชียว คาดไม่ถึงว่าแม้แต่ตู้อวี้ซานหัวหน้าสมาคมพันธมิตรพิทักษ์ ตอนนี้ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาย”

หยางเฉินยิ้ม: “เมื่อก่อนชี่ทิพย์ของโลกมนุษย์บางเบา แดนบูโดของพวกเราต่างก็โดนจำกัดทั้งนั้น ตอนนี้โลกบู๊โบราณล่างได้ผสานเข้ากับโลกมนุษย์แล้ว โลกบู๊โบราณกลางเองก็ค่อยๆกำลังผสานเข้ากับโลกมนุษย์ด้วยเช่นกัน โลกใหม่ต่อจากนี้ ระดับความเข้มข้นของชี่ทิพย์จะพุ่งสูงขึ้นจนถึงระดับที่ยากจะจินตนาการ”

“พวกบูโดอัจฉริยะที่เดิมทีก็อยู่ที่โลกมนุษย์อย่างเช่นนาย จะนำพาช่วงเวลาที่พละกำลังพุ่งสูงขึ้นมา สู้ไปด้วยกันเถอะ!”

เมิ่งชิงหลันกลอกตา กล่าวด้วยความจำปัญญา: “ต่อให้ความเข้มข้นของชี่ทิพย์จะสูงอีกสักแค่ไหน ชั่วชีวิตนี้ของฉันเกรงว่าจะไล่ตามนายไม่ทันแล้วละ”

“ตู้อวี้ซานแห่งแดนนภาขั้นสี่ชั้นต้น ยังห่างไกลจากการเป็นคู่ต่อสู้นายเลย! ฉันจึงกำลังคิดว่า แท้ที่จริงแล้วตอนนี้นายจะมีแข็งแกร่งมากขนาดไหน?”

หยางเฉินยิ้ม: “พูดตามความจริง ก็แม้แต่ตัวผมเองก็ไม่ชัดเจน”

เมิ่งชิงหลันค้อนหยางเฉินทีหนึ่ง: “นายมันขี้อวด!”

ทั้งสองคนเคยเข้าสนามรบด้วยกัน แต่ละคนยังเคยเป็นเทพสงครามบัญชาการของกองยุทธการใหญ่ เดิมทีความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็ค่อนข้างดี

ถึงแม้ว่าทั้งสองคนในตอนนี้พละกำลังจะต่างกันเป็นอย่างมาก แต่เมิ่งชิงหลันก็ไม่ได้ริษยาเลยสักนิด เพียงแค่ดีใจแทนหยางเฉินเท่านั้น

“ผู้อาวุโสสี่!”

เย่จางกั๋วถึงได้มีโอกาสพูดคุยกับหยางเฉิน รีบก้าวมาข้างหน้า กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น: “โลกมนุษย์มีผู้อาวุโสสี่ เป็นบุญของจิ่วโจวจริงๆ!”

หยางเฉินใบหน้าเต็มไปด้วยความจนปัญญา เย่จางกั๋วเรียนรู้ที่จะประจบสอพลอตั้งแต่เมื่อไหร่?

หยางเฉินรีบเอ่ยปากพูดทันที: “ผู้บัญชาการเย่ ผมจะไปที่โลกบู๊โบราณกลางสักหน่อย รบกวนคุณรายงานสมาคมผู้อาวุโสให้หน่อยครับ”

เมื่อครู่นี้จอนที่เขาคุยกับหลิวชิ่ง อยู่ไกลจากเย่จางกั๋วพวกเขามาก พวกเขาไม่รู้อะไรทั้งนั้นเลยสักนิด

ตอนนี้ทันทีที่ได้ยินว่าหยางเฉินจะไปโลกบู๊โบราณกลาง หลายคนล้วนหน้าถอดสี

“ฉันไปเป็นเพื่อนนาย!”

เซี่ยเหอไม่ได้ลังเลเลยแม้แต่น้อย กล่าวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงจัง: “ตอนนี้พละกำลังของฉันไม่ใช่ธรรมดา ที่โลกบู๊โบราณกลาง ก็สามารถช่วยนายได้”

เซี่ยเหอในตอนนี้ ไม่เพียงปลุกพรสวรรค์ด้านบูโดเท่านั้น ยังได้รับมรดกวิถีบู๊ของเซี่ยยิงสงพ่อผู้ให้กำเนิดของเธออีกด้วย อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในร่างบูโดลิขิตสวรรค์ของร่างบูโดทั้งสิบอีกด้วย พละกำลังยิ่งใหญ่เป็นอย่างยิ่ง

เมื่อทอดสายตามองไปโลกมนุษย์ในอดีต นอกจากหยางเฉินแล้ว ก็นับว่าเธอเป็นแข็งแกร่งที่สุด

แม้กระทั่งหม่าชาวที่ได้รับมรดกเทพมาร ก็ล้วนไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเซี่ยเหอ

หยางเฉินส่ายหน้า: “ผมจะต้องไปทำเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญมากเรื่องหนึ่ง พาคุณไปด้วย ในทางกลับกันจะเป็นภาระซะเปล่าๆ!”

ถึงแม้ว่าคำพูดของเขาจะไม่ถนอมน้ำใจเลยแม้แต่น้อย แต่ว่าก็เป็นเพราะกำลังใช้ท่าทีแข็งกร้าวแบบนี้มาขัดขวางเซี่ยเหอ

ทุกที่ของโลกบู๊โบราณกลางล้วนเต็มไปด้วยนักบูโดแดนนภาขั้นสี่ ถึงแม้พละกำลังของเซี่ยเหอจะไม่ธรรมดา แต่ว่าที่โลกบู๊โบราณกลาง ทำได้แค่ต่อให้เป็นบูโดอัจฉริยะ แต่เทียบกับผู้แข็งแกร่งแห่งวิถีบู๊ไม่ติด

ที่โลกบู๊โบราณกลาง พละกำลังไม่ถึงแดนนภาขั้นหก ก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะเรียกว่าผู้แข็งแกร่งเลยสักนิด

ไม่เพียงเธอไม่มีคุณสมบัติที่จะถูกเรียกว่าผู้แข็งแกร่งเท่านั้น แม้แต่หยางเฉินก็ไม่มีคุณสมบัติ

เมื่อได้ยินคำพูดที่ไม่ถนอมน้ำใจแม้แต่น้อยของหยางเฉิน ดวงตาทั้งสองข้างของเซี่ยเหอแดงก่ำ กัดริมฝีปากสีแดงเอาไว้แน่น

เดิมทีเธอคิดว่าตอนนี้ตนเองมีคุณสมบัติพอที่จะช่วยเหลือหยางเฉินแล้ว แต่กลับพบว่าหยางเฉินเติบโตเร็วกว่า ตนเองติดสอยห้อยตามหยางเฉิน กลับกลายเป็นตัวภาระ

เธอแอบสาบานภายในใจ จะต้องยิ่งขยันบำเพ็ญเพียรให้มากกว่าเดิม พยายามเพื่อสักวันหนึ่ง จะมีคุณสมบัติพอที่จะช่วยเหลือหยางเฉิน