The king of War นิยาย บท 240

ตระกูลเฉินเป็นตระกูลอันดับต้นๆ ของเมืองโจวเฉิง ที่นี่คือถิ่นของพวกเขา แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนกล้าฆ่าเฉินอิงจวิ้นที่นี่ นี่มันเหมือนการตบหน้าตระกูลเฉินชัดๆ

ภายในคฤหาสน์เดี่ยวสุดหรูของตระกูลเฉิน

ศพของเฉินอิงจวิ้นวางอยู่บนพื้น บนตัวของเขาเต็มไปด้วยเลือด มีรอยแผลที่น่าตกใจบนคอของเขา

ถึงเขาจะตายไปแล้ว แต่บนใบหน้ายังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ดวงตาของเขาเบิกกว้าง เขาตายตาไม่หลับ

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าก่อนตาย เขาสิ้นหวังแค่ไหน

บรรดาเครือญาติของตระกูลเฉินอยู่ที่นี่ทั้งหมด

เฉินซิงไห่นั่งบนเก้าอี้ประจำตำแหน่ง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

มีชายวัยกลางคนนั่งอยู่ด้านซ้ายมือของเขา ตอนนี้ใบหน้าของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความโศกเศร้า

เขาชื่อเฉินเห้า เฉินอิงจวิ้นที่โดนฆ่า เป็นลูกชายของเขา

เฉินอิงเหานั่งอยู่ข้างเขา มองน้องชายแท้ๆ ของตัวเองโดนปาดคอ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ใครกันแน่ ที่กล้าฆ่าหลานชายของฉัน ฉันจะหั่นมันเป็นหมื่นชิ้น!”

เฉินซิงไห่ตวาดออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำ

คืนนี้มีเรื่องเกิดขึ้นสองเรื่อง เรื่องแรก คือเรื่องที่เฉินอิงเหาไปล่วงเกินมู่ตงเฟิง เขาไปหามู่ตงเฟิงที่ร้านอาหารด้วยตัวเอง ตระกูลเสียเงินจำนวนมาก เพื่อที่จะช่วยเฉินอิงเหา

แต่ทว่า เขาคุยเงื่อนไขที่ไม่ยุติธรรมกับมู่ตงเฟิง เฉินอิงเหาโดนชายหนุ่มคนหนึ่ง บังคับให้คุกเข่าขอโทษ

เรื่องที่สอง คือการตายของเฉินอิงจวิ้น

หลายปีมานี้ ตระกูลเฉินกับตระกูลหยวนร่วมมือกัน ควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างในเมืองโจวเฉิง ไม่เคยมีครั้งไหนที่อัดอั้นเท่าตอนนี้

แค่คืนเดียว เขาต้องมาเจอเรื่องใหญ่ขนาดนี้

“พ่อ เราต้องสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง ไม่ว่าจะเป็นใคร กล้ามาฆ่าอิงจวิ้น ยังไงมันก็คือศัตรูของตระกูลเฉิน!”

เฉินเห้ากัดฟันกรอด ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

“นั่นเป็นสิ่งที่ต้องทำอยู่แล้ว!”

เฉินซิงไห่พูดด้วยสีหน้าเฉยชา

ขณะนั้นมีร่างของชายวัยกลางคน วิ่งเข้ามาในคฤหาสน์

“เจ้าบ้าน สืบเรื่องคร่าวๆ ได้แล้วครับ เรื่องทั้งหมด พุ่งเป้าไปยังชายหนุ่มที่ชื่อว่าหยางเฉิน แต่เรายังหาหลักฐานที่แน่ชัดไม่ได้”

ชายวัยกลางคนพูด

“นายบอกว่าเกี่ยวข้องกับใครนะ”

เฉินซิงไห่ลุกขึ้นทันที เฉินอิงเหาก็ได้ยินชื่อที่คุ้นหู จู่ๆ เขาก็สั่นไปทั้งตัว

“ชายหนุ่มที่ชื่อว่าหยางเฉินครับ มาจากเจียงโจว เป็นลูกเขยที่แต่งเข้ามาในบ้านผู้หญิง ซูซานคนของตระกูลซู เป็นคนพาไป......”

ชายวัยกลางคน รายงานสิ่งที่สืบมาได้ให้ฟังทั้งหมด

รวมไปถึงเรื่องที่เฉินอิงจวิ้นส่งคนไปลอบฆ่าหยางเฉินด้วย

แต่เขารู้ประวัติของหยางเฉินเพียงผิวเผินเท่านั้น

“ปัง!”

เฉินซิงไห่ได้ยินสิ่งที่ชายวัยกลางคนรายงานให้ฟัง เขาใช้ฝ่ามือตบโต๊ะอย่างแรง เขาตวาดพร้อมดวงตาแดงก่ำ “คิดไม่ถึงว่าจะเป็นแกอีก! ก็แค่ลูกเขยธรรมดาๆ ที่แต่งเข้ามาในบ้านผู้หญิง กล้าดียังไงถึงมาเป็นศัตรูกับตระกูลเฉิน รนหาที่ตายชัดๆ!”

ตอนเจอหยางเฉินที่ร้านอาหารเป่ยหยวนชุนก่อนหน้านี้ เพราะท่าทีนอบน้อมของมู่ตงเฟิง เขาจึงไม่กล้าทำอะไร เพราะลูกชายของมู่ตงเฟิง ถูกหยางเฉินทำร้ายจนแขนพิการไปข้างหนึ่ง

มู่ตงเฟิงไม่ได้พูดว่าจะทำร้ายหยางเฉิน เขาจึงไม่กล้าพูดอะไร

แต่ตอนนี้ เฉินอิงจวิ้นตายแล้ว แถมยังเกี่ยวข้องกับหยางเฉินอีก นี่มันทำให้เขารับไม่ได้

“เจ้าบ้านมู่!”

เฉินซิงไห่โทรหามู่ตงเฟิงทันที เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เจ้าบ้านมู่ คุณคงได้ยินเรื่องที่หลานชายคนเล็กของผมโดนฆ่าแล้วใช่ไหม”

แน่นอนว่ามู่ตงเฟิงรู้แล้ว เขารีบถามว่า “เจ้าบ้านเฉิน ผมกำลังจะโทรหาคุณ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”