The king of War นิยาย บท 4

บทที่4 เป็นพ่อครั้งแรก

คำว่าฉันกลับมาแล้ว ทำให้ฉินซีรู้สึกตัวจากความหวาดกลัว ความเย็นชาค่อยๆปรากฏบนใบหน้าที่สวยงาม

หยางเฉินเห็นได้ชัดเจน อารมณ์บนใบหน้าของฉินซีเปลี่ยนจากหวาดกลัวเป็นเหม่อลอย แล้วก็เปลี่ยนเป็นความเกลียด

ห้าปีก่อน ทั้งสองถูกลอบทำร้ายให้มีความสัมพันธ์กัน คนในตระกูลให้หยางเฉินแต่งเข้าบ้านตระกูลฉินเพื่อรักษาชื่อเสียง และฉินซีก็เป็นผู้หญิงที่เห็นพรหมจรรย์สำคัญกว่าชีวิตมาแต่แรกแล้ว จึงได้ยอมรับเรื่องทั้งหมด

แต่เธอคิดไม่ถึงว่าทั้งสองแต่งงานยังไม่ทันครบหนึ่งเดือน อยู่ๆหยางเฉินก็หายตัวไป จนกระทั่งคุณแม่บอกกับเธอว่า ผู้ชายคนนี้เอาเงิน 5 แสนที่คุณพ่อให้ไป

และในตอนนั้นเองที่เธอรู้ตัวว่าท้อง

จากนั้น ตระกูลฉินใช้ช่วงเวลาที่เธอตั้งท้อง ยึดเอาธุรกิจที่เธอสร้างขึ้นเองกับมือไปเป็นของตระกูล ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเป็นคนทำลายชื่อเสียงให้ตระกูลฉินอับอาย

คิดถึงวันวานที่หมองมัว ค่ำคืนที่ตัวเองแอบร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน ฉินซีรู้สึกเกลียดผู้ชายคนนี้ที่ไปไม่ลาคนนี้เป็นอย่างมาก

“ถ้าหากว่านายตายไปแล้วฉันก็ยอมรับ แต่นายกลับหายตัวไปถึงห้าปีแล้วก็มาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน มาเปิดแผลเป็นที่ผ่านมาของฉัน นายมีความสุขมากมั้ย?”

ฉินซีตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวด เหมือนกับว่าจะเอาอารมณ์ที่เก็บกดไว้มานานหลายปีนี้แสดงออกมาให้หมด

มองดูหญิงสาวที่รักเจ็บปวด ใจของหยางเฉินเองรู้สึกเหมือนโดนมีดแทง

“เสี่ยวซี ฉันขอโทษ!”

หยางเฉินเดินไปตรงหน้าด้วยใบหน้าที่จริงใจ นอกจากขอโทษ เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้อีก

“ห้าปีก่อน ทำไมนายถึงไปไม่ลา?”ฉินซีกัดริมฝีปากแดงเบาๆ สายตาจ้องเขม็งไปที่หยางเฉิน

“ฉันหยางให้ตัวฉันเองเหมาะสมกับเธอ!” มองดูใบหน้าสวยงามที่อยู่ใกล้ๆ หยางเฉินตอบอย่างหนักแน่น ก่อนกลับมาครั้งนี้ เขาสาบานแล้วว่าจะไม่ให้ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เจ็บปวดอีกแม้แต่นิดเดียว

“เหอะ!”

อยู่ๆคุณแม่ฉินก็หัวเราะเยาะออกมา มองหยางเฉินอย่างแดกดัน “พูดซะดีเชียว ปีนั้นนายเป็นคนมาหาเหล่าฉินด้วยตัวเอง บอกว่าแค่เพียงเหล่าฉินให้เงินห้าแสน นายก็จะไม่มาเจอหน้ากับเสี่ยวซีอีก”

หยางเฉินรีบปฏิเสธ “ฉันไม่เคย!”

ในสายตาของเขา มีความน่ากลัวแวบเข้ามา คุณแม่ฉินกำลังใส่ร้ายเขา

คุณแม่ฉินหัวเราะเยาะ “ไม่เคย? งั้นฉันถามนาย ห้าปีก่อน เหล่าฉินให้เงินนายห้าแสนใช่มั้ย?”

หยางเฉินอธิบาย “ผมขอยืมพ่อตามาห้าแสน แต่ว่าไม่ได้ใช้ วันที่สองก็คืนให้พ่อตาทุกบาททุกสตางค์แล้ว”

“ตอแหล! หลังจากที่นายเอาเงินไปแล้วก็หายไปเลย จนถึงวันนี้ ฉันถึงจะเจอกับนาย นายคืนเงินให้ฉันเมื่อไหร่กัน?”คุณพ่อฉินไม่ยอมรับ

ผัวเมียคู่นี้ เหมือนกับว่าไม่ต้องการให้โอกาสหยางเฉินอธิบาย เหมือนต้องการให้เรื่องที่หยางเฉินเอาเงินแล้วหายไปเป็นความจริง

เพี๊ยะ!

ฉินซียกมือขึ้นตบหน้าหยางเฉินไปหนึ่งที ชี้ไปที่ประตู พูดอย่างอารมณ์เสียว่า “ออกไป! ออกไปเดี๋ยวนี้!”

“แง้......”

เด็กสาวที่อยู่ในอ้อมกอดของหยางเฉินมาตลอดร้องไห้เสียงดัง “แม่จ๋า อย่าไล่คุณพ่อไปนะ เด็กคนอื่นมีพ่อ มีแต่หนูที่ไม่มี หนูอยากได้คุณพ่อ แม่จ๋า แม่อย่าไล่พ่อไปนะ! อย่าไล่พ่อไปนะ!”

เด็กสาวร้องไห้งอแง น้ำตาไหลพราก สองแขนยังกอดคอหยางเฉินไว้แน่น กลัวว่าถ้าปล่อยมือ ก็จะไม่ได้เจอพ่ออีก