The king of War นิยาย บท 434

ฉินซีบดริมฝีปากแน่น น้ำตาคลอระยิบระยับ

เมื่อพูดถึงโจวยู่ชุ่ยก็ทำให้เธอนึกถึงความเศร้าในอดีต

แต่หยางเฉินจำต้องพูดถึงโจวยู่ชุ่ย เพราะเขาไม่เห็นความเป็นแม่ในตัวเย่ม่านเลย ทั้งยังคิดจะใช้ลูกสาวที่ถูกเธอทิ้งมายี่สิบกว่าปีเพื่อผลประโยชน์อีก

หากฉินซีรับไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรหยางเฉินก็จะหาทางขัดขวางไม่ให้เธอได้พบเย่ม่าน

“ไม่ว่ายังไงฉันก็อยากถามซึ่งหน้า ว่าทำไมพวกเขาถึงทิ้งฉัน”

ผ่านไปนาน ฉินซีถึงพูดขึ้นด้วยสายตาที่แน่วแน่

ส่วนหยางเฉินก็แอบถอดถอนใจ

“หยางเฉิน คุณรู้อะไรมาใช่ไหมคะ?”

เธอรู้สึกได้ว่าหยางเฉินไม่อยากให้เธอรู้เรื่องเกี่ยวกับแม่ของเธอ ดังนั้นฉินซีจึงถามด้วยความสงสัย

“ที่จริง...ผู้หญิงคนนั้น...ก็คือแม่ของคุณนั่นแหละ!”

หยางเฉินเอ่ยปาก

เปรี้ยง!

คำพูดของหยางเฉินราวกับสายฟ้าฟาดผ่ามาที่ฉินซี ทำให้เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ

ฉินซีรู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงที่หยางเฉินพูดถือคือใคร

ในเมื่อฉินซีเลือกจะเผชิญหน้า หยางเฉินจึงไม่จำเป็นต้องปิดบังอีก บอกให้เธอรู้ไว้ก่อนจะได้เตรียมใจไว้ล่วงหน้า

“ที่แท้...เธอก็คือแม่ของฉันเหรอคะ?!”

“มิน่าล่ะ เธอถึงอยากลงทุนกับซานเหอกรุ๊ป”

“มิน่าล่ะ สายตาที่เธอมองฉันถึงแปลกๆ”

ฉินซีพูดพึมพำ ดวงตาแดงก่ำมีความโศกเศร้าอยู่เต็มเปี่ยม

ความเข้มแข็งของเธออยู่เหนือความคาดการณ์ของหยางเฉิน

แต่หยางเฉินก็ไม่ได้บอกเรื่องเกี่ยวกับเย่ม่านไปมากกว่านี้ เกรงว่าเธอจะรับไม่ได้

บอกเธอเล็กน้อยก่อน ที่เหลือค่อยให้เธอค่อยๆ ศึกษาเองแล้วกัน

ไม่ว่าอย่างไรหยางเฉินก็ปกป้องเธอได้ หากเย่ม่านกล้าใช้เธอทำอะไรจริง หยางเฉินต้องไม่ปล่อยเธอไปอยู่แล้ว

ไม่นานก็ถึงโรงเรียนอนุบาลหลานเทียนรับลูกสาว และนี่ถึงทำให้ฉินซีสงบสติอารมณ์ได้มาก

สองสามีภรรยาเงียบงันตลอดทาง เสี้ยวเสี้ยวราวกับนกน้อยที่ออกจากรัง พูดเจี๊ยวจ๊าวไม่หยุด

“หยางเฉิน ฉันคิดว่าจะไปพบเธอค่ะ!”

พอกลับถึงบ้านแล้วฉินซีก็พูดขึ้นกะทันหัน ราวกับกำลังขอความเห็นจากหยางเฉิน

หยางเฉินพยักหน้า “ได้ครับ!”

ในเมื่อฉินซีอยากเจอเย่ม่าน เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ อย่างไรก็บอกเธอไม่ได้ว่าเย่ม่านคิดจะแยกพวกเขาออกจากกันมั้ง?

ถ้าทำอย่างนั้นก็มีแต่จะทำให้ฉินซีเสียใจมากขึ้น

ในเมื่อเย่ม่านมีจุดประสงค์จะให้ฉินซีรู้จักกับราชาเจียงผิงตั้งแต่ต้น และเขาก็คือราชาคนนั้น ดังนั้นขอแค่เย่ม่านดีกับฉินซีด้วยความจริงใจ เพื่อฉินซีแล้วเขาก็ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

“คุณจะไปเป็นเพื่อนฉันไหมคะ?”

ฉินซีลังเล ถามด้วยความคาดหวัง

หยางเฉินต้องไม่ปฏิเสธเธออยู่แล้ว และที่บ้านมีฉินต้าหย่งกับฉินยีดูแลเสี้ยวเสี้ยวอยู่พอดี

โฟล์คเภาตันสีดำวิ่งฉิว ครึ่งชั่วโมงให้หลังก็ถึงร้านอาหารเป่ยหยวนชุน

เย่ม่านนั่งอยู่ในห้องVIP แล้ว และเหลียงเหลียนก็ยืนอยู่ข้างๆ เธอ

โต๊ะอาหารในห้องVIP จัดวางอาหารไว้เต็มโต๊ะแล้ว

“ประธานฉิน คุณมาแล้วเหรอคะ”

เมื่อเห็นฉินซี เย่ม่านก็ตื่นเต้นเล็กน้อย รีบลุกขึ้นยืน

อย่างเห็นได้ชัด เธอยังไม่รู้ว่าหยางเฉินได้บอกเรื่องที่เธอเป็นแม่แท้ๆ ของฉินซีให้รู้แล้ว

“คุณหยาง คุณก็นั่งด้วยสิคะ”

เย่ม่านเป็นมิตรมาก ราวกับจำเรื่องที่เกิดขึ้นตรงปากประตูเยี่ยนเฉินกรุ๊ปกับหยางเฉินไม่ได้แล้ว