The king of War นิยาย บท 475

หรือว่า พวกเขาเป็นทหารที่เกษียณแล้วเหรอ?

หากเป็นเช่นนี้จริงๆ พวกเขาจะต้องมีพละกำลังอันแข็งแกร่งในหมู่ทหาร

ตามความเข้าใจของเขา หม่าชาวเป็นเพียงลูกน้องที่อยู่ข้างกายหยางเฉิน ก็มีพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้ แล้วหยางเฉินล่ะ?

มันควรจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัวขนาดไหน?

หวงเทียนเชิงรู้ความแข็งแกร่งของหยางเฉินมาหน่อย

วันนี้ การวางแผนล่อหยางเฉินมา ไม่เพียงแต่เพื่อแก้แค้น แต่ยังรวมถึงการทดสอบและดูว่าเบื้องหลังของหยางเฉินเป็นยังไง?

หากเป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลอวี๋เหวินจริง ๆ เขาจะฆ่าเขาโดยไม่ลังเล

ตระกูลหวง ไม่ได้มีฝีมืออย่างที่พวกเขาเห็นในตอนนี้

ยังมีท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งกว่านี้ ยังไม่ปรากฏตัวจริงๆ

"คุกเข่าลง!"

หม่าชาวไม่ตอบถังคุนแน่นอน จ้องมองไปที่ดวงตาของถังคุน และตะโกนอย่างโกรธจัด

"ตุบ!"

ในความตกใจของทุกคน ถังคุนกลับคุกเข่าลงแทบเท้าของหม่าชาว

แม้แต่ถังคุนเอง พอเขาได้สติกลับมา ก็ตระหนักว่าเขาตกใจเสียงตะโกนของหม่าชาว จนคุกเข่าลงบนพื้น

ทันใดนั้นสิ่งที่หม่าชาวพูดก่อนหน้านี้ก็ปรากฏขึ้นในหัว เขาบอกว่าจะทำให้ตนเสียใจและคุกเข่าขอความเมตตา

ตอนนี้ ทุกอย่างมันเป็นไปตามที่เขาพูดไม่ใช่เหรอ?

เมื่อคิดเช่นนี้ ถังคุนก็เต็มไปด้วยความกลัว

"ท่านครับ ก่อนหน้านี้ผมมีตาหามีแววไม่ ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะครับ ไว้ชีวิตผมด้วย!"ถังคุนคลานอยู่บนพื้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสยดสยอง

มือปืน20คน ที่เหลือทุกคนตกตะลึง

เขาคุกเข่าจริงๆ!

ขอความเมตตาจริง ๆ !

"ฉันบอกแล้วไงว่าแกจะเสียใจ ผิดสัญญาไม่ได้อยู่แล้ว!"

แววตาเคร่งขรึมฉายแววในดวงตาของหม่าชาว และพูดอย่างเย็นชา:"แกพูดว่า แกเป็นนักแม่นปืนที่ยิงถูกทุกนัด คาดว่า แกคงพอใจกับมือของแกมากใช่ไหม?"

"ถ้าเป็นเช่นนี้ ต่อไปนายเป็นขยะไร้ประโยชน์ซะ!"

ทันทีที่เสียงของเขาจบลง ก็เหยียบลงไป

"แกร็ก!"

พร้อมกับเสียงกระดูกหัก มือของถังคุนถูกหม่าชาวเอาเท้าเหยียบอย่างรุนแรง

"อ้าก……"

หลังจากนั้น เสียงคร่ำครวญอันเจ็บปวดก็ดังขึ้นทั่วทั้งคฤหาสน์ตระกูลหวง

ทุกคนทำหน้างง!

หักแล้ว!

เขาหักมือหัวหน้าของหน่วยองครักษ์ปืนตระกูลหวง!

ทุกคนดูงง ชายหนุ่มคนนี้ เขาบ้าไปแล้วเหรอ?

ถูกสมาชิก20คนของหน่วยองครักษ์ปืนตระกูลหวงชี้ปืนไปที่ศีรษะของเขา เขายังกล้าลงมือ และหักมือของหัวหน้าหน่วยองครักษ์ปืน

นี่มันไม่ได้เห็นตระกูลหวงอยู่ในสายตาเลยสักนิด!

ที่สำคัญ ผู้นำตระกูลหวง ยังยืนอยู่ข้างๆ เขายังกล้าทำแบบนี้?

"กูจะฆ่ามึง! กูจะฆ่ามึง! อ้ากก……"

ความสงสัยแบบเดียวกันปรากฏในหัวใจของสมาชิกทุกคนในตระกูลหวง

"เจ้าหนู กล้ามาก่อเรื่องที่บ้านตระกูลหวง และยังกล้าไม่เกรงกลัวเช่นนี้ เพราะมีที่พึ่งสินะ?"

"ตามความเร็วของลูกน้องปกที่สามารถแยกชิ้นส่วนปืนพกด้วยมือเดียว และพลังการต่อสู้ที่แท้จริงที่เขาแสดงออกมา คงจะเป็นทหารที่เดินออกจากสนามรบสินะ?"

"เดิมทีฉันยังสงสัยว่าทำไมไม่มีข่าวในช่วงห้าปีที่แกหายตัวไปเลย ตอนนี้ฉันรู้แล้ว คาดว่าทีมของแกคงจะเป็นทีมที่มีความลับสูงใช่ไหม?"

"ถึงอย่างนั้น แกก็ไม่ควรมาก่อเรื่องที่บ้านตระกูลหวงของฉัน ไม่ควรเลยจริงๆ!"

หวงเทียนเชิงดูเหมือนจะนิ่ง แต่ข้างใจตกใจอย่างมาก พูดโดยจ้องมองหยางเฉิน

เขาไม่แน่ใจว่าทุก ๆ อย่างที่เขาคาดเดานั้นถูกต้อง แต่เนื่องจากการคาดเดาตัวตนของหยางเฉินและหม่าชาว ทำให้เขาไม่กล้าสั่งฆ่าหยางเฉินและหม่าชาวจริงๆ

ถ้าเป็นอย่างที่เดาจริงๆ เขาจะกล้าฆ่าชายหนุ่มสองคนที่มีแนวโน้มว่าจะมีสถานะสูงมากในกองทัพ ซึ่งจะทำให้เกิดปัญหามากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่ว่าตระกูลหวงจะแข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาไม่กล้าฆ่าทหารของประเทศจิ่วโจวโดยพลการ

หัวใจของหม่าชาวดิ่งลง เขาไม่นึกเลยว่าเขาจะพลาดลงมือไป ก็ถูกหวงเทียนเชิงเดาคร่าวๆว่าพวกเขามาจากไหน

โชคดีที่อีกฝ่ายหนึ่งเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น หากอีกฝ่ายรู้ตัวตนของพวกเขาได้จริงๆ ผลที่ตามมาจะร้ายแรง

หยางเฉินยิ้มอย่างสบาย ๆ และพูดอย่างใจเย็นว่า :"เจ้าบ้านหวง จินตนาการของล่ำมาก สำหรับเหตุผลที่ทำไมไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับห้าปีที่หายตัวไปของฉันเลย ถ้าฉันบอกว่า เป็นเพราะฉันไม่ได้ทำอะไรเลยในห้าปีนั้น ดังนั้นข้อมูลมันจึงธรรมดามาก คุณจะเชื่อไหม?"

นี่ถือได้ว่าเป็นเรื่องจริงของหยางเฉิน ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา เขาเคยไปชายแดนเหนือ อันที่จริงห้าปีที่อยู่ในชายแดนเหนือ แทบจะอยู่ในสนามรบตลอด

ไม่เพียงแต่หวงเทียนเชิง แม้แต่ราชวงศ์แห่งจิ่วโจว ก็ไม่รู้อย่างชัดเจนว่าหยางเฉินไปที่ไหนในช่วงห้าปีที่ผ่านมา

แม้ว่าจะรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่มีใครคิดได้ว่า เขาจะเป็นผู้พิทักษ์ที่อายุน้อยที่สุดในประเทศจิ่วโจว

เพราะยังไงก็มีเวลาแค่5 ปี จากขยะที่ไม่มีอะไรเลย ไปจนถึงผู้พิทักษ์ของชายแดนเหนือ สำหรับคนอื่น มันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้

แต่ว่า หยางเฉินได้สร้างปาฏิหาริย์ดังกล่าว

สำหรับคำตอบของหยางเฉิน หวงเทียนเชิงขมวดคิ้ว เขาในตอนนี้ มีความรู้สึกแบบกลืนไม่เข้า คายไม่ออก