The king of War นิยาย บท 499

“ฮ่าฮ่า ดี ขอยืมคำอวยพรของคุณหน่อยนะ!” หวังเฉินก็ดีใจมากเช่นกัน

เขาวางแผนมาหลายปี แต่ไม่คิดว่าการปรากฏตัวของหยางเฉินจะทำให้เขามองเห็นความหวัง

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าหยางเฉินมีวิธีการอย่างไร ที่จะทำให้เขาแทนที่หยูเหวินหวูได้ แต่เขารู้ว่า แค่สองสายที่หยางเฉินโทรออกไปเมื่อครู่ ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่า เขามีความสามารถในการต่อสู้กับตระกูลอวี๋เหวิน

แม้ว่าหยางเฉินไม่ได้บอกเขาว่าต้องทำอะไรบ้าง แต่เขาต้องทำอะไรสักอย่างแน่นอน

ไม่นาน ชายในชุดกลางคืนก็มาถึงห้องทำงานของหวังเฉิน เขายืนอยู่ตรงนั้นเหมือนเป็นวิญญาณ

สายตาของหวังเฉินมีความโหดร้ายแวบผ่านเข้ามา เขาเอ่ยขึ้นว่า “เตรียมไว้มานานแล้ว ถึงเวลาที่พวกคุณต้องทำอะไรสักอย่างให้ผมแล้ว คุณพาคนไปฆ่าคนหลายคนด้วยตัวเอง!”

“อยากฆ่าใคร?” ชายคนนั้นถาม

“หลิวฝูหรงกับอวี๋เหวินจิน!” หวังเฉินแทบกัดฟันพูดชื่อทั้งสองนี้ออกมา

“รับทราบ!”

ชายคนนั้นรับคำสั่งแล้วออกไป

หวังเฉินเอนกายพิงโซฟา หลับตาทั้งสอง พลางนวดขมับด้วยมือทั้งสองไม่หยุด

อาการปวดหัวไมเกรนของเขากำเริบขึ้นมาอีก

โรคนี้กินเวลานานต่อเนื่องถึงสิบแปดปีแล้ว

นั่นเป็นปีที่หยางเฉินถูกไล่ออกจากตระกูล จากนั้นเขากับแม่ก็ถูกขับไล่ออกจากตระกูล

เมื่อสิบแปดปีที่แล้ว เขามีอายุเพียงสิบเจ็ดปี

จนถึงตอนนี้ เขายังจำได้อย่างชัดเจน หลังจากที่เขากับแม่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลและได้เพิ่งอาศัยอยู่ในเพิงร้าง คืนนั้นยอดฝีมือชุดดำก็มาเยือน

เพื่อที่จะฆ่าเขากับแม่ แต่แม่มารับมีดแทนเขาและจับท่อนแขนของยอดฝีมือชุดดำไว้แน่น พยายามต่อสู้หาโอกาสให้เขาหลบหนี

แม่ของเขาเสียชีวิต ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่รอดไปวันๆ

ต่อมาเขาถึงได้รู้ว่า ชายชุดดำที่ต้องการฆ่าเขา หลิวฝูหรงเป็นคนส่งมา

หลิวฝูหรง เป็นภรรยาของบิดาผู้ให้กำเนิดเขา

อวี๋เหวินจิน เป็นลูกชายคนเดียวของหลิวฝูหรง

ในเวลานั้นหลิวฝูหรงกลัวว่าหวังเฉินจะมาแย่งชิงอำนาจและผลประโยชน์กับอวี๋เหวินจิน เธอจึงส่งคนไปไล่ล่าเขากับแม่

โชคดีที่หลังจากที่มารดาเสียชีวิต บิดาได้ออกหน้าจึงปราบปรามเรื่องนี้ได้สำเร็จ

คนนอกล้วนคิดว่าพ่อของหวังเฉินต้องการชดเชยให้แม่ของหวังเฉิน จึงได้มอบให้เขา

มีเพียงหวังเฉินเท่านั้นที่รู้ดี พ่อของเขามอบคลับเมืองหลวงให้กับเขาเป็นการชดเชย หลังจากที่แม่เสียชีวิต

หลายปีที่ผ่านมา เขาได้ฝึกฝนยอดฝีมืออย่างลับๆ เพื่อรอวันแก้แค้นอย่างในวันนี้

เมื่อก่อนเขาไม่กล้าลงมือ เพราะกังวลว่าตระกูลอวี๋เหวินจะตามสืบมาถึงตัวเขาหลังจากที่หลิวฝูหรงและอวี๋เหวินจินเสียชีวิต แต่ตอนนี้เขาไม่กลัวแล้ว

การโทรศัพท์สองครั้งเมื่อครู่ของหยางเฉิน จะสร้างปัญหาให้กับตระกูลอวี๋เหวินอย่างแน่นอน หากตระกูลเย่และตระกูลหวงสร้างปัญหาให้ตระกูลอวี๋เหวินพร้อมกัน คนของตระกูลอวี๋เหวินอาจจะวิ่งเต้นจนหมดแรง จะเอาเวลาที่ไหนมาสืบสวนเรื่องฆาตกรรมหลิวฝูหรงและอวี๋เหวินจิน?

หลังจากหยางเฉินออกจากคลับเมืองหลวง เขาก็กลับไปที่โรงแรมราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พี่เฉิน หวังเฉินคงจะไม่ทรยศพวกเราใช่ไหม?”

หลังจากกลับมาถึงโรงแรม หม่าชาวก็ถามด้วยความเป็นห่วง

หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม “ต่อให้ทรยศแล้วจะเป็นยังไง?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หม่าชาวก็ตกตะลึงในทันใด จากนั้นเมื่อนึกถึงตัวตนและสถานะของหยางเฉิน เขาก็ตระหนักว่าคำถามนี้ของตัวเองนั้นโง่แค่ไหน

อย่าว่าแต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูเลย ต่อให้เป็นคนของราชวงศ์แห่งจิ่วโจว สำหรับหยางเฉินแล้ว ทำไมเขาต้องกลัวด้วย?

หลังจากอาบน้ำเสร็จ หยางเฉินก็วิดีโอคอลหาฉินซี

“พ่อครับ!”

ทันทีที่เชื่อมต่อวิดีโอคอลเรียบร้อย ใบหน้าอ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ เสี้ยวเสี้ยวตะโกนขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“เสี้ยวเสี้ยว คิดถึงพ่อไหม?”

พอเห็นลูกสาว รอยยิ้มอันอ่อนโยนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยางเฉิน

ในเวลานี้ เสี้ยวเสี้ยวกำลังอยู่ในอ้อมกอดของฉินซี

ฉินซีมองหยางเฉินด้วยรอยยิ้มอิ่มเอม