The king of War นิยาย บท 502

อวี๋เหวินเกาหยางพูดอย่างเย็นชา “เขาน่าจะอายุสามสิบแล้วใช่ไหม? ไม่ควรรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปเหรอ?”

“ใช่แล้ว คุณลุง คุณมากล่าวหาพ่อของผมแบบนี้ มันออกจะเกินไปหน่อย ลูกชายของคุณต่างหากที่บอกว่าเขาจะแก้ปัญหาของวงศ์ตระกูล เกี่ยวอะไรกับพวกเราล่ะ?”

“แน่นอน ถ้าคุณลุงไม่อยากพลัดพรากจากลูกชายที่เพิ่งได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งตลอดไป ก็สามารถสละตำแหน่งทายาทได้”

หยูเหวินหวูกล่าวพร้อมกับหัวเราะลั่น

กิจการที่ตระกูลหวงและตระกูลเย่ร่วมมือกันปราบปรามในคราวนี้ ทั้งหมดเขาเป็นคนรับผิดชอบ เขารู้ดีกว่าใครๆ ว่าการแก้ปัญหาครั้งนี้ยากเพียงใด

แม้จะใช้พลังของตระกูล ก็เกรงว่าอาจจะไม่สามารถแก้ปัญหาได้ภายในวันเดียว

แล้วยังเป็นลูกนอกกฎหมายที่เพิ่งกลับมาสู่วงศ์ตระกูลอีก

เขาไม่เชื่อว่าหวังเฉินจะทำได้

อวี๋เหวินเกาหยางก็ไม่เชื่อเช่นกัน

คนอื่นๆ ก็ไม่เชื่อเช่นกัน

“ในเมื่อผมตอบตกลงแล้ว ก็จะไม่คืนคำแน่นอน!”

หวังเฉินยิ้มเยาะแล้วกล่าวว่า “ผมแนะนำให้คุณเตรียมตัวให้เร็วที่สุด เรื่องแต่งตั้งทายาทคนใหม่ อาจจะคลี่คลายได้ก่อนคืนนี้เสียอีก”

พูดจบ เขาก็ยืนขึ้นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ ถึงเวลาแล้วที่ผมจะไปแก้ปัญหาใหญ่ที่พวกคุณทุกคนไม่สามารถช่วยกันแก้ปัญหาได้ ไม่อยู่เป็นเพื่อนแล้วนะ!”

ภายใต้สายตาที่จับจ้องจากผู้คน หวังเฉินออกไปจากที่นี่ทันที

สีหน้าของอวี๋เหวินเกาเจิ้นก็ชะงักไปทันที คนอื่นๆ ก็มองมาที่เขาด้วยรอยยิ้มเช่นกัน

“พวกเราประชุมกันต่อเถอะ!”

อวี๋เหวินเกาหยางชำเลืองมองอวี๋เหวินเกาเจิ้นอยางเฉยชา แล้วพูดว่า “มาหารือกันต่อว่าจะเผชิญหน้ากับวิกฤตของตระกูลอวี๋เหวินยังไง”

คราวนี้ อวี๋เหวินเกาเจิ้นไม่ได้พูดอะไรเพื่อขัดขวางอีก

การกระทำของหวังเฉินได้ก่อกวนแผนการของเขาให้ยุ่งเหยิงอย่างสิ้นเชิง

เดิมทีเขาวางแผนที่จะใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ เพื่อทำให้หวังเฉินขึ้นเป็นทายาท เมื่อมีการสนับสนุนของเขา แค่เพียงรักษาตำแหน่งทายาทของหวังเฉินให้มั่นคงก็เพียงพอแล้ว

ต้องมีวันหนึ่งที่หวังเฉินจะกลายเป็นทายาทที่แท้จริง คอยดูแลตระกูลอวี๋เหวินในอนาคต

แต่สิ่งที่หวังเฉินเพิ่งทำลงไป ทำให้เขาผิดหวังอย่างสิ้นเชิง

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจที่พาหวังเฉินมาที่ตระกูลอวี๋เหวิน

แต่ตอนนี้ภรรยาและลูกชายของเขาถูกลอบสังหาร เขาเหลือหวังเฉินเป็นลูกชายเพียงคนเดียว

หากภารกิจครั้งนี้ไม่สำเร็จ พวกเขาสองพ่อลูกจะต้องแยกจากกันอย่างสมบูรณ์

ถึงอย่างไรผลที่ตามมาจากความล้มเหลวของหวังเฉิน คือการออกจากเมืองเยี่ยนตูไปตลอดกาล

ในอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หวังเฉินออกจากตระกูลอวี๋เหวินแล้ว เขาก็โทรศัพท์ออกไป “หยางเฉิน ทุกอย่างพร้อมแล้ว ตอนนี้ผมกำลังรอให้คุณช่วยผมแก้ปัญหาของตระกูลอวี๋เหวิน ผมก็จะได้ขึ้นเป็นทายาทของตระกูลอวี๋เหวินแล้ว”

เมื่อหยางเฉินได้รับโทรศัพท์จากหวังเฉิน เขาก็แปลกใจเล็กน้อย “ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“คุณช่วยผมมามากแล้ว ถ้าผมไม่สามารถเป็นทายาทได้ ก็เท่ากับว่าผมจะเป็นคนขี้แพ้ใช่ไหม?”

ฟังออกได้ว่า หวังเฉินมีความภูมิใจมาก

หยางเฉินส่ายหน้าด้วยรอยยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เดิมทีเขาคิดว่า มันต้องใช้ความพยายามบ้างในการทำให้หวังเฉินมาแทนที่หยูเหวินหวูได้ แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะสำเร็จได้ง่ายดายขนาดนี้

“ดี คุณรอรับสายจากผมแล้วกัน!”

หยางเฉินพูดจบก็วางสายลง แล้วโทรออกไปอีกสองสาย

สายแรกโทรหาหวงเทียนเชิง อีกสายโทรหาเย่ม่าน

ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่า วิกฤตครั้งใหญ่ของตระกูลอวี๋เหวินที่กำลังเผชิญอยู่ จะคลี่คลายได้ด้วยโทรศัพท์สองสายของหยางเฉิน

ในเวลานี้ การประชุมของตระกูลอวี๋เหวินยังคงดำเนินต่อไป อวี๋เหวินเกาเจิ้นไม่รู้เนื้อหาของการประชุมเลย ในสมองของเขาเต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ

ในเวลานี้ อวี๋เหวินเกาหยางก็ประกาศขึ้นอย่างกะทันหันว่า “เอาล่ะ ทำตามข้อตกลงของผม ทุกคนทำหน้าที่ของตนเอง เตรียมพร้อมรอฟังคำสั่งของผม”

“ครับ!”

คนของตระกูลอวี๋เหวินพากันตอบกลับ